พุ่มรัก พานสิงห์ THE POSTER
รูป Poster Season 1
>>มีหลายคนถามคำถาม จะวาดทำไม? ทำไมไม่ตัดแปะ? บลาๆๆๆ ????
Producer : มันชอบไม่เหมือนกันนะแล้วความรู้สึกมันก็คนละแบบ
คนวาด : ถามว่าวาดทำไม ทำไมไม่ใช้ Photoshop เอารูปตัดๆ แปะๆ ก็คล้ายวาดรูปเหมือนกัน ต้องตอบว่าคิดถึงโปสเตอร์สมัยก่อนที่เค้าใช้แปรง ปลายพู่กันวาด ไม่ใช่ภาพถ่ายเหมือนหนังปัจจุบัน แล้วด้วยความที่เป็นพุ่มรักด้วย อยากให้งานมันเข้ากับความเป็นพุ่มรัก แม้กระทั่ง Reference คนวาดก็ส่งให้โปรดิวเซอร์ออกความคิดเห็นด้วย จนเป็นPosterตอนแรกคือ “นามนั้นสำคัญไฉน”
>>ชอบ Poster ตอนไหนบ้าง
Producer : จริงๆแล้วก็ชอบเกือบหมด เพราะแต่ละตอนก็จะมีการสื่อสารในรูปมีความปริศนาชวนให้คิดในเนื้อเรื่องด้วย
คนวาด : ในฐานะคนวาดก็มีไม่ชอบบ้าง เพราะบางครั้งเราวาดไม่ทัน คือมันเป็นเวลาเดียวกับที่ต้องตัดต่อไปด้วยต้องวาดไปด้วย มันเลยแบบเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องมานั่งวาด เหลือเวลาเท่าไหร่ ต้องไปคุยกับทีมงานเดี๋ยวต้องมานั่งดูนู่นนี่ เช็คเสียง คิดในใจวันเดียวจะไปวาดอะไรทัน มันก็เลยมีทั้งรูปที่ถูกใจ กับรูปที่ไม่ได้ดั่งใจ
>>เอาโปสเตอร์ตอนหนึ่งก่อนนะ มีความสับสน คือระหว่างเบรก1กับเบรก2
Poster ตอน1 นามนั้นสำคัญไฉน
Producer : ใช่มันใกล้เคียงกัน
คนวาด : ตอนนั้นมันตามไม่ทัน คิดไม่ทัน
Producer : มันเลยทำให้คนแบบ เอ๊ะ...หรือว่าอันนี้จบดูเหมือนมันแยกไม่ชัดเจน เรารู้สึกแบบนั้น
คนวาด : คือตัวคนวาดก็คิดว่า เปลี่ยนแค่ตัวหนังสือ เป็นเบรก1 เบรก 2 แค่นั้นก็พอ...... แต่ไม่พอ!!
Producer : ใช่
คนวาด : อันนี้ก็เป็นข้อผิดพลาดของทางทีมที่ต้องยอมรับกันไป
Producer : เราต้องค่อยๆเรียนรู้กันไป
>>แล้วงูจร
คนวาด : “งูจร”โปรดิวเซอร์ไม่ชอบ ไม่ชอบงู
Producer : คือมันได้เท่านี้แหละในตอนนี้ มันอาจจะอยู่ในช่วงหลายสิ่งหลายอย่าง ก็ยังไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่
คนวาด : สถานการณ์บีบบังคับด้วยพอมาตอนสาม “หนีเงา”
Producer : สวย ดูมีเรื่องราวแบบโปสเตอร์หนัง ชอบอันหนึ่ง ดูเหมือนมีเวลาวาด
คนวาด : ดูเหมือนไปไถนาดีกว่า คืออย่างนี้นะครับในหนึ่งสัปดาห์ ทางทีมงานทุกคนก็จะทำหนึ่งตอนออกมาให้ได้สองเบรก อันนี้คือในส่วนของงาน Post Production แล้วก็งานมีอย่างอื่น เช่น Poster การตอบคำถาม ตอบคอมเมนต์ แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้นอีกอย่างนึงก็คือ มันเกิดการวาดรูปสองรูปภายในหนึ่งสัปดาห์ครับ วาดรูปจริงๆนะครับ อันนี้เป็นความต้องการของ...
