10 ส.ค. 2021 เวลา 14:21 • ปรัชญา
ไม่นานมานี้มีน้องคนหนึ่งมาปรึกษาจิ๊กเรื่องนี้ เอาจริงๆคำตอบจิ๊กก็เอนไปในทางทำนะ เพราะถ้ามีตัวเลือกเยอะน้องเค้าคงไม่มาถามเราหรอก 555
ประสบการณ์จิ๊กเรื่องนี้ก็น้อยด้วย แต่วันนี้จะมาแชร์ว่าตอนที่จิ๊กจบใหม่ทำไมถึงเลือกงานที่ไม่มีเงินเดือนเลย (ซึ่งมันน้อยกว่า 15,000 ไปเยอะเลย)
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ยากมากของชีวิต ต้องสู้รบปรบมือกับทั้งคนในบ้านและข้างบ้าน มีคำถามต่างๆนาๆกับงานหลังเรียนจบ ยิ่งทำงานไม่ตรงสายด้วย เงินเดือนก็ไม่มี คนที่บ้านก็ไม่เข้าใจ จะให้ไปสอบตำรวจอย่างเดียว เห้ออ ชีวิตเด็กไม่ตรงสาย
แต่ตอนนั้นจิ๊กทั้งถามทั้งบอกตัวเองตลอดเวลาว่า
"ชีวิตเราจริงๆแล้วต้องการอะไร เราเสียเวลา 4 ปีเพื่อคำตอบข้อเดียวเองหรอ เราไม่ได้คำตอบอะไรเพิ่มจากรั้วมหาลัยเลยจริงๆหรอ"
ตอนนั้นแหละเลยพบว่า โลกของจิ๊กเล็กมาก จิ๊กแทบไม่รู้จักโลกภายนอกเลย แล้วแบบนี้จิ๊กจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองต้องการอะไร
ช่วงนั้นจิ๊กศึกษาตัวเองผ่านตัวอักษร ทั้งหนังสือ บทความ ซึ่งเป็นช่วงที่จิ๊กต้องทำงานไปด้วย แล้วงานที่อาศัยรายได้จากค่าคอมมิชชั่นอย่างเดียวกินเวลาต่อวันของจิ๊กไปเยอะมาก (เข้างาน 8.00 เลิกงาน 20.30 เดินทางขาละประมาณ 30-60 นาที หยุดอาทิตย์ละ 1 วัน)
ด้วยทรัพยากรเวลาที่จำกัดเหลือเกิน มันทำให้จิ๊กตั้งใจมากขึ้นในการค้นหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ จิ๊กใช้เวลาและความสดใหม่ของร่างกายและจิตใจค้นหาสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆอยู่ประมาณปีครึ่ง ในที่สุดก็ได้คำตอบ...
ทั้งหมดที่จิ๊กอยากจะบอกน้องๆจบใหม่ที่ได้เงินเดือนไม่ถึงที่ตั้งใจไว้ว่า...
"งานแรก ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นงานสุดท้าย"
แต่ต้องตั้งใจและใช้เวลาทุกนาทีให้คุ้มค่าที่สุด ตั้งใจทำในสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้เต็มความสามารถ ไม่ต้องกั๊กว่าเงินเดือนน้อยก็ทำแค่นี้แล้วกัน
ตอนสมัครงานครั้งแรก จิ๊กแทบไม่มีทางเลือกเลย เพราะสายที่เรียนกับงานที่ทำมันไม่มีอะไรเชื่อมโยงกันเลย ความสามารถอะไรก็แทบไม่มี ทั้งเครียดทั้งกดดัน นอนร้องไห้คนเดียวบ่อยมากๆ
ตอนนี้ skip มา 8 ปี แน่นอนว่าระหว่างนี้ก็มีอะไรยากๆมาเหมือนกัน แต่ไม่มีครั้งไหนสุดเท่าครั้งแรกเลย
เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะคะ ❤️
โฆษณา