11 ก.ย. 2021 เวลา 10:23 • นิยาย เรื่องสั้น
-- เรียนออนไลน์ (๑) --
https://www.baansuann.com
ช่วงนี้การสอนก็ยังดำเนินไปเราคุยกับเด็ก ๆ เองว่าน่าจะยาวไป
ยาวมากนับเดือนกันยายนไปด้วย (จริง ๆ อยากนับยาวกว่านั้นแต่กลัวเด็กเครียด)
เราเพิ่มช่วงวาดรูปเล่น ออกแบบแบรนด์สินค้าง่าย ๆ
ใช้โปรแกรมอะไรวาดก็ได้ วาดดินสอดำก็ได้
ไม่น่าเชื่อ เราได้งานดี ๆ เด็ก ๆ ตั้งใจวาดส่งมาให้
บางครั้งเราก็รู้สึกว่าสั่งเรื่องไร้สาระไปรึเปล่า
แต่เราเห็นในเพจคุณหมอและคอมเมนท์จากครูท่านหนึ่ง
พูดถึงการลดความเครียดของการเรียน
สร้างสมาธิในสิ่งที่ทำ อาจค้นหาตัวตน งานอดิเรก
หรือความสามารถของตนเองในช่วงนี้
หรือแม้มันจะไม่มีค่าอะไรเลย แค่ขอให้วันนี้จินตนาการที่ดียังคงอยู่
1
ครูเองก็รับบทบาทใหม่ นอกจากเป็นครูแล้ว ก็เป็นผู้ปกครองด้วย
เนื่องจากน้องสาวนำหลานมาฝากเลี้ยง น้องสาวและน้องเขย
ต้องไปทำงานต่างจังหวัด เกรงว่าลูกจะไม่ปลอดภัย
และถ้าไปต่างจังหวัดก็อาจจะไม่ได้เรียนหนังสือ
1
ภารกิจ ป้า(ครู) หลาน(นักเรียน) :
ตั้งโต๊ะใหญ่ ๆ 1 โต๊ะ หลานกางอุปกรณ์การเรียนและคอมพิวเตอร์
ป้าเปิดคอมพิวเตอร์เตรียมอุปกรณ์การสอน
วันแรก ๆ ยังปรับตัวไม่ได้ ต้องหามุมที่เสียงไม่ตีกัน
ระหว่างหลานที่เรียนประถม 2 กับป้าที่สอนวัยรุ่น
วันต่อ ๆ มาเริ่มดีขึ้น เนื่องจากเราสลับเวลาสอนกับหลานตอนหลานพักเบรค
การเรียนการสอนเป็นไปอย่างเหนื่อยยาก
เราเข้าใจครูประถมและผู้ปกครองมากขึ้น
การสอนเด็กเล็กต้องมีผู้ปกครองนั่งเรียกสมาธิ หรือสอนเพิ่มเติมด้วย
เพราะเด็ก ๆ ไม่ได้สนใจแต่หน้าจอและหนังสืออยู่ตลอดเวลา
ใครจะส่งงานครูจะให้ยกธง แล้วครูจะรับส่งงานตรวจงานทีละคน
ส่งคะแนนกลับและวงข้อผิด ให้แก้ไขใหม่
1
วันแรก ๆ เรายังสลับสมองไม่ได้ มุ่งแต่สอนเด็กตัวเองในชั้นเรียน
ไม่ได้สนใจหลานซักเท่าไหร่ ปรากฏว่าหลานส่งแบบฝึกหัด
ทำผิด และลบทำใหม่อยู่หลายรอบ จนชั้นเรียนเหลืออยู่คนเดียว
และก็เห็นหลานกำลังนั่งลอกอะไรอยู่
หลานบอกว่าครูส่งคำตอบมาให้หนู เพราะหนูทำผิดหลายรอบ
ครูจะอธิบายให้ฟังว่าทำผิดเพราะอะไรคราวหน้าเพราะหมด 3 ชั่วโมงแล้ว
/นั่นซิ ระหว่างเราสอนเด็กตัวเอง หลานก็ยื่นแบบฝึกหัดพร้อมยางลบมาให้
พร้อมบอกว่าลบให้หนูหน่อย หนูทำผิดหมดเลย
เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบ จนยางลบกุด สมุดสึก/
วันนั้นรู้สึกผิดมาก ๆ ที่ไม่ค่อยได้ดูแลหลานและให้เขาเรียนคนเดียว
วันต่อ ๆ มาจึงเอาหนังสือหลานมาดูก่อน ศึกษาก่อน ว่าเขาเรียนอะไรกัน
