มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง...เรื่อง “ป้ารีบ”...
ณ สถานีรถไฟฟ้า BTS อารีย์ ตอนเช้าๆ .... ผมเดินขึ้นสถานีมา รีบเดินไปช่องจำหน่ายตั๋ว...เตรียมเงินเหรียญสิบบาทไว้พอดีกับค่าตั๋วเดินทาง 40 บาทเพื่อที่ลงสถานีปลายทางสะพานตากสิน...ที่ขายตั๋วเป็นแบบอัตโนมัติ ต้องยอดเหรียญลงไปให้ครบ ตามระยะทางที่จะเดินทางไป...บัตรถึงจะเด้งออกมา...ผมเดินไปต่อคิว...เพื่อซื้อตั๋วดังกล่าว...เช้าวันศุกร์คนเยอะมากยืนต่อคิวกันอยู่...ผมยืนรออยู่สักประมาณ 5 นาที...ก็ถึงคิวของผม...ขณะที่กำลังจะเอื้อมมือ...เพื่อที่จะหยอดเหรียญลงเครื่องจำหน่ายตั๋ว...ก็มีร่างผอม ๆ ร่างหนึ่ง...แทรกเข้ามาตรงช่องว่างด้านหน้าระหว่างผมกับตู้จำหน่ายตั๋วซึ่งแคบมาก ๆ ไม่น่าเกิน 30 ซม.พร้อมกับกดเลือกสถานี แล้วก็หยอดเงินลงตู้จำหน่ายตั๋ว...แกร๊ก ๆ ๆ ๆ ...ผมตกใจ พร้อมเอ่ยขึ้นว่า...
ผม : “ อะไรว่ะ....” ผมมองหน้า คนวัยกลางคนคนหนึ่งซึ่งขอเรียกว่า “ ป้ารีบ” คนที่เข้าคิวต่อผมก็มองเห็นการกระทำของป้ารีบกันหมด...
ป้ารีบ : “ นิสัยเสียเน๊อะ...” ป้ารีบ พูดออกมาและจ้องหน้าผม...
ผม : ป้าทำไม...ไม่ไปต่อคิวข้างหลัง...
ป้ารีบ : “ป้ารีบ” แกตอบ แล้วก็เดินผ่านขึ้นสถานีไป...
...ผมส่ายหน้าแล้วก็หยอดเหรียญจนครบและได้บัตรมา...ก็เดินขึ้นสถานีไป...ข้างบนสถานี...มีคนเข้าคิวยาวเพื่อรอขึ้นรถไฟฟ้า...หนึ่งในนั้นก็มี “ป้ารีบ” ยืนรออยู่...รถไฟฟ้าก็มาพอดี...ทันทีที่ประตูรถไฟฟ้าเปิด...คนปกติทั่วไปต้องรอให้คนที่อยู่ในรถไฟฟ้าเดินออกมาก่อน...แล้วค่อยเดินเข้าไปในรถไฟฟ้า...แต่เท่าที่ผมเห็นในระยะไม่เกิน 3 เมตร...ป้ารีบ แกรีบฉีกตัวออกจากแถวที่รอกันอยู่เดินตรงเข้าไปในรถทันที...ชนคนที่กำลังเดินออกมาด้วย...ผมยืนดูอยู่...หลังจากนั้นผมก็ได้เข้าไปยืนเบียดผู้คนอยู่ในรถไฟฟ้า...และผมก็หันไปเจอป้านั่นอีก...แกนั่งอยู่บนเก้าอี้สีเหลืองตัวริม...ข้างหน้าแกมีที่ว่างพอให้คนยืนได้...ผมก็แทรกตัวยืนตรงหน้าแกอย่างตั้งใจ...แล้วก็เอ่ยถามแกว่า...
ผม : ป้าทำอย่างนี้ทุกวันหรือเปล่า...?
ป้ารีบ : ฉั้นทำอะไร...?
ผม : ที่แซงคิวคนอื่น...เหมือนที่ทำเมื่อกี้ไง...?
ป้ารีบ : ทำทุกวัน...มีอะไร...? แกตอบและมองหน้าผม
ผม : น่าสงสาร...ลูก หลานป้า...น่ะ...
ป้ารีบ : ลูกหลานฉั้น...เป็นอะไร...?
ผม : ไม่มีใครอบรมสั่งสอนไง...นิสัยก็น่าจะแย่เหมือนป้านี่แหล่ะ...
ป้ารีบ : แกเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรว่าว่าคนอื่น...?
ผม : ผมโดนเอาเปรียบไง...เมื่อเช้าป้าแซงคิวผมและแซงคิวคนอื่นๆ อีก...มันน่าเกลียดเกินไป...ผมทนดูตั้งนาน...ไม่ไหว... ผมเสียงดังขึ้น
ป้ารีบ : ก็ฉั้นรีบ...?
ผม : คนอื่นเค้าก็รีบเหมือนกัน...ไม่รีบแล้วจะมานั่งรถไฟฟ้าทำไม... ผมเสียงดังขึ้นอีก
ป้ารีบ : ป้าแกก้มหน้า...ไม่ตอบ...เพราะคนมองกันเยอะ...
ผม : ป้ามีมารยาทหน่อย...เกรงใจคนอื่นและหัดรอบ้าง...
ป้ารีบ : .....
....ป้ารีบ...แกรีบลุกจากที่นั่งและออกจากรถไฟฟ้าขบวนนั้นทันที...พอรถออกจากสถานีสนามเป้า...ก็มีกลุ่มคนเล็ก ๆ บนรถไฟฟ้าหันมายิ้มและยกนิ้วให้ผม....เรื่องก็จบด้วยประการฉะนี้...
...ที่เขียนเล่ามาตั้งยาว...แค่อยากจะบอกว่าช่วย ๆ กันหน่อยครับ...คนพวกนี้มีเยอจัดการให้มันอายไปเลย...ตัวถ่วงสังคม...อยู่ที่ไหนก็หนักตรงนั้น...สังคมจะยิ่งแย่ถ้าเราแค่มองเฉย ๆ ไม่ช่วยกันทำอะไรเลย.....รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกที่ด่าคนแก่...แต่ผมถูกสั่งสอนมาว่าให้เคารพสิทธิ์คนอื่น พอๆ กับรักษาสิทธิ์ของตัวเอง...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
