ผมมองว่า ถ้าบวชใจ เพศไหนก็บวชได้ แต่ถ้าบวชกาย ก็ควรให้เป็นไปตามพุทธบัญญัติ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาอันนำไปสู่ความวุ่นวายต่อการใช้ชีวิตในเพศบรรพชิต
เช่น เกย์ไปบวช ก็ต้องอาศัยอยู่ในวัดร่วมกับพระที่เป็นชายแท้ หรือเกย์ด้วยกัน ทีนี้การจะหักห้ามใจไม่ให้เกิดความรู้สึกชอบ คลั่งไคล้ หลงใหล เป็นไปได้ยาก เพราะผู้ที่เข้าไปบวช ก็ยังคงเป็นปุถุชน เป็นเพียงสมมติสงฆ์ ย่อมมีความรู้สึกรัก ชอบ หลงใหล เป็นธรรมดา
บางคนควบคุมใจตัวเองได้ ก็ดีไป แต่บางคนควบคุมไม่ได้ มันก็เกิดปัญหา แม้จะให้แยกกันอยู่ หรือตั้งวัดเฉพาะเพศนั้นเพศนี้ มันก็ไม่ใช่ทางออกอยู่ดี เพื่อไม่ให้เกิดปัญหา หรือสร้างความลำบากใจให้แก่ผู้อื่น การบวชใจน่าจะเป็นทางออกที่ดีครับ อยู่ที่ไหนก็ปฏิบัติ ฝึกฝนได้ ไม่จำเป็นต้องโกนหัว ถือครองผ้ากาสาวพัสตร์ ก็สามารถบรรลุธรรมได้ การบรรลุธรรมไม่ได้จำกัดเพศ ไ่ม่จำกัดเวลา หรือสถานะ
ในสมัยพุทธกาล คฤหัสถ์ คนธรรมดา ไม่ได้ออกบวช ก็ยังบรรลุธรรมได้ เช่น อนาถบิณฑิกเศรษฐี นางวิสาขา การบวชก็เพียงเพื่อให้การใช้ชีวิตเอื้อต่อการปฏิบัติ
จริง ๆ ในทุกวันนี้ก็มีสถานที่สำหรับปฏิบัติธรรมมากมาย เปิดกว้างสำหรับทุกเพศ ใครที่ฝักใฝ่ในธรรม จะไปปฏิบัติก็ย่อมได้ ไม่ได้มีการกีดกัน
เข้าใจสำหรับเพศทางเลือกนะที่อยากจะบวช แต่การที่พระพุทธเจ้าบัญญัติกฎเอาไว้ พระองค์ย่อมมีเหตุผล เพื่อต้องการจะรักษาให้พระศาสนามีความมั่นคง มีอายุยืนยาว ป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นในหลาย ๆ ด้าน เชื่อว่าด้วยพระปัญญาญาณ ย่อมจะมองอะไรทะลุปรุโปร่งกว่าพวกเรา ถ้าเราเข้าใจ ไม่ดื้อดึง ดึงดันจะเอาให้ได้ ก็ไม่เกิดปัญหา บางครั้งก็ต้องเลือกความถูกต้อง มากกว่าความถูกใจครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