/ว่าไปแบบฝึกหัดของเด็กประถมก็ยากเหมือนกันนะคะ
ถ้าไม่ตั้งใจฟังคำอธิบายจากครู เราก็จะไม่เข้าใจโจทย์หรือทำไม่ได้
โอย...น้ำตาจะไหล
สงสารครูผู้สอน ผู้ปกครอง ทั้งหลานและตัวเอง
สำหรับการเรียนของเด็กเล็ก ค่อนข้างยาก เวลาเรียน
หากเห็นแมว หมา ไก่ คุณยาย หรือใครเดินผ่านก็ซูมดู
หัวเราะคิกคัก หน้าจอครูที่สอนไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
ครูเองก็คงไม่กล้าดุมาก เพราะไม่รู้เราถูกถ่ายทอดสดอยู่หรือเปล่า
ถ้าสังเกตจากการบ้าน
เรียนออนไลน์ปีแรก ๆ ได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวเยอะ
มีคนช่วยฟัง ช่วยเรียน ช่วยทำการบ้าน
หลัง ๆ เรียนมาเป็นปี 2 ปี ครอบครัวคงบอกตัวใครตัวมัน
ทำเอาเองแล้วกัน ...
บางบ้านจำได้ด้วยว่าวันอังคารเช้าต้องเรียนวิชาอะไร
"ครูเอ็งไปไหน ไม่สอนเหรอ ?"
ทางเราเองก็ต้องบอกแม่เปิดทีวีเบา ๆ หน่อย
ทำรั้วเตี้ย ๆ กั้นหมา ทำเป็นคอกให้ตัวเองเข้าไปสอน
ไม่งั้นหมาจะมาวุ่นวาย
 
สัญญาณเน็ตก็สำคัญ
อย่างวันนี้ก่อนเริ่มเรียน นักเรียนประกาศไว้ก่อนเลย
"วันนี้เน็ตหนูจะดีเลย์นะคะครู แม่บอกว่าครบกำหนดชำระเงินแล้ว
ความเร็วลดและเน็ตหมดโควต้าแล้ว ไม่แรงเหมือนต้นเดือนนะคะ"
เรื่องสัญญาณอินเตอร์เน็ตสำคัญจริง ๆ ค่ะ
เราก็อดทนลากเรือกันไป เพราะทุกคนก็ลำบากด้วยกันหมด
เคสด้านบนเน็ตไม่แรง แก้ไขโดยการฝากเด็กอีกคนที่เป็นเพื่อนกันไปบอก
อธิบายให้เด็กที่เป็นเพื่อนกันไปบอก หลังจากเรียนเสร็จ
เพราะบ้านอยู่ไม่ไกลกันมาก ...
เรื่องจะยาวไปจะมาต่อภาค ๒ นะคะ
เก็บภาพการเรียนออนไลน์ในที่ต่าง ๆ มาฝากค่ะ
ครูลงทุนแต่งตัวเต็มที่เพื่อสร้างความสนุกสำหรับการสอนค่ะ
https://board.postjung.com/1313286
นี่ก็เช่นกัน ^^
https://board.postjung.com/1313286
ในบางพื้นที่เน็ตแรงต้องตรงนี้
(ภาพข่าวนี้มาจากประเทศมาเลเซียนะคะ)
https://social.tvpoolonline.com/news/231916
ในส่วนของประเทศไทยน้านนนนนน
มารวมตัวกันใช้ไวไฟของศาลาหมู่บ้าน
อันนี้พาเพื่อนมาเรียนด้วย ^^
https://www.baansuann.com
แต่งตัวให้เพื่อนแปร๊บบบ
/ไม่แน่ใจว่าน้อลลหมาเป็นหญิงหรือชาย แต่ชุดนักเรียนมีแต่ชุดผู้หญิงค่ะ
https://www.baansuann.com
แต่งตัวเสร็จละ ชุดหลวมไปหน่อย ^^
https://www.baansuann.com
เอาดี ๆ ที่ยอมมานอนเรียนด้วยตรงนี้เพราะพัดลมเย็น ^^
https://www.baansuann.com
ปล.สอนไปก็ลุ้นทุกวัน ร้องเฮ้อ ๆ ๆ
แต่ก็จะสู้ค่ะ ^^
โฆษณา