ใกล้รุ่ง ดวงสุวรรณ..เป็นนักเขียนบทวิจารณ์ได้ลึกซึ้ง..กินใจ..ผมจึงแชร์..เพื่อให้นักอ่าน..ได้ลิ้มอรรถรส..อันบรรเจิด..ของ..ใกล้รุ่ง ดวงสุวรรณ..ที่เขียนได้ถึงแก่น
✍🏼. #แผ่นดินของเรา.✍🏼
😘..ท่ามกลางละอองฝนที่โปรยปรายและอากาศที่เย็นสบายฉันเลือกหาความสุขให้ตัวเองด้วยการเปิดแผ่นเสียงฟังเพลงยุคเก่าก่อนมาสะดุดหยุดคิดเมื่อแว่วเสียงเพลง..#จันทร์กะพ้อร่วง.ที่คุณอรวี สัจจานนท์. นำมาขับร้องใหม่เลยคิดถึงเรื่องราวตัวละครทุกคนในนวนิยายเรื่องนี้โดยเฉพาะสามสาวแห่งคฤหาสน์จิระเวสน์.ที่มีบุคลิกลีลาชีวิตแต่งต่างกันดังนี้.!
😘. อัจฉรา(พี่สาวคนโต)ผู้สวยสง่างามเคร่งครัดในระเบียบ ประเพณีเยือกเย็นเหมือนดอกมะลิ..!
😘.สายสวรรค์(คนกลาง) เรียนเก่งมีสติปัญญาเฉียบแหลมและเลือกอาชีพเป็นแม่พิมพ์ของชาติ.!
😘.ภัคคินี(สาวน้อยคนสุดท้อง)สวยใสร่าเริงแต่รักอิสระใช้ความรักเป็นใบเบิกทางไม่ยอมอยู่ใต้ จารีตและกฏเกณฑ์ใดๆ นอกจากปราถนาของหัวใจ.?
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
✍🏼. นี้คือเรื่องราวที่หลอมรวมทุกชีวิตก่อเกิดโศกนาฏกรรม..#ในคฤหาสน์จิระเวสน์.เสมือนดอกจันทน์กะพ้อที่ปลิดปลิวร่วงหล่นสู่พื้นแต่ความบางเบาของกลีบดอกสีขาวปลิวกระจายไปตามแรงลมเหมือนฝูงผึ้งที่แตกจากรวงรัง..!
✍🏼..ณ.หาดทุ่งวัวแล่น ต.สะพลี อ.ปะทิว จ.ชุมพร คือที่เกิดเหตุที่เขาและเธอเรียกว่า.#แผ่นดินของเรา..เขาคือหนุ่มใหญ่ใจดีชื่อธำรง โรจนคุปต์..ผู้ผิดหวังความรัก(ครั้งแรก)จากราชนิกุลสาวมาหมกตัวทำไร่เพื่อเยียวยาแผลใจ..!
✍🏼.. วันหนึ่งเธอเดินเข้ามาในช่องว่างระหว่างหัวใจของเขาด้วยวัยที่ห่างกัน เธอเหมือนดอกจันทร์กะพ้อที่เพิ่งผลิดอกในวัย 17 ปี..สั่นไหวหัวใจหนุ่มใหญ่วัย 40 อย่างเขาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเธอ..รักต่างวัยจึงเกิดขึ้นเพราะความว่าเหว่ของฝ่ายชาย.!
✍🏼..เธอ..(ภัคคินี)เริ่มชีวิตคู่กับเขาด้วยรักที่มากล้นจากฝ่ายชายจนเธอรู้สึกเอมอิ่มเกินไปเหมือนเป็นความว่างเปล่าและเริ่มแสวงหาความตื่นเต้นใหม่ๆตามประสาเด็กสาววัยกำดัดดุจทะเลที่ไม่อิ่มน้ำ.?
