18 ก.ค. 2021 เวลา 15:38 • นิยาย เรื่องสั้น
"เราเหงาเหมือนกันไหม ?"
คนเรามักมีความเหงาอยู่ในใจกันทุกคน บางคนแสดงออก บางคนไม่แสดงออก...
แต่สำหรับเราแล้ว เรามักไม่แสดงออกว่าเราเหงา คนอาจจะมองว่าเรามีความสุข ร่าเริง แต่จริงๆ แล้ว เราเหงานะ เราว่าเราเหงามากๆ เลยล่ะ ทำไมนะหรอ ?
ไม่รู้สิ อาจเป็นเพราะช่วงเวลาในวัยเด็กละมั้ง ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว ไม่ค่อยชอบเล่นกับใคร ถึงแม้จะมีเพื่อนๆ ข้างบ้านในวัยเดียวกันก็เถอะ แต่ในช่วงเวลานี้เราก็ยังไม่คิดอะไรมาก
และเมื่อโตขึ้น เราก็ต้องเปลี่ยนสังคมใหม่ สภาพแวดล้อมใหม่ ได้เจอสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ การใช้ชีวิตเลยเปลี่ยนไป เราว่าช่วงเวลานั้นดีมากๆ เลยล่ะ เรารู้สึกว่าไม่เหงาเลย มีความสุขมาก ได้ทำอะไรหลายๆ อย่างมากขึ้น มีเรื่องราวต่างๆ เต็มไปหมด
จนปัจจุบันนี้เราก็เริ่มมีความรู้สึกเหงามากๆ อาจเป็นเพราะเรียนจบแล้ว เจอเพื่อนน้อยลงด้วย ต้องหาเป้าหมายอื่นในชีวิต เลยรู้สึกเหงาแปลกๆ หรือเราอยากมีแฟนกันนะ ?
ไม่รู้เหมือนกัน เพราะตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ก็ไม่เคยมีแฟนเลยสักคน คนจีบ คนที่มาแอบชอบยังไม่มีเลย พูดแล้วก็เศร้า แต่พอจะมีใครสักคนเข้ามา มันก็ไม่พร้อม ไม่เปิดใจ.....
หรือว่าเราเหมาะสมแล้วกับความเหงา ?
ใครมีความเหงาคล้ายๆ กันบ้าง ?
โฆษณา