ความคิดถึง...
ย้อนไปตอนยังเด็กน่าแปลกที่ตอนนั้นฉันรู้สึกเศร้าที่บ้านสร้างอยู่กลางป่าเขา ไม่มีผู้คน ห่างไกลจากสิ่งอำนวยความสะดวก รู้สึกตัวเองด้อยกว่าคนอื่นเขา แต่พอโตขึ้นจนตอนนี้ได้มาอยู่ใจกลางเมืองที่ล้อมรอบด้วยความวุ่นวาย ทุกอย่างดูราวกับเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลาไม่มีการหยุดพัก ฉันคนที่วิ่งตามสิ่งเหล่านี้ก็เริ่มคิดถึงชีวิตวัยเด็ก คิดถึงสิ่งแวดล้อมที่เขียวขจี ป่าไม้ที่เคลื่อนไหวตามสายลมราวกับมีชีวิตจริงๆ คิดถึงใบหญ้าที่เคยสัมผัส คิดถึงพื้นดินที่เคยเหยียบด้วยเท้าเปล่า คิดถึงธารน้ำเย็นๆที่ไหลผ่านมาแล้วผ่านไปตลอดเวลา คิดถึงแสงแดดจ้าที่ชอบทำให้ง่วงนอนในยามบ่าย คิดถึงท้องฟ้าสีฟ้าปลอดโปร่งที่มีก้อนเมฆลอยเลื่อนไปตามสายลม
วัยเด็กที่แสนจะสุขใจ ไม่มีเรื่องเครียดใดให้ต้องคิดมาก ของอร่อยที่สุดก็แค่ไอติมอันละห้าบาท ต่างจากตอนนี้อะไรก็ดูแพงแต่รสชาติยังสู้ไอติมตอนนั้นไม่ได้เลย ฉันหลับตาคิดถึงวันวานเก่าๆ บ้านที่เคยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาตอนนี้ทุกคนโตขึ้นจึงต้องแยกย้ายกันใช้ชีวิตของตน บรรยากาศเหล่านั้นหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ที่ๆเคยวิ่งเล่นกลายเป็นที่ทำมาหากิน ต้นไม้ต้นใหญ่ที่เคยอาศัยร่มเงาตอนนี้เหลือเพียงเศษซากของลำต้นที่ถูกตัดไป เวลาที่ผันเปลี่ยน เปลี่ยนทั้งความทรงจำ เปลี่ยนทั้งสถานที่ เปลี่ยนทั้งความสุข .......
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
