26 ก.ค. 2021 เวลา 06:01 • ไลฟ์สไตล์
เคยผ่านค่ำคืนอันมืดมิดมาค่ะ​ ชีวิตช่วงนั้นเข้าสู่โหมดดาวน์จัด​ เป็นคืนที่จะคิดสั้นเลยแหละค่ะ
มันเป็นคืนที่เราเจอปัญหาพร้อมกันในวันเดียวกันจนไม่รู้จะจัดการอะไรก่อนดี​ เราคุยกับเพื่อน​ 4 5 คนอยากมีคนอยู่ข้างๆคืนนั้น​ ฟังเราพูดหน่อย​ กอดเราหน่อย ให้คำปรึกษาหน่อย​ เชื่อไหมคะว่า​ ไม่มีใครว่างเลย​ ไม่มีสักคนเดียว​ คืนนั้นเรานั่งรถไฟฟ้ากลับหอนั่งในบีทีเอส​ฟุบหน้าลงบนตัก​ใส่เสื้อแจ็คเก็ต​คลุมหัว​ ​ร้องไห้ตลอดทาง​ ไม่มีใครคอยอยู่ข้างๆ​ เรากลับถึงห้องเราพังทุกอย่างในห้อง​ ชกประตู​ กรี๊ดใส่หมอน​ ตอนนั้นเราไม่ได้เครียดเรื่องปัญหาค่ะ​ แต่เราหันกลับมามองว่า​ทำไมคนที่บอกว่าจะอยู่ข้างๆเรา​ กลับไม่อยู่วันที่เราต้องการ​ ตอนนี้เราไม่เครียดเรื่องปัญหาแต่เปลี่ยนเป็นน้อยใจแทนค่ะ
ตอนนั้นเองในห้องเรามีมีดพกเล่มนึง​ เราหยิบมาวางบนสมุด​ แล้วอยู่ๆในหัวมันก็ถามคำถามว่า​ เลือกเอา​ 2 อย่าง​ ระหว่าง​
1. ตายๆไปซะ​จะได้จบๆ​
2. ปล่อยทุกอย่างออกไป​ แล้วมีชีวิตเพื่อเยาะเย้ยวันที่อ่อนแอนี้​ อย่าลืมว่าพ่อแม่อุส่าให้เรามาเกิด​ จะทำให้เขาผิดหวังหรอ
ใช่​ เราเลือกข้อสองค่ะ​ เราปามีดทิ้ง​ เรารู้เลยว่า​มันคือ​ 1 วินาทีที่ตัดสินชะตาคน​ค่ะ​ ต้องมีสติ​ ตลอด​ เราเข้าใจคนที่ฆ่าตัวตายทันทีค่ะ​ แต่โชคดีเรามีสติเราเลยไม่ทำ​ เราร้องไห้​ ร้องแบบตาบวมเป่ง​ บวมมากๆ​ ร้องออกมาหมดเป็น​ ชม.ๆ​ ค่ะ​หลังจากนั้นเราเบลอไป​ 3 วันไม่รู้ว่าคนพูดอะไรกับเรา​ เราไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น​ เราฟังภาษาไม่ออกเลย​ เหมือนโลกมันปิดไปค่ะ
หลังจากนั้นเราเข้าไปนั่งเล่นสวนลุม​ ทุกอย่างมันว่างเปล่ามากๆ​ เราให้อาหารปลา​ อาหารนก​ เราก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย​ แต่มันวิ้งๆไปหมดค่ะ​ ตอนนั้นเองที่ตัวเงินตัวทองมันโผล่มาจากน้ำ​ เราตกใจมาก​ความคิดตัดไปเราลุกขึ้นทันที​ แต่กลายเป็นหัวเราะค่ะ​ หัวเราะออกมาเฉย​ แล้วมองเห็นว่าตอนนี้เรากำลังให้อาหารสัตว์​พวกนี้อยู่ อย่างน้อยเงิน 20​ บาท​ซื้อขนมปังห่อนึงสัตว์​พวกนี้ก็มาลุมเรา​ พิราบบ้าง​ อีกาบ้าง​ เต่าบ้าง​ ตัวเงินตัวทองก็โผล่มาแลบลิ้นแพลมๆ​ 5555 แล้วทำให้เราหัวเราะได้​ เรารู้ทันทีว่าที่เราไม่มีความสุขเพราะเราไม่อยู่กับปัจจุบัน​ เรามัวแต่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา​ทั้งๆที่มันแก้ไม่ได้แล้ว
จากนั้นเรากลับห้อง​ มันมีต้นงาช้างเจ็ดต้น​ แต่​ 1 ต้นมันกำลังล้ม​เพราะดินแห้ง​ ถ้าหากต้นนั้นมันมีมือดึงต้นอื่นไว้​ หรือต้นอื่นช่วยพยุงมันก็ไม่ล้มค่ะ​ ตอนนั้นเองที่เราคิดได้ว่า​ ฉันก็หาเดิมพันเพื่อที่จะให้ตัวเองมีชีวิตอยู่บนโลกนี้​ ก็คือการทำเพื่อคนอื่นบ้างค่ะ​ รอบนี้พวกสัตว์​น้อยๆในสวนลุมช่วยฉันไว้​ ฉันเลยกลับมาเป็นคน
อีกอย่างหลังจากนั้น​ ฉันใช้ชีวิตแบบไม่สนใจใครอีกเลย​ เพราะวันที่ฉันต้องการมีใครสักคนมากที่สุด​ ดันไม่มีใคร​ แต่ฉันรอดมาได้​ ดังนั้น​ ใครจะด่า​ จะตัดสิน​ จะว่า จะอะไร​ เชิญค่ะ​ ที่ฉันรอดมาได้เพราะ​ "หัวใจกูเอง" เลยกลายเป็นคนที่ชอบทำอะไรเพื่อสังคม​ แต่กลายเป็นชอบอยู่คนเดียว​ แต่มีความสุขดีนะคะ​ มันสงบดีเพราะ​ กลายเป็นคนที่เข้าใจสัจธรรม​ไปเลย​แต่รักสัตว์​มากขึ้นกว่าเดิมจากปกติก็รักอยู่แล้ว แล้วก็ไม่ชอบเรื่องดราม่าอีกเลยค่ะ​ รู้สึกว่าคนที่ดราม่าเป็นเด็กๆไม่รู้จักรับมือปัญหาไปเลน​ อันนี้แชร์ไว้เผื่อเป็นประโยชน์​ให้ใครค่ะ
ไม่ต้องคิดมาก​ ไม่มีใครอยู่เหนือเรา​ เท่าเราเหนือใจตัวเองค่ะ​ เราเท่านั้นที่จะตัดสินตัวเอง​ ว่าให้ตัวเองเป็นแบบไหน​ ใครว่าเราช่างมันค่ะ​ ไม่มีใครรู้จักเราเท่าเรารู้จักตัวเอง
❤️
โฆษณา