Producer : ความอยากส่วนตัว
คนวาด : ครับ...ความอยากส่วนตัวล้วนๆ !! เราอยากพรีเซนต์แบบเนี้ย ซึ่งมันก็เป็นปัญหากับคนวาด พอวาดรูปแรกเสร็จ (รูปเบรกแรก) พอเบรกสองก็แบบ...เอายังไงดี เครื่องบินมันตกไปแล้ว Glen Campbell ก็มา ทะเลกระบี่ก็มา แหวนแต่งงานก็มา พอตอนสี่“ปิรันย่า”บางช่วงนี้งานหยาบเลยทีเดียววาดใต้น้ำออกมาเป็นอะไรก็ไม่รู้ แต่จำได้ว่าวาดเสร็จตอนตีห้า แล้วเก้าโมงเช้าต้องโพสต์ปลาปิรันย่าหน้าตาเหมือนปลาตะเพียนมาก
Producer : ฮ่าฮ่าฮ่า แต่มันก็ Hint กันไง สุดท้ายมันก็ใช้หลอก
คนวาด : ช่วงที่สองเริ่มจับทางได้ อย่าวาดโดยเสียพลังงานเปล่า เราโฟกัสไปทีละชิ้น อย่าเยอะ ประณีตทีละอันพอ ก็เลยกลายเป็นก้างปลาของปิรันย่า ซึ่งโปรดิวเซอร์ชอบ ถือว่าโอเครครับ “โจรกลับใจ” คนวาดเริ่มฉลาดขึ้น เริ่มวาดไม่เยอะ
Producer : เอาแค่ประเด็นสำคัญ
คนวาด : ใช่เอาแค่ประเด็นพอ คือถ้าเกิดจะให้เป็นโปสเตอร์หนัง มีเรื่องราวอะไรพวกนี้ ตอบตรงๆครับ ผมวาดไม่ทัน ก็เนี่ยครับโจรกลับใจ แล้วก็เอาสีเหลืองๆของจีวรพระมาเป็นพื้นหลัง ชอบอันไหนครับ
Producer : ชอบอันหนึ่ง
คนวาด : โปสเตอร์โจรกลับใจช่วงที่สองเนี่ย มันมีที่มานะ จริงๆแล้วแขนที่เห็นเนี่ย มันเป็นแขนของคนวาดนะ
Producer : อ้าวเหรอ มีกล้ามขนาดนี้เลยเหรอ
คนวาด : วาดกล้ามเพิ่มเอา แล้วไอ้มือที่เห็นเนี่ย ตอนนั้นมือจับเลื่อยอยู่นะ ไม่ได้จับปืนวาดปืนใส่เอา คนถ่ายแขนให้คือคนลงเสียง
Producer : ทำเองทุกอย่างเลยนะเนี่ย
คนวาด : รูปที่ต้องการมันหาไม่เจอ ก็เลยใช้แขนตัวเอง แล้วก็รอยสักมังกรพ่นน้ำตามจินตนาการ ....ส่วนนี่ “ดักแด้หนีเที่ยว” อันนี้แบบว่าอยากอวดมากหนึ่งกับสองชอบอันไหนครับ
Producer : หนึ่งก็สวย สองก็เล่าเรื่อง ชอบอันแรก มันคือตัวดักแด้ใช่มั้ย?
คนวาด : ใช่ๆ คือส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องของตอนนี้เป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว คือมันเป็นครั้งแรกที่พุ่มรักได้ออกมาจาก สน. เสียงบรรยากาศเพลงต่างๆ แล้วก็ตอนนี้ทั้งตอน เรื่องมันเล่าอยู่ในบาร์ ก็เลยคิดถึงแก้วเหล้า แล้วก็คิดถึงเนื้อเรื่องที่เล่าเปรียบเทียบชีวิตตัวเองเหมือนดักแด้ ก็เลยเอากิ่งไม้ที่ดักแด้สิงสู่เอามาปักอยู่ในแก้วเหล้าออนเดอะร็อค ภาพนี้ตั้งใจมาก ตาเปียกตาแฉะ ...คือก็ต้องบอกว่าเริ่มฉลาดขึ้นนะครับ แต่ก็ยังทรมานตัวเองอยู่ วาดแก้วเป็นแก้ว วาดน้ำแข็งเป็นน้ำแข็ง พอมาช่วงที่สอง เอาใหม่ วาดนาฬิกาพกที่...
