มีน้องคนนึงชีวิตเศร้าหมอง อมทุกข์อยู่นานหลายเดือน ไม่ยอมคุยกับใครปลีกวิเวก เราแทบไม่เคยคุยและรู้จักกัน แต่เจอกันเกือบทุกวัน เรารู้ว่าน้องมีปัญหาจากเสียงซุบซิบในหมู่เพื่อน
เราแจกยิ้มให้ทุกครั้งที่เจอหน้าน้องคนนี้ จนวันนึง เราเดินผ่านโต๊ะทำงานน้อง น้องทักชวนเราคุย ค่อยๆ พลั่งพรูระบายความทุกข์ใจออกมา แล้วบอกว่า " ที่ผมคุยกับพี่ เพราะรู้สึกว่าพี่อบอุ่นเหมือนแม่ พี่ยิ้มให้ผมทุกวัน ทำให้ผมรู้สึกสบายใจ "