เราในวัย 25 ปี ผู้ไม่มีฝัน ไม่มีเป้าหมาย ไม่รู้จักตัวเอง
สวัสดีค่ะ ชื่อ Milestone นะคะ อายุตอนนี้อีกไม่ถึงเดือนจะ 25 ปีแล้วค่ะ
ถ้าถามถึงความฝันว่าอยากเป็นอะไร หรือแพลนอีก 5 หรือ 10 ปี จะเป็นยังไง
ถ้าตอบตามตรงแบบไม่ใช่ตอบแบบสมัครงานคงบอกได้ทันทีเลยว่า "ไม่รู้ค่ะ"
เนื้อหาที่เราจะเขียนต่อไปนี้มันคือความคิด ทัศนคติ ของเราเอง อาจจะมีเหมือนมีต่างกับคนทั่วไปบ้างนะคะ
ในวัย 25 ปี ของใครหลายๆคน มักจะตื่นเต้น หรือลุ้นว่าตัวเองจะเข้าเบญจเพส จะดีหรือร้าย และส่วนมาก(ย้ำว่าส่วนมากตามความรู้สึกของเรานะคะ) ส่วนมากก็คงมีการแพลนไว้แล้วว่าตัวเองอยากทำอะไร มีเป้าหมายแล้วว่าในอีก 10-20 ปีข้างหน้าตัวเองจะเป็นอะไร หรืออย่างน้อยก็รู้ว่าตัวเองชอบ หรือไม่ชอบอะไร
แต่สำหรับเราในอายุ25 นี้ เราไม่รู้อะไรเลยค่ะ หรือแม้กระทั่งเรื่องของตัวเอง เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเรามีความสุขกับอะไร เราชอบอะไร เราต้องการเป็นอะไร เราแค่ใช้ชีวิตเพื่อหาเงินไปวันๆ แค่นั้นเอง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เราหงุดหงิดใจมาโดยตลอด เราคิดว่าเราชอบสิ่งนี้ เราอยากลองทำ มันน่าสนใจ แต่พอมีโอกาสที่จะลอง เราก็รู้สึกกลัว เพราะเราไม่สามารถทำมันออกมาได้ดีได้ รวมถึงเราเพิ่งพบเจอว่าบางสิ่งที่เราอยู่กับมันมานาน เพราะเราชอบทำมัน กลับเป็นสิ่งที่เรารู้สึกว่าเรากำลังหลอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา ทำให้เราต้องมาทวนความรู้สึก ความคิดของเราเองใหม่ทั้งหมดและหมดความเชื่อใจในตัวเอง และเกิดคำถามว่า ตั้งแต่เด็กๆ อะไรที่เราบอกว่าชอบ นั่นกำลังหลอกตัวเองรึเปล่าว่ะ ทุกอย่างมันเซตศูนย์ทั้งหมด พอเราสร้างความเชื่อบางอย่างให้กับตัวเองและรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง มันก็จะมีจุดที่ทำให้เราสงสัยในตัวเองได้ตลอดเวลา ส่า "จริงๆแล้วเราทำมันได้ดีเพราะอยากทำ หรือจำเป็นกันแน่ว่ะ ถ้าไม่จำเป็นเราจะทำมันรึเปล่า" วัย 25 ปี สำหรับเราเป็นวัยที่เพิ่งมาเริ่มตั้งคำถาม ตอบคำถามตัวเองใหม่ทั้งหมด ในขณะที่เพื่อนๆ ทุกคนมีเป้าหมายชัดเจน " ฉันจะทำงานแล้วไปเรียนปริญญาเอก เพื่อเป็นนักวิจัย" หรือบางคนก็บอกว่า " ไม่อะ ไม่เรียนต่อแล้ว เพราะไม่รู้ตะเอาไปทำอะไร"
หรือเพื่อนอีกคนก็บอกว่า " ฉันอยากกลับไปขายของที่บ้าน" บลาๆ ส่วนเรา ถ้าถามถึงความอยาก ก็คือมีเต็มไปหมด อยากเป็นนู้น อยากทำนี้ แต่ในความเป็นจริงไม่รู้ว่าตัวเองสร้างเงื่อนไขเองรึเปล่า แต่มันไม่ตรงเป้าเลยสักนิด สุดท้ายก็กลับมาจุดเริ่มต้น ทบทวนตัวเองใหม่ และก็พบว่า ที่เราอยากทำแบบนั้นเพราะตามเพื่อน !!! ไม่อยากน้อยหน้าเพื่อน!! ว้อททท????
เฮ้ย!!! เรา 25 แล้วนะเว้ย ไม่มีความมั่นคงในชีวิตสักอย่าง ไม่มีสิ่งที่อยากทำสักอย่าง แล้วพอสุดท้ายก็กลับมาที่จริงๆแล้วเราแค่อยากหาเงินให้เยอะที่สุด คืนให้แม่ และด้วยความที่เราไม่มีเป้าหมายเบย เราก็รู้สึกว่า ชีวิตเรามันอยู่เพื่ออะไรวะ (ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า หรือป่วยทางจิตอะไรมั้ย) และสุดท้ายคำตอบเดียวที่เราได้จากการถามตัวเองซ้ำๆ ก็นั่นแหละ 😢😢
แต่ทุกครั้งที่คิดแบบนั้นมักมีภาพแม่ที่ทำงานหนักเพื่อให้เรามีทุกวันนี้ แต่เราไม่สามารถตอบโจทย์แม่ได้เลย เราไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตมันมีความหมายอะไร สิ่งเดียวที่ทำให้เรายังมีสติได้คือการหาเงินมาชดใช้ให้กับความเหนื่อยที่แม่มี ถึงแม้ว่าเราจะทุกข์ แต่วันหนึ่งหากเขาสบาย เราคงไม่มีห่วง นี่เป็นสิ่งเดียวที่เราคิดได้ตอนนี้ ซึ่งสาเหตุนั้นเราไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นเพราะระบบการศึกษาที่ทำให้เราไม่สามารถค้นหาตัวเองได้ หรือเป็นเพราะสังคม ครอบครัวที่คิดว่าการเรียนจบ ป.ตรี จะต้องทำเงินมากมาย หรืออาจจะเป็นเพราะทัศคติของเราเอง ที่มันติดลบมากๆ หรือเป็นเพราะเราไม่ขวานขวายที่จะหาคำตอบเอง
ทั้งหมดมันเป็นแค่ความคิด ทัศนคติของตัวเราเองทั้งหมด และเขียนออกเพื่อระบายความรู้สึกที่มันค่อนข้างอัดอั้นในใจ และเป็นสิ่งเดียวที่เราทำได้เพื่อระบายให้อย่างน้อยมันออกมาบ้าง เราไม่รู้ว่าะมีคนอาจรึเปล่า หรือมีคนอ่านถึงตรงนี้มั้ย ถ้าให้เราประเมินเราว่าเราก็คงอยู่ในจุดที่ต้องพบจิตแพทย์ แต่หลายๆอย่างคอนนี้เราไม่สามารถพบได้ แต่เราจะหาทางไปปรึกษาค่ะ เพราะการดำเนินชีวิตของเรามันค่อนข้างแย่
สุดท้ายนี้ขอให้ตัวเองหาตัวตนให้เจอไวๆ จะได้เลิกกอปปี้ความฝันของเพื่อน มีแนวคิดของตัวเอง และดำเนินขีวิตด้วยความสุขได้นะ หากอนาคตตัวเองกลับมาอ่าน ก็ขอบคุณมึงมากนะที่อดทนไปจนถึงวันนั้น
- 31
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
