ใช้ชีวิตดั่งคนไร้บ้าน
เราชอบคำนี้นะ เพราะมาถึงวันนี้เราไม่ยึดติดอะไรแล้ว แม้แต่ชีวิต ทุกอย่างมันมีเวลาของมันเอง
เมื่อไม่กี่วันนี้พึ่งนิยามความเป็นครอบครัวของเรา
หลังจากเชียงใหม่ตัวเลขคนเป็นศูนย์ ทั้งๆที่เป็นหน้าฝน แต่ไงล่ะ แบกเต็นท์ขึ้นรถ แล้วก็ไปค่ะ
ไปแบบฝนๆเนี่ยะแหละ คิดให้น้อย ใช้ชีวิตให้มาก เรายึดถือกันแบบนี้ทุกครั้งเวลาเดินทาง
สถานที่ก็จะตัดเหล่าน้ำตกออกไป เพราะเราก็ต้องดูแลความปลอดภัยลูกๆด้วย
พอร่างกายสัมผัสป่าเขา เด็กๆร้องกรี๊ดๆเลยค่ะ เค้าคิดถึงป่า คิดถึงต้นไม้มากๆ
พอได้ปลีกวิเวก เราจึงหานิยามชีวิตของครอบครัวเรา เราชอบชีวิตแบบคนไร้บ้าน แบบค่ำไหน นอนนั่น ไม่ต้องมีสมบัติอะไรมากมาย
ยิ่งมีโควิดมา พวกเรายิ่งรู้สึกว่า ความตายมันใกล้มาก แล้วถ้าจะเสียดายเราจะเสียดายอะไรล่ะ
เรากับสามีตอบว่า จะเสียดายมาก ถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตในการท่องเที่ยว จะเสียดายมากถ้าไม่มีอิสระ
สามีเราบอกว่า เงินไม่มีวันถมเต็ม ตราบที่เราต้องการมาก เราจะไม่มีวันไปถึงมันเลย ทุกวันนี้เราไม่ได้มีมากเลย แต่เราใช้ชีวิต เราเที่ยวในแบบของเรา เราใช้เวลากับครอบครัวของเรา มันเป็นชีวิตที่เราเลือก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
