"ตื่นขึ้น.. มาบ่น" 1
"อยู่ให้เป็น เย็นให้ได้"
ในภาวะสงครามโรคระบาด.. อยู่อย่างไร.ที่จะสุขได้และทุกข์ให้น้อยที่สุด
อรุณสวัสดิ์เช้าวันที่ 25 กรกฎาคม 2564
ฝนตกพรำๆ ตลอดคืน หลับๆ ตื่นๆ พอรุ่งสางไฟดับไปประมาณครึ่งชั่วโมง
ใจเริ่มคิด
(อะไรก็ตามที่ต้องพึ่งไฟฟ้า.. ก็หันมาพึ่งเตาแก๊ส "กาแฟงัย")
เสียงสาวน้อยส่งเตือนมาจากชั้นล่าง wifi "เริ่มระบบ" "เชื่อมต่อ wifi" ไฟมาแล้ว
เช้านี้กินอะไรดี.. ของหมดสต๊อค.. อาหารที่ตุนไว้มีเหลือนิดหน่อย ใจคิดไปถึงหมูปิ้ง ข้าวเหนียว โจ๊กปากซอย จะมีใครฝ่าฝนตื่นขึ้นมาทำขายไหมนะ
เริ่มหิวนิดหน่อย.. แต่ขอนอนคิดอะไรอีกแป๊บ
"ไฟดับอีกรอบ".. ทำใจ.. ฝนตกนี่เนาะ เดี๋ยวก็มา
สาวน้อยเตือนอีกครั้ง "เริ่มระบบ กำลังเชื่อมต่อ wifi"
เช็คอะไรนิดหน่อย บน social
แคปชั่นข้อความที่เขาส่งต่อๆ กันมาจากอินเตอร์เน็ต (คงได้เห็นกันบ้างแล้ว)รู้สึกชอบ (ขออนุญาตโพสท์อีกครั้ง)
บางทีคนเราต้องการกำลังใจ.. เพื่อเป็นพลังให้ใจ..คิดบวก คิดดี ปลดปล่อย
ขยะที่เกาะกินใจ มันคือขยะที่ต้องเอาทิ้งไป เอาไว้มีแต่จะเกาะกินหัวใจให้เป็นทุกข์ เกิดเป็นโรคอะไรหลายอย่างตามมา..
ในขณะที่ศัตรูไวรัสร้ายโควิด ปลิวว่อนอยู่รอบตัว พร้อมเข้าสู่ร่างกายทันที.. ที่คุณพลั้งพลาด
ไม่อยากจะเปิดอ่านเลยว่า วันนี้จำนวนผู้ติดเชื้อโควิด และเสียชีวิตมีเท่าไหร่ จะเป็น new high อีกเท่าไหร่
มันต้องสูงแน่ ไปเรื่อยๆ จนกว่าคนจำนวนมากได้รับวัคซีน
"อย่าเปิดอ่านเลย รับข่าวสารมากๆ เครียดปล่าวๆ"
"อาหารหมด เหลือแต่." . ไม่สิ คิดใหม่
ต้องคิดว่า
"โชคดีจัง.. ยังมี"
ข้าว ปลากรอบ และ
ของดีๆ ทั้งนั้นเลย.. กินเสร็จ ทำงานอีกหน่อย ค่อยออกไปหาซื้ออะไรมาตุนเพิ่ม
เช้านี้ จบแค่นี้ก่อน.. รับกาแฟต่ออีกหน่อย..
อย่าลืมดูแลสุขภาพกัน.. นะจ้ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
