“ระบบราชการกับการลิดรอนประชาชน” EP.2/3
“งานราชการ” คือ ทำได้เท่าที่ระเบียบหรือกฎหมาย ให้อำนาจไว้
“งานราษฎร” คือ ทำได้เท่าที่กฎหมายไม่ได้ห้าม
>>>มาชวนคุยชวนคิดกันต่อ ได้ยินมามากกับคำพูดที่ว่า เราต้องทำงานราชการตามระเบียบราชการ พิทักษ์สิทธิของทางราชการ เงินราชการ สถานที่ราชการ พัสดุราชการ คนของราชการ ฯลฯ
>>>เอ๊ะ!!! เราพิทักษ์สิทธิของทางราชการ แล้วใครช่วยพิทักษ์สิทธิของทางราษฎร???
>>>หลงลืมไปรึเปล่า!!! ว่าเงินราชการก็คือภาษีของประชาชน เงินเดือนเราก็เงินภาษีประชาชน เขาจ่ายภาษีเข้ามาเพื่อหนุนเสริมให้ระบบการจัดการเพื่อประชาชนมันดีขึ้น เพื่อคุณภาพชีวิต หรือสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานมันดีขึ้น เพื่อให้เชื่อมั่นว่า ชีวิตเขาจะปลอดภัย ได้รับการเหลียวแล
>>>ในเมื่อการทำงานในระเบียบราชการหลายๆอย่าง มันลิดรอนประชาชน มันผลักเขาออกนอกระเบียบฯ และนอกระบบการคุ้มครอง มันทำให้เขาเป็นคนเป็นคนนอกระบบฯ และตกตะแกรงสวัสดิการทุกอย่างที่ราชการมี
>>>บางอย่างระเบียบราชการก็ช่วยเขาได้แค่ต้นทาง บางอย่างก็ช่วยได้แค่ถึงกลางทาง โหดร้ายสุดคือระเบียบฯ ที่มีช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย
>>>ในเมื่อระบบและระเบียบราชการพาราษฎรไปสุดทางไม่ได้ เราจึงทำงานกันต่อนอกระเบียบในฐานะ อาสาสมัคร หรือพลเมืองคนหนึ่ง หรือกลไกใดกลไกหนึ่ง ที่ไม่ได้มีกฎหมายห้ามไว้ว่าทำไม่ได้ เราจะไม่ยอมจบอยู่แค่คำว่าระเบียบฯทำไม่ได้เพียงเท่านั้น
>>>เราก้าวข้ามการถูกระบบฯ และ ระเบียบฯ ครอบงำ เพื่อพาราษฎรไปต่อให้สุดทาง สุดทางชีวิตของเขา สุดทางสวัสดิการที่เขาพึงได้รับ
>>>อย่าทำงานบนภาษีประชาชนแบบ “จนนำ และ จำนน” คือการใช้ความจน(ทางความคิด)นำทาง ทำไม่ได้ ระเบียบไม่ให้ เงินไม่มี ไม่ใช่นโยบาย นุ่นนี่นั่น และ จำนนต่อข้อจำกัดที่มี
>>>อย่าเอากรอบมาเป็นข้ออ้าง!!! ในเมื่อการทำงานในอีกหนึ่งหน้าที่มันทำให้เราไปต่อไม่ได้ มันยังเหลืออีกหลายบทบทหน้าที่ในสังคมนี้ที่เราสามารถก้าวไปต่อได้ เพียงแต่ว่าในสถานการณ์ไหนเราจะวางตัวเองในหน้าที่หรือบทบาทไหน เท่านั้นเอง!!!
#เรื่องเล่า(บ่น)ของคนทำงาน
#ซานตาครอสข้างถนน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
