The point is, you need allies in a democracy. That's just the way it is. It can be frustrating and it can be slow. But history teaches us that the alternative to democracy is always worse. That's not just true in this country. It’s not a black or white thing. Go to any country where the give and take of democracy has been repealed by one-party rule, and I will show you a country that does not work.
ย่อหน้าข้างต้นเป็นส่วนหนึ่งของสุนทรพจน์โดยประธานาธิบดีบารัก โอบามาในวันรับประกาศนียบัตรของ Howard University วันที่ 7 พฤษภาคม 2016 เป็นการอธิบายถึงประธิปไตยอันเกี่ยวกับวิธีชีวิตที่ดีที่สุดที่ผมเคยได้ยิน และย่อหน้าถัดไปยิ่งช่วยให้เห็นว่าประชาธิปไตยทำงานอย่างไร
And democracy requires compromise, even when you are 100 percent right. This is hard to explain sometimes. You can be completely right, and you still are going to have to engage folks who disagree with you. If you think that the only way forward is to be as uncompromising as possible, you will feel good about yourself, you will enjoy a certain moral purity, but you’re not going to get what you want. And if you don’t get what you want long enough, you will eventually think the whole system is rigged. And that will lead to more cynicism, and less participation, and a downward spiral of more injustice and more anger and more despair. And that's never been the source of our progress. That's how we cheat ourselves of progress.
“Democracy requires compromise” การประนีประนอมเป็นส่วนหนึ่งของประชาธิปไตย อาจเป็นเรื่องที่อธิบายยาก และหลายเรื่องอาจขัดใจ ในทัศนะผมเห็นด้วยกับโอบามาเพราะในโลกแห่งความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดการเห็นชอบแบบ Landslide ทุกครั้ง หรือจะเป็น Absolute Victory แต่การยอมรับต่อความเห็นชอบส่วนใหญ่เป็นทางเลือกที่ก่อให้เกิดการเรียนรู้ และการอยู่ร่วมกันของความคิดต่าง
ผมได้หนังสือของสำนักพิมพ์ Verso ชื่อว่า Democracy May Not Exist, But We’ll Miss it When It’s Gone แค่ชื่อหนังสือก็ชวนคิด เนื้อหาไม่ได้ต่างจากที่เราคิดสักเท่าไหร่ในเรื่องประชาธิปไตย เรามักคิดว่าประธิปไตยเป็นระบอบที่ไม่มีอยู่จริง แต่วันหนึ่ง หรือวันนี้แหละที่เราคิดถึงประชาธิปไตยว่ามันหายไปนานแค่ไหน
ศาสตร์ของการรับฟัง วิธีอยู่ร่วมกันของความคิดที่ต่างไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้ในสังคม และใช่ว่าเพียงโลกตะวันตกที่เราคิดว่าประชาธิปไตยเบ่งบานจะมีได้เท่านั้น แต่บ้านเมืองของเราก็เคยเป็นมา เราเคยอยู่ร่วมกันทั้งที่มีความคิดต่าง ด้วยกลไลของมันที่ทำให้เราอดทน รอเวลาที่จะบอกว่าเราชอบหรือไม่ชอบผ่านการเลือกตั้ง เป็นทางเลือกที่ต้องใช้เวลา แต่การเปลี่ยนแปลงย่อมมาถึง
“If you think that the only way forward is to be as uncompromising as possible” เพราะเราเลือก uncompromising หรือเปล่าที่พาเรามาจุดนี้ สำหรับผมการไม่ประนีประนอมเป็นการทำให้ความแตกแยกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายอย่างชัดเจน แต่ในทางกลับกันเราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าการประนีประนอมนั้นสมเหตุสมผลหรือไม่ หรือเรื่องอะไรที่ควร และไม่ควร ผมคิดว่าประชาชนบอกได้เมื่อถึงเวลา
การถกเถียงเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้เร่ิมมาตั้งแต่สมัยกรีกอันก่อเกิดนิยาม และปรัชญาความรู้มากมาย นั่นคือสิ่งที่มาจากการตั้งคำถาม และการถกเถียง ปัจจุบันการตั้งคำถามถูกแปลเป็นความไม่เข้าใจ บั่นทอนกำลังใจนั่นเพราะเราด้อยค่าการสื่อสารที่ดี การตั้งคำถามถูกแปลเป็นความไม่เหมาะสมทั้งๆที่นั่นอาจเป็นการระดมความคิดทางหนึ่ง การถกเถียงกลายเป็นการตะโกนคุย ใครเสียงดังกว่าคนนั้นชนะ สังคมต้องการคำถามมากพอกับที่ต้องการให้มีการถกเถียงเพื่อทางเลือกใหม่
ผมเห็นหน้าปกหนังสือของ Astra Taylor ยอมรับว่าสั่งมาเพราะชื่อหนังสือจริงๆ ตอนที่สั่งไม่ได้อ่านดูเนื้อในด้วยซ้ำ ชื่อเรื่องโดนใจ Astra อธิบายถึงเนื้อหาในหนังสือว่า
“Democracy is in crisis. In every major company it has been stole by elites or in the hands of strong men. In democracy's name we see a raft of policies that spread inequality and xenophobia worldwide. It is clear that democracy - the principle of government by and for the people - is not living up to its promise.”
ผมคิดว่าย่อหน้านี้อธิบายเนื้อความในหนังสือได้ดีมาก
ท่ามกลางวิทยาการที่ก้าวหน้าแต่อิสระภาพ และประชาธิปไตยกลับค่อยๆเลื่อนหายออกไปจากบรรทัดฐานเดิมที่รู้จัก เหมือนชื่อหนังสือ ประชาธิปไตยอาจไม่เคยมีอยู่จริง แต่เราคิดถึงมันเสมอ
.
The Booksmith
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
