11 ส.ค. 2021 เวลา 05:52 • ปรัชญา
ผู้เฒ่า
เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันแม่ จึงทำให้นึกถึงเพลงเก่าๆขึ้นมาได้เพลงนึงครับ
เพลงผู้เฒ่า ของคาราบาว ชุด ท.ทหารอดทน ตั้งแต่ปี 2526
ผมฟังเพลงนี้เรื่อยๆ เพราะเวลาฟังเตือนสติดี พี่แอ๊ดเขียนเนื้อเพลงเห็นภาพมาก
ขอยกเนื้อเพลง เป็นบางท่อนนะครับ
‘ลืมตามาชำเลืองดูโลก เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา
หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว กว่าจะได้ขบเคี้ยว ก็ย่างวัยชรา’
ทำให้คิด ว่าพ่อแม่เราก็คนธรรมดา เกิดมาเหมือนเราๆ แต่เพราะต้องทำมาหากินเลี้ยงเรา กว่าจะได้สบาย ก็แก่เสียแล้ว
และพอแก่แล้ว จะสุขอะไรได้มากมาย ร่างกายก็ไม่ดี โรคภัยก็มาก จะกินจะเที่ยวก็ไม่สะดวก แอบสายไปแล้ว ที่จะสุขได้เต็มที่
‘ผู้เฒ่าเอย...ถึงเนื้อหนังหย่อนยาน ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ
นะผู้เฒ่าเอย.. ถึงเนื้อหนังเหี่ยวย่น ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ’
ผมสังเกต ว่าพ่อแม่ที่มีเงิน ลูกหลานจะไม่เคยทิ้งจริงๆ มีแต่คนห่วงหาดูแล
แต่พ่อแม่ที่ไม่มีเงิน จะมีโอกาสถูกทิ้งขว้างได้ง่าย ที่เห็นตามข่าวอยู่บ่อยครั้ง เหมือนพ่อแม่กลายเป็นภาระล้วนๆ ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว
ท่อนสุดท้าย ผมชอบที่สุดครับ
‘สังคมทวีความดิ้นรน สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว
คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว กลัวไม่มีคนไปเผา’
เพลงสื่อว่า ตัวเราก็ไม่ใช่เจตนาไม่ดีหรอก พ่อแม่เรา เราก็อยากดูแลให้ดี
แต่สังคมเคลื่อนไปทั้งก้อน และเราอยู่ภายใต้ระบบนั้น ก็ย่อมถูกบีบคั้น และเคลื่อนไปด้วยกัน
สังคมบีบให้เราแข่งขัน ไม่ว่าเราจะอยากแข่งหรือไม่ มากน้อยก็ต้องมี
2
และสุดท้าย เราก็ต้องเลี้ยงชีวิตให้ได้ สังคมจึงสอนให้เราเห็นแก่ตัว ขึ้นทีละน้อยๆ โดยที่เราเองก็อาจไม่รู้ตัว
1
แค่ตัวเราเอง ก็ยังลำบาก ท้ายที่สุด พ่อแม่จึงมีโอกาสถูกลืมไว้เบื้องหลัง
1
เหมือนที่เพลงเขียน ว่าคนเฒ่าฟันหักตามัว ร่างกายก็แย่อยู่แล้ว ยังต้องอยู่ด้วยความกลัวอีก ว่าไม่มีใครมาใส่ใจเท่าที่ควร ไม่รู้จุดจบจะเป็นอย่างไร
1
..ในชีวิตจริง ถูกอยู่ ที่เราอาจหลีกเลี่ยงไม่ได้ทั้งหมด จำต้องเห็นแก่ตัวบ้างบางครั้ง ต่อผู้อื่น ต่อสังคม
แต่กับคน ที่นับได้ว่าแทบไม่เคยเห็นแก่ตัวต่อเราเลย อย่างไรคงต้องยกไว้ เหนือเหตุผลใดๆ
3
เพลงนี้ เตือนผมเรื่อยๆ ว่าไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ก็อย่าลืมนึกถึงพวกท่านบ้าง
1
สุขสันต์วันแม่ และร่วมดูแลพ่อแม่ เท่าที่ได้ ไปด้วยกันนะครับ
ปล. ผมเขียนก่อนหนึ่งวัน เผื่อจะได้มีเวลา เตรียมอะไรได้บ้างครับ
โฆษณา