บทที่ 14 “อโนดาต” น้ำอมฤตแห่งจักรวาล
บทที่แล้วเราได้ศึกษาลักษณะโครงสร้างของสระอโนดาตไปแล้ว บทนี้เราจะมารับรู้ถึงพลังแห่งน้ำอมฤตในสระอโนดาตที่มอบพลังให้ทั้งร่างกายและจิตใจกัน
ภาพ : กวนเกษียรสมุทร โดย ประทีป คชบัว พ.ศ.๒๕๕๓
สระอโนดาตมีท่าน้ำอยู่ทั้งสี่ด้านรอบสระ พื้นท่าเหนือน้ำทั้งสี่เป็นแผ่นมโนศิลาราบเรียบ ลาดลงไปจรดขอบบันไดทองคำราบเรียบ บันใดทองแต่ละขั้นถูกขนาบข้างด้วยแก้วคริสตัลงดงาม ท่าน้ำนั้นโค้งกว่าขอบสระอโนดาตเล็กน้อยเกิดเป็นพื้นใต้น้ำที่ถูกสรรสร้างด้วยแก้วผลึกเรียบเนียนราวกับท้าววิษณุกรรมเจียระไนมาด้วยความปราณีต ส่องประกายสะท้อนกับแสงวิมานของเหล่าทวยเทพที่เคลื่อนไปเบื้องบนรอบสระอโนดาต แข่งกับประกายแสงสีของรัตนะอันโชติช่วงดั่งดวงดาวจากก้นสระ ช่างเป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก
ภาพจำลองท่าน้ำทั้งสี่ (ไม่ใช่ขนาดจริง)
การจะใช้ท่าน้ำของสระอโนดาตได้นั้นไม่ได้วัดกันที่กำเนิดหรือชนชั้น แต่วัดกันที่ตบะมรรคธรรมและฤทธิ์บารมี เพราะสระอโนดาตไม่มีประตูให้เข้าจากด้านข้าง ผนังแห่งห้ายอดเขาทับซ้อนกันเป็นกำแพงหนาแน่นรอบสระ ทางเดียวที่จะเข้าไปได้คือเหาะขึ้นไปให้ถึง ณ จุดสูงสุดของยอดเขาทั้งห้า จากนั้นจึงเหาะลงมาผ่านปากปล่องของห้ายอดเขาสู่โถงสระอโนดาตเบื้องล่าง ท่าน้ำทั้งสี่ด้านมีท่าหนึ่งไว้สำหรับพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลาย ท่าหนึ่งสำหรับเหล่าเทพบุตร ท่าหนึ่งสำหรับเหล่าเทพธิดาและท่าหนึ่งสำหรับเหล่าฤๅษี สิทธะ วิทยาธร ยักษ์หรือกุมภัณฑ์ที่มีมรรคธรรมเพียงพอ จึงจะสามารถลงสัมผัสน้ำอมฤตแห่งอโนดาตได้ แต่หากฤๅษีสิทธ์วิทยาธรตนใดเสื่อมตบะบารมีลง อย่าว่าแต่การลงดื่มด่ำกับน้ำในสระเลย แค่การเหาะขึ้นมาให้ถึงประตู ณ จุดสูงสุดก็ยังเป็นเรื่องยาก จนกว่าจะบำเพ็ญตบะมรรคธรรมให้กลับคืนมาดังเดิม ยกเว้นก็แต่พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต์ ที่สามารถครองมรรคญาณไว้ได้อย่างสม่ำเสมอ
น้ำในสระอโนดาตแม้จะไหลออกจากสระตลอดเวลาจากทิศทั้งสี่ผ่านอุโมงค์ระบายน้ำอันซับซ้อนที่อยู่ใต้ขอบสระ แต่น้ำในสระมิเคยพร่องด้วยมีเหล่าเทวาและนาคที่เร้นกายอาศัยรอบสระอโนดาตอยู่ตลอดกัป ต่างช่วยกันเนรมิตให้เกิดเมฆฝน เพื่อเพิ่มปริมาณน้ำให้กับสระอโนดาต แต่เม็ดฝนจะไม่ตกลงในสระอโนดาตโดยตรงให้ผิวน้ำอมฤตต้องสะเทือน เหล่าเทวาและนาคจะเนรมิตให้ฝนตกบริเวณยอดเขาทั้ง 5 ที่ล้อมรอบสระอโนดาตอยู่ จากนั้นน้ำฝนจึงไหลลงมาตามกำแพงด้านในของแต่ละยอดเขารอบสระอโนดาต เกิดเป็นน้ำตกขนาดใหญ่อันงดงามกระจายไปตามกำแพงด้านในของแต่ละยอดเขา กินพื้นที่ยอดเขาละประมาณ 100 โยชน์ (1,600 กม.) จากนั้นเหล่าน้ำตกจึงไหลมารวมตัวกันเกิดเป็นแม่น้ำใหญ่ตามแต่ละยอดเขา ก่อนที่แม่น้ำใหญ่ทั้ง 5 สาย จะค่อยๆชะลอตัวไหลลงสู่สระอโนดาตอย่างแผ่วเบา
