17 ก.ค. 2021 เวลา 16:54 • ความคิดเห็น
ผมเคยปลูกต้นไม้มาบ้างในชีวิตนี้ อย่างน้อยก็ถั่วงอกที่เอาถั่วเขียวใส่ไว้ในสำลีชุบน้ำในขวดแบรนด์ซุปไก่สกัด หรือไม่ก็ต้นกระบองเพชร ที่ได้ค่อย ๆ เห็นมันเติบใหญ่ตามกาลเวลา และออกลูกออกหลานจนเต็มถังใบเล็ก
.
ในหลายครั้งก็เคยทำต้นไม้เหี่ยวเฉาจนตายมามากก็มี ต้นกระบองเพชรอีกนั่นแหละ เห็นอีกทีข้างในก็กลวงโบ๋เป็นโพรงไปแล้ว
.
จริง ๆ หลายอย่างในชีวิตของเราก็มีธรรมชาติเป็นแบบนี้ เลี้ยงดูก็เติบโต ปล่อยทิ้งไว้หรือละเลยก็เฉาตายไป
.
อย่างน้อยก็อารมณ์ในจิตใจของเรานี่แหละที่มีธรรมชาติเป็นแบบนั้น
.
หากเราเลี้ยงดูปูเสื่ออารมณ์แห่งความเริงร่า ต้นแห่งความเบิกบานใจก็จะงอกงามออกดอกออกผล
.
หากเราเลี้ยงดูรดน้ำอารมณ์แห่งความเศร้าโศก ต้นแห่งความเศร้าซึมก็จะเติบใหญ่
.
.
.
โดยทั่วไปในจิตใจเราจะมีทั้งเลี้ยงดู และไม่ใส่ใจต้นไม้แห่งอารมณ์เหล่านี้มากมายนานาพันธุ์เป็นธรรมดา โดยที่หลายครั้งเราก็ไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่เรากำลังคิดกำลังทำนั้นกำลังรดน้ำต้นไหนอยู่
.
บางทีการพยายามละเลยที่จะไม่รดต้นแห่งความอิจฉา อาจกลับกลายเป็นการเลี้ยงดูต้นนี้ให้เติบใหญ่แทนก็ได้ เพราะบางครั้งการไม่เลี้ยงดูก็เป็นการเลี้ยงดูให้เติบโตในแบบของมันได้เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่าอารมณ์นั้น ๆ เป็นอารมณ์แบบไหน
.
สิ่งสำคัญคือการเข้าใจชาติพันธุ์ของอารมณ์เหล่านั้น ว่ามีธรรมชาติเป็นแบบใดบ้าง เป็นใบเขียวเข้มหรือใบเขียวอ่อน ชอบแดดหรือชอบร่มเงาชุ่มชื้น จะได้เลือกเลี้ยงดูอารมณ์ที่ดี ๆ ที่เราต้องการอันนำมาซึ่งความสุขได้จริง ๆ
.
แล้วกลับมาจริงจังจริงใจกับต้นไม้แต่ละต้น เวลามันส่งสัญญาณอะไรบางอย่างออกมา อย่างน้อยในหลายครั้งก็อาจเป็นความทุกข์ที่กำลังกระซิบบอกอะไรบางอย่างกับตัวเราอยู่
.
เรื่องของจังหวะเวลาก็สำคัญเช่นกัน เหมือนฤดูกาล ช่วงนึงของชีวิต หากใส่ปุ๋ยสูตร A อาจทำให้มันล้มตาย แต่หากอีก 2 ปีข้างหน้าด้วยปุ๋ยเดียวกันนี้มันอาจช่วยให้ขยายพันธุ์พรั่งพรูเต็มไปหมดก็ได้
.
แม้แต่การปล่อยให้ทุกต้นโตตามธรรมชาติของมัน เราเพียงเฝ้าดู เฝ้าสังเกตมันเฉย ๆ ก็อาจทำให้ต้นไม้งอกงามในแบบของมันเองก็เป็นได้ เช่น ต้นแห่งความเบิกบานเติบโต เกิดความปีติยินดี ออกดอกออกผล เป็นต้น
.
.
.
เพียงแค่เรียนรู้อารมณ์เหล่านั้นในตัวเรา เพราะอารมณ์เหล่านี้มันก็เป็นเหมือนเพื่อนดี ๆ นี่แหละ เพื่อนที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เกิด หากไม่ศึกษาเรียนรู้ก็จะไม่มีทางรู้ใจเพื่อนเหล่านี้ได้
.
อย่างน้อยรู้จักมันดีพอที่เวลาเราจะนอนจะพักผ่อน ก็สามารถให้เพื่อนเหล่านี้สงบ ให้อารมณ์หรือความคิดที่ค้างเติ่งได้กลับบ้านไปพักผ่อนในที่ในทางของมัน ไม่มากวนเราเวลาจะหลับในแต่ละวันละวัน
.
ก็นับว่าเป็นสุขเล็ก ๆ อย่างยิ่งแล้ว
โฆษณา