มีครูเคยสอนว่า คนเราบางครั้งก็ต้องรู้จักใส่หน้ากาก สวมหัวโขน เล่นบทบาทสมมติ เพื่อให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ในสิ่งแวดล้อมที่จำเป็น แต่บางครั้งก็ไม่ต้องฝืนความเป็นตัวเอง หรือ ฝืนอารมณ์ที่เหนือการควบคุม
ท่านให้ใช้เกณฑ์พิจารณาด้วยเหตุผล ถ้าเห็นว่าทำแบบไหนแล้วเกิดภัย เกิดโทษ เกิดปัญหา ก็ควรสวมหน้ากากให้เป็น เช่น พ่อของเพื่อนเสียชีวิต แม้เรากับเพื่อนจะรู้กันในใจว่าไม่ชอบขี้หน้ากัน แต่เราก็ควรแสดงความเห็นใจ ตีหน้าเศร้าเป็น ไม่ใช่แสดงสีหน้าเฉยเมย ไม่รู้ร้อนรู้หนาว เพราะมันอาจจะหมายถึงคนไร้กาละเทศะ ไร้ความรู้สึก ไร้มารยาท มากกว่าใส่หน้ากากปรับตัวไม่เป็น
ดังนี้ ชีวิตจึงจำเป็นต้องหัดใส่หน้ากากในสถานการณ์ที่เหมาะสม คิดซะว่าแค่เล่นละครฉากหนึ่ง ที่จริงชีวิตคนต่างก็เล่นละคร สวมบทบาทกันทั้งนั้นล่ะค่ะ
6 ถูกใจ
322 รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