สระอโนดาตไม่เคยต้องแสงอาทิตย์ให้ร้อนเลยแม้แต่น้อย น้ำในสระจึงเยือกเย็นสงบนิ่ง ไม่มีพืชหรือสัตว์ใดอาศัยอยู่นอกจากเหล่าเทวาและนาคที่ใช้พื้นที่รอบสระและโถงเบื้องบนเป็นที่สถิต ไม่ลงไปอาศัยในน้ำอันเป็นของส่วนรวมให้ต้องมัวหมอง และนอกจากจะมีหน้าที่ค่อยเพิ่มปริมาณน้ำให้กับสระอโนดาตแล้ว ยังมีหน้าที่ดูแลน้ำในสระไม่ให้ผู้ที่ไม่เหมาะสมเข้ามาใช้หรือนำน้ำในสระออกไปได้โดยง่าย เพราะน้ำอันศักดิ์สิทธิ์นี้มีฤทธิ์ในการรักษาอย่างยิ่งยวด แม้ร่างกายมีบาดแผลเจ็บปวดสาหัสเพียงใด เพียงหย่อนกายหรือล้างแผลด้วยน้ำในสระแผลเหล่านั้นก็พลันสมาน ความเจ็บปวดก็พลันหายไปในทันที แค่ดื่มน้ำจากสระอโนดาตเพียงหยด โรคและความหิวกระหายทั้งหลายก็จะหายไป กลับทำให้มีกำลังแรงกล้าในบัดดล แม้มีร่างกายแข็งแรงอยู่แล้วก็บันดาลให้เกิดความสุขสงบในจิตใจ ความชราและมรณะไม่อาจมากล้ำกรายได้ ผิวพรรณจะกลับมาผุดผ่องงดงาม เป็นผู้ไม่รู้เกิด ไม่รู้ตาย กลายเป็นมหาสุญญตาแม้ปารถณาอยู่ถึงสิ้นกัปย่อมทำได้
กาลครั้งหนึ่งได้เกิดเหตุการณ์ตื่นตระหนกขึ้นที่สระอโนดาต เกิดจากมีสามเณรองค์หนึ่งชื่อ “สุมนะ” สุมนสามเณรนี้เมื่อขณะกำลังปลงผมบวช เพียงปลงผมเสร็จก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ในทันทีด้วยอายุเพียง 7 ปี ครั้งพระอนุรุทธะเกิดอาพาธเสียดท้อง จึงขอให้สามเณรน้อยไปนำน้ำจากสระอโนดาตมาเพื่อการรักษาโรค สามเณรน้อยจึงได้เหาะไปยังโลกหิมพานต์ เข้าสู่โถงแห่งห้ายอดเขา ยืนลอยเหนือสระอโนดาตเบื้องล่างแล้วจึงกล่าวขอน้ำอมฤตกับปันนกนาคราชผู้ปกปักดูแลน้ำในสระเพื่อนำไปให้กับพระอนุรุทธะ แต่นาคราชตนนั้นกลัยไม่มอบให้โดยง่าย ด้วยเห็นว่าสุมนะเป็นแค่สามเณรน้อย กล้าดีอย่างไรจึงเหาะมายืนลอยเหนือหัวตน จึงเนรมิตกายอันเป็นอุกฤษฏ์แล้วใช้ขนดโอบล้อมรอบสระอโนดาตไว้ จากนั้นจึงแผ่พังพานปิดสระอโนดาตไว้อย่างมิดชิด เพื่อป้องกันน้ำอมฤตจากผู้คุกคามเบื้องบน สามเณรน้อยเห็นดังนั้นจึงเหาะลงเบื้องล่าง ใช้ฝ่าเท้าวางลงบนพังพานของปันนกนาคราชอย่างแผ่วเบา แต่ด้วยแรงแห่งอรหันตสาวกกลับเกิดเป็นกำลังอันมหาศาล กดพังพานนาคราชกระแทกลงกับขอบสระจนเกือบสัมผัสผิวน้ำ ปันนกนาคราชจึงได้เห็นแจ้งว่าบัดนี้ผู้พิชิตเราอยู่เบื้องบนหาใช่ใครไม่ แต่เป็นผู้กำจัดเสียได้ซึ่งอริ สาวกขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้ละมิจฉาทิฏฐิยอมศิโรราบแล้วมอบอมฤตแห่งอโนดาตให้แต่โดยดี
ครั้งหนึ่งพระโคตมพุทธเจ้าหรือพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันขณะแสดงพระอภิธรรม ณ ดาวดึงษ์ ทรงแยกร่างพุทธนิมิตเสด็จมาทำสรีระกิจและทรงเสวยภัตตาหารที่บิณฑบาตมาจากอุตตรกุรุทวีป ณ ริมสระอโนดาตนี้ และทรงเคยให้สุมนสามเณรนำหม้อทองคำไปตักน้ำจากสระอโนดาตเพื่อนำมาล้างพระบาทให้พระองค์ เป็นการแสดงให้ภิกษุทั้งหลายได้เห็นถึงพลานุภาพของสามเณรน้อยผู้เป็นอรหันต์ตั้งแต่ยังเยาว์
บทต่อไปเราจะไปศึกษาเส้นทางการไหลของสายน้ำที่ไหลออกจากมหาสระอโนดาต เพื่อหล่อเลี้ยงสรรพสัตว์ในหิมพานต์กันต่อ โดย ลามะน้อย
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