✍🏼..วันหนึ่งครอบครัว..#จิระเวสน์..จากพระนครมาเที่ยว ณ.บ้านไร่แห่งทุ่งวัวแล่น,คุณพระวรนารถประณต,แม่,พี่สาวทั้งสองคนของเธอและ #นเรนทร์..คู่หมั้นของพี่สาวผู้เพิ่งจบวิชากฏหมายจากฝรั่งเศส..เหตุการณ์วันหนึ่งเธอถูกงูกัดและนเรนทร์เสี่ยงชีวิตด้วยการดูดพิษงูเพื่อปฐมพยาบาลในเบื้องต้นนี้คือจุดหักเหในใจที่เหว่หว่าของภัคคินี.?
✍🏼.. ณ.พระนครที่คฤหาสน์จิระเวสน์..มีงานแต่งงานระหว่างอัจฉราและนเรนทร์แต่ก่อนถึงพิธีรดน้ำสังข์ในยามเช้าคุณพระวรนารถประมุขของบ้านได้รับจดหมายสั้นๆเขียนว่า..
* #ความรักต้องการเราและเราสองคนก็รักกัน.* (จาก ภัคคินี&นเรนทร์.) *
✍🏼 ภัคคินี&นเรนทร์..หนีตามหาความฝันที่เดิมพันด้วยชีวิตและหัวใจแต่ขาดซึ่งสติ..คนทั้งคู่สร้างตำนานบาปบนความร้าวรานในใจพ่อแม่..บนความขมขื่นและอับอายในใจพีสาวอย่างอัจฉรา..ผู้กำลังอุ้มลูกของนเรนทร์อยู่ในท้องด้วยวิวาห์เหาะอันอัปยศที่สร้างความร้าวฉานในหัวใจครอบครัวจิระเวศน์ทุกคน.!
✍🏼 มีเพียงธำรง โรจนคุปต์..คนเดียวที่รับรู้และยืนสู้สถานการณ์ได้อย่างให้อภัยและเข้าใจโลกเข้าใจชีวิต..แต่อัจฉราหญิงสาวผู้อ่อนโยนอ่อนหวานกลายเป็นคนเย็นชาเก็บกดและพยาบาทอาฆาตแค้น..ส่วนคุณพระวรนารถคิดมากจนเป็นอัมพฤกษ์และแม่ก็เริ่มป่วยสะสมจากโรคหัวใจสลาย..!
✍🏼..วิมานสีรุ้งที่เปรียบเสมือนความฝันในม่านเมฆของภัคคินีได้สลายลงเมื่อพบตัวตนที่แท้จริงของนเรนทร์..เขาเริ่มติดเหล้าเจ้าชู้ติดผู้หญิง..แต่เธอก็ยังรักและภักดีต่อเขาเหมือนทาสผู้ซื่อสัตย์ที่ยอมรักเขาเท่าแผ่นฟ้าแม้เขาจะคืนรักมาแค่เพียงธุลีดิน.! 😢😢
✍🏼..อาชีพทนายของนเรนทร์ทำให้ลูกความที่พ่ายแพ้คดีแค้นใจนำพวกมาปล้นและทำร้ายเขา..จนสติเขาเริ่มเลอะเลือนและเหมือนมีคำสาปจากสวรรค์ซ้ำเติมเคราะห์ซ้ำกระหน่ำซัด..วันหนึ่งบ้านที่เธอและเขาเช่าอยู่ถูกไฟไหม้จนสิ้นเนื้อประดาตัวเธอตัดสินใจใช้เรือนร่างเป็นผู้หญิงขายตัวเพื่อรักษาเขา..!
✍🏼..สายสวรรค์..พี่สาวคนรองทราบข่าวคราวของเธอจึงขอร้องธำรง..ให้ไปตามเพื่อกลับมาดูแลอาการป่วยของแม่เป็นครั้งสุดท้าย..ธำรงเดินทางมายังปากน้ำโพ,นครสวรรค์และพบคนทั้งคู่แต่นเรนทร์และภัคคินีปฏิเสธความหวังดีของพี่สาวบอกว่าขอจากเป็นเพื่อลาจากจนถึงวันจากตาย..!