Producer : ตัวเอกใช้อยู่
คนวาด : ใช่ นาฬิกาพกเจ้าปัญหากับดักแด้ที่ฟักตัวแล้วกลายเป็นผีเสื้อ อันนี้แบบ ชอบๆๆๆ แล้วก็พิถีพิถัน สมน้ำหน้าใช้เวลานานเลย ไม่ได้นอน คือต้องบอกท่านผู้อ่านว่า แม้กระทั่งพื้นไม้เนี่ย วาดแบบลวกๆไปแล้วนะ แล้วก็ลบมันทิ้ง วาดใหม่ สมน้ำหน้า
คนวาด : “ฆาตกรรมกลางทะเล” เดือดมากจากน้ำทะเลก็กลายเป็นทีแปรงไปมันวาดไม่ทัน!! ปัญหามันคือผมไม่สามารถหาเรือยอร์ชกลางๆได้ มันมีแบบยอร์ชเล็กกับยอร์ชใหญ่ไปเลย ซึ่งมันเกินฐานะ กว่าจะหา แล้วพอหาได้ มุมที่เราต้องการมันก็ไม่ได้
Producer : อ๋อออ มิน่าล่ะ ใช้เวลาในการหา
คนวาด : ใช้เวลาหาเรือนาน มันเลยส่งผลถึงช่วงที่สอง อันนี้บอกตามตรงครับ ว่าไม่ได้วาดอันนี้ใช้โปรแกรม ซึ่งดูไปก็ขัดใจตัวเองไป แต่ก็นะ...
Producer : ก็พอได้แหละ
คนวาด : ในฐานะโปรดิวเซอร์ก็พอได้ แต่ในฐานะของคนวาดและก็คุมโทนของมันทั้งหมด มันจะรู้สึกว่ามีความขายวิญญาณอยู่นิดนึงนะ
Producer : ในช่วงระยะเวลาในการทำงานที่กระชั้นชิด มันก็พอได้อยู่ มันก็ต้องมีสุขบ้าง ปล่อยบ้าง
คนวาด : นี่อันนี้ “จดหมายขู่” ซึ่งมีช่วงเดียว
Producer : เพราะเรื่องมันสั้น
คนวาด : ถ้าท่านผู้อ่านได้เข้าไปดูรูปวาดจริงๆเนี่ย มันจะมีตัวหนังสือในเนื้อเรื่องเขียนอยู่บนกระดาษ อือ คือด้วยความที่เนื้อเรื่องของตอนจดหมายขู่มันไม่ได้มี อะไรซับซ้อนเยอะ มันเป็นการสอนซะส่วนใหญ่ ก็เลยมาแค่ลูกเทนนิสของต้นเรื่อง กับกระดาษจดหมายขู่ที่พุ่มรักเอามาหลอก
คนวาด : นี่ “ไฟแค้น” อันนี้ใช้ความ..
Producer : ความรู้สึกส่วนตัว
คนวาด : ฉลาดแกมโกง เพราะเราวาดแค่ไม้ขีดกับไฟ อันนี้หนักช่วงที่สองของคดีไฟแค้น ในส่วนตัวรู้สึกว่า ไม้ขีดมันแค่เริ่มต้นก็เลยเอาไว้ในช่วงหนึ่ง แต่จริงๆมันคือช่วงที่สองก็เลยใส่ช่วงที่สองเยอะๆ มีบ้าน มีเจ้าหน้าที่ มีอะไรพวกนี้ให้มันเล่าเรื่องไปเลย ชอบนะชอบ
Producer : ใช่ตอนนี้ก็สวย เนื้อเรื่องดี มันเป็นข้อเท็จจริงบางมุมของสังคมปัจจุบัน
คนวาด : ไม่ได้หมายความว่าพูดถึงเจ้าหน้าที่ดับเพลิงทุกคนทุกท่านในอาชีพนี้นะ แต่หมายความว่าทุกอาชีพถ้าคนมันจะโกงมันก็โกงได้หมด
Producer : ใช่
คนวาด : “ทีวีแชมป์เปี้ยน” อันนี้ในฐานะคนวาดมีความชุ่ย เพราะคนวาดลืมเอาเส้นสเก็ตออก
Producer : แต่เราไม่รู้สึกนะ ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ ฮ่าฮ่าฮ่า
