แต่สำหรับเราในอายุ25 นี้ เราไม่รู้อะไรเลยค่ะ หรือแม้กระทั่งเรื่องของตัวเอง เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเรามีความสุขกับอะไร เราชอบอะไร เราต้องการเป็นอะไร เราแค่ใช้ชีวิตเพื่อหาเงินไปวันๆ แค่นั้นเอง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เราหงุดหงิดใจมาโดยตลอด เราคิดว่าเราชอบสิ่งนี้ เราอยากลองทำ มันน่าสนใจ แต่พอมีโอกาสที่จะลอง เราก็รู้สึกกลัว เพราะเราไม่สามารถทำมันออกมาได้ดีได้ รวมถึงเราเพิ่งพบเจอว่าบางสิ่งที่เราอยู่กับมันมานาน เพราะเราชอบทำมัน กลับเป็นสิ่งที่เรารู้สึกว่าเรากำลังหลอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา ทำให้เราต้องมาทวนความรู้สึก ความคิดของเราเองใหม่ทั้งหมดและหมดความเชื่อใจในตัวเอง และเกิดคำถามว่า ตั้งแต่เด็กๆ อะไรที่เราบอกว่าชอบ นั่นกำลังหลอกตัวเองรึเปล่าว่ะ ทุกอย่างมันเซตศูนย์ทั้งหมด พอเราสร้างความเชื่อบางอย่างให้กับตัวเองและรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง มันก็จะมีจุดที่ทำให้เราสงสัยในตัวเองได้ตลอดเวลา ส่า "จริงๆแล้วเราทำมันได้ดีเพราะอยากทำ หรือจำเป็นกันแน่ว่ะ ถ้าไม่จำเป็นเราจะทำมันรึเปล่า" วัย 25 ปี สำหรับเราเป็นวัยที่เพิ่งมาเริ่มตั้งคำถาม ตอบคำถามตัวเองใหม่ทั้งหมด ในขณะที่เพื่อนๆ ทุกคนมีเป้าหมายชัดเจน " ฉันจะทำงานแล้วไปเรียนปริญญาเอก เพื่อเป็นนักวิจัย" หรือบางคนก็บอกว่า " ไม่อะ ไม่เรียนต่อแล้ว เพราะไม่รู้ตะเอาไปทำอะไร"
หรือเพื่อนอีกคนก็บอกว่า " ฉันอยากกลับไปขายของที่บ้าน" บลาๆ ส่วนเรา ถ้าถามถึงความอยาก ก็คือมีเต็มไปหมด อยากเป็นนู้น อยากทำนี้ แต่ในความเป็นจริงไม่รู้ว่าตัวเองสร้างเงื่อนไขเองรึเปล่า แต่มันไม่ตรงเป้าเลยสักนิด สุดท้ายก็กลับมาจุดเริ่มต้น ทบทวนตัวเองใหม่ และก็พบว่า ที่เราอยากทำแบบนั้นเพราะตามเพื่อน !!! ไม่อยากน้อยหน้าเพื่อน!! ว้อททท????