😘 #กลับมาหาฉันเถอะนะวันใดที่เขาทิ้งเธอกลับมายังแผ่นดินของเรา. 😘
✍🏼..นี้คือถ้อยคำปลอบประโลมใจที่(ธำรง)ผู้ชายพ่อพระคนนี้ฝากเตือนสติเธอฝ่ายนเรนทร์แม้จะเป็นคนขี้ขลาดในการสู้ความจริงแต่เขาไม่ต้องการเหนี่ยวรั้งเธอไว้กับเขาจึงสร้างเรื่องเพื่อตัดรอนให้เธอเข้าใจว่าแม้เธอจะรักเขาเท่าแผ่นฟ้าแต่เขาจะคืนมาไม่เท่าธุลีดิน !
✍🏼.ภัคคินี..ใจสลายเมื่อรับรู้ว่าความรักความฝันที่เธอวิ่งหาใฝ่คว้าตลอดมาไม่มีอยู่จริง..เธอหอบเรือนร่างอันบอบช้ำทั้งกายและใจเหลือแต่ซากชีวิตที่ยังมีลมหายใจซมซานกลับไปยัง..หาดทุ่งวัวแล่นในวันที่ธำรงตัดสินใจใช้ชีวิตคู่กับอัจฉราทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย.!
✍🏼..ในคืนค่ำที่มีพายุและลมฝนพัดเทกระหน่ำท่ามกลางความมืดมิดของราตรีที่ดึกสงัดปราศจากแสงดาวเดือนน้ำค้างที่เย็นยะเยือกและลมหนาวที่พัดมาจากทิศเหนือจนอรุณรุ่งฟ้าสาง..ผู้หญิงคนหนึ่งพาร่างอันบอบช้ำมาปรากฏกายต่อหน้าอัจฉรา..ผู้จมอยู่กับอดีตและกำลังได้รับการเยียวยาด้วยการเริ่มชีวิตใหม่กับธำรง..!
✍🏼..เธอบอกภัคคินีว่าการให้อภัยต่อความขมขื่นคือความปวดร้าวของชีวิตก่อนที่จะผลักไส.! แต่สัญชาตญาณแห่งสายเลือดความเป็นพี่น้องฉุดมือของเธอไปโอบกอดน้องสาวแทนพร้อมธำรง..ผู้ปลอบประโลมเธอว่าที่นี้คือ.#แผ่นดินของเรา.ฉันดีใจที่เธอกลับมาหาฉันในวันที่เขาทิ้งเธอไป.!
✍🏼..ประโยคสุดท้ายภัคคินีไม่ได้ยินหรอกเพราะลมหายใจของเธอได้ปลิดปลิวล่องลอยไปจากเรือนร่างที่บอบช้ำในอ้อมกอดของอัจฉรา..เธอจากไปเหมือนดอกจันทน์กะพ้อที่ร่วงหล่นฟุ้งกระจายไปในอากาศที่นี้ที่นั้นและที่สุดท้ายคือโคนต้นกระจายเต็มพื้นแผ่นดิน. 😢😢
😢 #ความว่าเหว่ของชีวิต..!
😢 #ความว่างเปล่าของปัจจุบัน..!
😢 #ความเสื่อมถอยของอนาคต..!
🤫..หลอมรวมชีวิตของทุกคนให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นเพียงเพราะใช้ความรู้สึกนำทางและเรียกสิ่งนั้นว่าความรัก
✍🏼..ฉันอดคิดถึงเยาวชนที่กำลังเรียกร้องอะไรบางอย่างอยู่บนท้องถนนในยามนี้..? รู้ไหมว่าวันหนึ่งเมื่อเหตุการณ์บานปลายหรือสุกงอมจะไม่มีมือที่ยื่นมาโอบอุ้มปลอบโยน.?
@#เหมือนคุณธำรงจ้ะ..! 🤫🤫
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