คนวาด : คือตอนนี้พูดเกี่ยวกับหนอน และมีประเด็นของเรื่องของอาหาร ก็เลยใช้สีที่มันแสบๆ เขียวๆฟ้าๆ อาหารน่าชวนกิน เป็นตัวหลอกอะไรอย่างนี้ แล้วในส่วนของช่วงที่สองก็ มีโทรทัศน์เก่าๆอยู่หนึ่งเครื่องคนวาดตีความว่าสภาพโทรทัศน์เครื่องนี้กับกำแพงเน่าๆ มันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของโรงงาน พนักงานของเสี่ยก็คงดูทีวีแชมป์เปี้ยนจากเครื่องนี้เหมือนกัน
Producer : ชอบๆ มันดูอิโรติก คือมันไม่ต้องอะไรเยอะ
คนวาด : เออเราว่ามันเซ็กซี่มาก ตอนแรกต้องบอกคนอ่านก่อนว่า ไม่ได้นึกว่ามันจะเซ็กซี่ได้ขนาดนี้ แล้วพอทำออกมาแล้ว มันแบบ เฮ้ยนี่มัน Sexy shot อะไรอย่างงี้ คือก็ไปเอาแก้วแดงมา แล้วก็ไปเอาควันจากบุหรี่มาแปะเข้าหากัน แล้วก็คิดในใจว่าตอนเรียนเราหลีกเลี่ยงที่จะวาดควันมาโดยตลอดมันวาดยาก ทำไมตอนเรียนไม่ตั้งใจเรียนให้มันมากกว่านี้ แต่เออพอวาดออกมา เราก็ทำได้
คนวาด : ช่วงที่สอง อันนี้มีความเซ็กซี่ ทะมัดทะแมง Working นิดๆ อาจจะไม่ได้เซ็กซี่เท่าช่วงแรก แต่มันมีความชัดเจนมากขึ้น ช่วงหนึ่งของ “รอยชู้” เหมือนเป็นแบบเปิดๆให้คนติดตามหากัน
Producer : อันนี้อินเทรนด์
คนวาด : มาถึงคดี “เอ็กซเรย์มรณะ” คือก่อนจะวาดก็มานั่งดูฟิล์มเอ็กซเรย์ ซีทีสแกน มันก็จะเป็นอีกรูปนึงโอเครล่ะ เราก็พยายามปรับเรื่องปรับอะไร แล้วก็พอมันมาถึงเรื่องของโปสเตอร์เนี่ย คำถามคือ เราไม่ใช่แพทย์ เราดูมันรู้เรื่องได้ยังไงวะ ก็เลยไปหาตับ เพราะว่าประเด็นของคนที่ตายมันคือตับ มันเป็นการดูที่ยากมาก มันดูยังไงวะตับเนี่ย แล้วก็ไปหาดูว่า ไอ้ตับที่มันเป็นมะเร็ง ตับที่มันอักเสบ ตับนู่นตับนี่ คือผมดูไม่ออกเลย หมอต้องเก่งมากในการดู แล้วคำถามต่อมาคือ ถ้าไม่มีแอลกับอาร์เนี่ย ดูยังไง??
Producer : ใช่อันนี้สำคัญ เอาจริงๆเลย หาตับไม่เจอด้วย คือตับที่มันจะบอกว่าอยู่ขวาหรือซ้ายก็หาไม่เจอ เพราะฉะนั้นเนี่ยหมอต้องเก่งมาก คือประสบการณ์เชี่ยวชาญและการศึกษา
คนวาด : วาดยังไงดี? สุดท้ายไม่ยุ่งดีกว่า วาดให้มันเห็นซี่โครง แล้วไอ้เส้นดำๆที่เห็นเนี่ยไม่ใช่กราฟฟิกนะครับ เส้นดำๆคือขอบของตู้ไฟ แล้วก็พยายามทำตัวหนังสือให้มันเหมือนเอ็กซเรย์นิดๆ พอมาเป็นช่วงที่สองของคดีเอ็กซเรย์มรณะ ช่วงแรกเราเปรยไปแล้วเนอะ ว่ามันเกิดการตายเพราะอะไร พอเป็นโปสเตอร์ช่วงที่สอง เลยคิดว่าเราต้องเอาเรื่องความรักมาเล่น เลยเกิดเป็นช่วงที่สอง ตอนแรกผมคิดไปถึงการเอาดอกไม้มาเอ็กซเรย์ แต่วาดดอกไม้เป็นเอ็กซเรย์แล้วมันดูเป็นอาร์ตไปหน่อย
Producer : มันสื่อยาก
คนวาด : ใช่มันสื่อยาก ก็เลยเอาโครงกระดูกนี่แหละ แล้วมาปั้นแต่งเอา ให้มันเป็นคนรักกัน โดยใช้เอ็กซเรย์เป็นตัวคุม
