เวลาที่เราให้คำแนะนำคนอื่น เรายืนอยู่นอกวงกลมของปัญหา ปราศจากตัวเรา(ตัวกู ของกู) และเรามองจากภายนอกเข้าไป ทำให้เรามองปัญหานั้นได้กว้างกว่า รอบด้านกว่า เราจึงมองเห็นวิธีการจัดการกับปัญหานั้นๆได้ดีกว่า เราจึงให้คำแนะนำได้
แต่เมื่อเกิดปัญหาขึ้นกับเรา เรายืนอยู่ในวงกลมของปัญหา และที่สำคัญมี(ตัวกู ของกู)อยู่ ทำให้เราไม่เห็นวิธีจัดการ เพราะมัวแต่คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและผลกระทบกับตัวกู และของกู
เวลาเรายืนอยู่ในวงรอบของปัญหาและมีตัวกู ของกู เราจะไม่เห็นวิธีการจัดการที่รอบด้านและรอบคอบ เราจะมองเห็นแต่ปัญหารอบตัวเราเท่านั้น วิธีคิด วิธีแก้ปัญหาก็จะแคบลงค่ะ
1ถูกใจ
104รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
คำตอบอื่น (10)
- สำหรับเรานะคะคือแบบเอาจากประสบการณ์ตรงเลยเวลาที่เราให้คำปรึกษาใครเราจะเค้นมาแล้วว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุด...
- เพราะมีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องค่ะเวลาเราให้คำแนะนำคนอื่น เราใช้เหตุผลล้วนๆแต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง เราจะรับรู้ได้ถึงอิทธิพลของอารมณ์ที่เข้ามาทำให้การตัดสินใจต่างออกไป...
- สิ่งที่คนสอน ส่วนใหญ่แล้วว่าดี หรือ คนนั้นๆ ได้เอามาจากตำรา และประสบการณ์ครับถ้าเป็นตัวผู้รับฟัง ก็คิดว่า ถ้ามีคนมาแนะนำสิ่งที่ดี กับตัวเรา เราก็ควรจะรับฟังและนำไปพัฒนาตนให้ดีขึ้น ผมเชื่อว่าไม่มีใคร สามารถเปลี่ยนแปลงต...
- ควรเปิดใจฟังคำแนะนำ มองเจตนา ความหวังดีของคนดีกว่าค่ะคน มีทั้งเรียนรู้ทางทฤษฎี เรียนรู้ด้วยการปฏิบัติ เรียนรู้จากประสบการณ์ชีวิต แต่ละคนก็มีระดับความรู้ลึก รู้จริง หรือ ไม่รู้เลยแต่อยากบอก ต่างกันไปตามวาระ...
- มันอยู่คนละสถานะกันคนที่ประสบเองกับคนที่อยู่นอกเหตุการณ์ มันจะมีปัจจัยหลายอย่าง ที่ทำให้สติและการตัดสินใจมันต่างกัน เช่น ความกดดันจากคนรอบตัว การเงิน สภาพความเป็นอยู่ บุญกรรม บลาๆๆ...
- ปัญหาคนอื่นเหมือนการ zoom out. เรามองเห็นภาพรวมปัญหาของเรา เหมือนการ zoom in อยู่ใกล้เกินเห็นแต่ detail