คนวาด : ยังมันยังไม่จบ ตอนสิบสามทางโปรดิวเซอร์เค้ายังไม่เห็น Poster แต่แบบร่างทางคนวาดทำเสร็จแล้ว หลายๆอย่างมันจะเอามาล้อกัน ช่วงที่หนึ่ง สำหรับคนวาดก็ต้องบอกว่ามหากาฬประมาณนึง เพราะว่าใจคนวาดอยากใส่เต็ม แล้วให้มันเล่าเรื่องได้ ก็มีทั้งเวทีคอนเสิร์ตที่ไมค์มันหาย มีทั้งจดหมาย มีทั้งไมโครโฟน มีทั้งตัวต้นเหตุ หาตัวหนังสือที่มีความคลาสสิกเรียกว่าในสมัยก่อนมันต้องเป็นตัวหนังสือที่ทันสมัยมาก เราอยากได้ความทันสมัยในยุคนั้นเอามาใช้ แล้วก็มาเล่าเรื่องในโปสเตอร์แรก ส่วนโปสเตอร์สองเนี่ย เราขายจันทร์แรม
Producer : ต้นเรื่อง
คนวาด : ขายตัวต้นเรื่อง ขายความรัก ก็เลยเอาสีชมพูมาใช้ เอาสีเขียวมาใช้ ซึ่งถ้าเกิดท่านผู้อ่านไปดูในโปสเตอร์แรกที่เป็นพุ่มรัก
Producer : สีสันมันก็ล้อๆกัน เราจะเห็นโปสเตอร์แรกคือพุ่มรัก และโปสเตอร์สุดท้ายคือจันทร์แรม ในซีซั่นหนึ่ง
คนวาด : มาเรื่องของจันทร์แรมก่อน ไม่มั่นใจว่าแต่ละคนคิดถึงจันทร์แรมกันยังไงในรูปธรรม แต่คนวาดกับทางทีมเนี่ย ที่เราเลือกผู้หญิงถือโทรศัพท์มาเยอะประมาณนึง จนมารูปนี้ จริงๆ แล้วก็ต้องบอกว่า Reference ทั้งหมดมาจากคนวาด คนวาดส่งให้ทางทีมเลือกว่า เฮ้ยเรามองเห็นตรงกันมั้ยว่าจันทร์แรมจะมีรูปร่าง ลักษณะอะไรยังไง มีทั้งเซ็กซี่ มีทั้งสวย รวย แพง อะไรอย่างนี้มั้ย??
>>คิดยังไงกับผู้หญิงในPosterคนนี้ครับ
Producer : มีความเป็นผู้หญิงที่จัดการทุกอย่าง และเอาพุ่มรักอยู่มีความดุและเซ็กซี่อยู่ในตัวเอง
คนวาด : ดูปากมีความอะไรอ่ะ มือที่หยิบองุ่นดูมีความจริตในการหยิบ แม้กระทั่งมือที่จับโทรศัพท์มันก็มีดีรายละเอียดไว้เล็บยาว ในความคิดเห็นคนวาด ผมเลยคิดว่าจันทร์แรมเป็นคนเก๋ ไม่ใช่คนสวย
Producer : ใช่ๆ ไม่ใช่คนสวยแบบสวยหวาน แต่มีคาแรคเตอร์เก๋ๆ ดูฉลาดกว่าพุ่มรักฉลาดกว่า รู้ทัน รู้วิธีการที่จะใช้พุ่มรักยังไง
คนวาด : ในหลายๆตอนเราจะเห็นว่า คุณจันทร์แรมเนี่ยเค้ามีความยัดเยียดคดีหลายๆอย่างให้พุ่มรักทำ มีความน่ารัก มีความหว่านเสน่ห์ มีความหลายๆอย่าง ผมคิดว่าจันทร์แรมเป็นคนที่น่าค้นหา เลยไม่อยากเปิดตัวปิดตาไว้แค่เนี้ยพอละ
Producer : ซึ่งจริงแล้ว เราว่าตั้งแต่คนเขียนแล้ว เค้าไม่ได้อยากให้คนอ่านรู้ว่าจันทร์แรมหน้าตาเป็นยังไง ให้รู้แค่นิสัย
คนวาด : มันมีความปิดบังในความปิดบัง เพื่อให้มีการจินตนาการว่าจันทร์แรมมันอยู่ในโทรศัพท์ของตัวหนังสืออีกทีนึง คือแบบมันซ้อนในซ้อน
>>แค่นี้ก่อนนะครับเจอกันใหม่สัปดาห์หน้าเดี๋ยวเรามาคุยกันใหม่ในเรื่องของการทำงานเบื้องหลัง พุ่มรัก พานสิงห์
#charoen #พุ่มรัก #วินทร์เลียววาริณ #เจริญสุข #เจริญจิต #เจริญใจ
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
