**เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ทุกตัวละครในเรื่องไม่มีตัวตนอยู่จริง
เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความเพลิดเพลิน
และแลกเปลี่ยนมุมมองความคิดในการใช้ชีวิต**
เป็นเรื่องของแมวน้อยลายสลิดตัวนึง
อยู่ในวัยใกล้หย่านมแล้ว กำลังนอนกินนมแม่แมวอย่างสบายใจ
แต่แล้ว แมวน้อยก็ถูกจับใส่ในกล่องกระดาษที่เจาะรูเล็กๆไว้ทั่วกล่อง
และมีการคาดเทปยาวปิดผนึกฝากล่องไว้
ระหว่างที่อยู่ในกล่อง แมวน้อยร้องเสียงดังไม่หยุด
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ กล่องนั้นถูกวางไว้ริมประตูรั้วบ้านหลังนึง
แมวน้อยยังคงร้องไม่หยุด จนเริ่มหมดแรงและผล็อยหลับไป
เมื่อเจ้าของบ้านขับรถกลับจากที่ทำงานมาจอดหน้าประตูรั้ว
เธอสังเกตเห็นกล่องกระดาษวางอยู่ริมรั้วบ้านของเธอ
เธอจึงเปิดประตูลงจากรถมาดูว่า กล่องนั้นคืออะไร
เธอจำได้ว่าช่วงนี้ไม่ได้สั่งของออนไลน์อะไรแล้ว หรือจะเป็นของสามีเธอ
“แอบสั่งอะไรมาอีกแล้วเนี่ย” เธอบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิด
ระหว่างที่คิดว่าจะเฉ่งสามีเธออย่างไร เธอก็พบว่าสภาพกล่องนั้น
ไม่เหมือนกล่องที่ได้จากการสั่งของออนไลน์ทั่วไป
เมื่อเธอยกกล่องนั้นขึ้น ก็มีเสียงแหลมเล็กออกมาจากข้างใน
เธอตกใจไปชั่วครู่ แล้ววางลงพื้นอีกครั้ง เพื่อดึงเทปที่คาดปิดฝากล่องนั้นออก
และพบลูกแมวลายสลิดตัวน้อยหวีดร้องไม่หยุดที่พยายามตะกายออกจากกล่อง
ภาพถ่ายโดย Marco Comolatti จาก Pexels
หญิงสาวกังวลและลังเลอยู่พักหนึ่ง เพราะเธอไม่เคยเลี้ยงลูกแมวมาก่อน
เธอเคยเลี้ยงแต่กระต่าย ซึ่งตอนนี้มีอยู่ในบ้าน 3 ตัว แล้ว
แต่พอเธอคิดถึงฝูงสุนัขเจ้าถิ่นแถวขึ้นนั้นมา เธอก็ตัดสินใจพาแมวน้อยเข้าบ้านทันที
“เดี๋ยวค่อยว่ากัน” เธอคิดแบบนั้นในใจ
เมื่อเธอเปิดประตูเข้าบ้าน ก็ได้กลิ่นหอมของไข่เจียวที่สามีของเธอกำลังเจียวอยู่ ฟุ้งไปทั่วบ้าน หญิงสาวตะโกนถามสามีว่า เขาเคยเลี้ยงลูกแมวมาก่อนรึเปล่า ชายหนุ่มตอบกลับมาว่าเคยเห็นเพื่อนเลี้ยง ส่วนเขาเคยไปนั่งเล่นด้วยเฉยๆ
ภาพถ่ายโดย Caio จาก Pexels
“อ้าว เตงอยากเลี้ยงแมวก็ไม่บอก จะได้ขอตัวที่หูพับๆจากเพื่อน เค้าชอบพันธุ์นั้นมากเลย” ชายหนุ่มกล่าวออกมาเมื่อเห็นภรรยาถือกล่องกระดาษที่ใส่ลูกแมวตัวหนึ่งเข้ามาในบ้าน
หญิงสาวตอบกลับไปว่า เธอเจอกล่องใส่ลูกแมววางอยู่หน้าบ้าน
ชายหนุ่มเงียบไป และนึกในใจว่า คนแบบไหนกันนะที่ทำเรื่องแบบนี้
หญิงสาววางกล่องกระดาษไว้ข้างๆกรงกระต่าย เธอทักทาย กระต่ายทั้ง 3 ตัว
ทีละกรง แล้วไปเอาน้ำถ้วยเล็กๆ มาวางให้แมวน้อย ก่อนที่เธอจะไปเก็บของอย่างอื่น แมวน้อยก้มกินน้ำเล็กน้อย แล้วก็ยังคงร้องต่อ
หญิงสาวเริ่มเปิดหาข้อมูลในมือถือ เรื่องการดูแลลูกแมว
“เตงทานข้าวก่อนไหม กินตอนร้อนๆอร่อยนะ” ชายหนุ่มเอ่ยชวน
“เตงกินก่อนเลย”หญิงสาวกล่าว
ชายหนุ่มทานข้าวไข่เจียวจนเกลี้ยงจาน ตามด้วยไอศกรีมช็อกโกแลต 1 แท่ง หลังจากอิ่มท้องแล้ว เขาก็เดินไปถามภรรยาด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง
“ยังไม่เสร็จเหรอ ข้าวเย็นหมดแล้วนะ”
“เอาไว้งั้นแหละ เดี๋ยวคุยเสร็จแล้วเค้าไปกินเอง ” หญิงสาวตอบในขณะที่ยังก้มหน้าก้มตาพิมพ์โต้ตอบในมือถืออย่างใจจดใจจ่อ
ชายหนุ่มเดินไปเห็นภรรยากำลังคุยกับคนในกลุ่มรวมพลคนรักแมวออนไลน์
เขาจึงเดินไปนั่งลูบหัวแมวน้อยตัวนั้นที่กำลังหลับอยู่
พอแมวน้อยรู้สึกได้ถึงมือที่ลูบบนหัว แมวน้อยก็ตื่น
และกลับมาร้องเสียงแหลมอีกครั้ง พร้อมพยายามปีนออกจากกล่อง
ชายหนุ่มนึกถึงตอนไปเล่นกับแมวของเพื่อนเขา จึงเดินไปหยิบหลอดดูดน้ำที่ยังไม่ได้ใช้ มาลากไปลากมาตามขอบกล่องกระดาษ แมวน้อยเริ่มมองตามแล้วตะปบหลอดนั้น เขาวนไปทั่วกล่อง แมวน้อยก็ไล่ตะปบตามไปทั่วกล่องเช่นกัน
ชายหนุ่มสนุกสนานมาก
แล้วจู่ๆ เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้อย่างนึง
ชายหนุ่มเดินไปหยิบคอกกั้นที่เอาไว้ปล่อยให้กระต่ายวิ่งเล่นออกมากาง กลางบ้าน เอาชามใส่อาหารเม็ดกระต่าย กับหญ้าแห้งประมาณ 1 กำ ใหญ่
วางลงไปกลางคอก เขาอุ้มกระต่ายมาวางในคอก ทีละตัว
แล้วสุดท้ายเขาก็อุ้มแมวน้อยลงไปในคอกด้วย
“อยู่กับพี่กระต่ายจะได้ไม่เหงานะ เจ้าเหมียว” ชายหนุ่มพูดเสียงสองกับแมวน้อย
กระต่ายทั้ง 3 ตัว กึ่งกระโดดกึ่งเดินไปทั่วคอก มี 2 ตัว ที่เริ่มกินอาหารที่วางอยู่ในนั้น ระหว่างที่ชายคนนี้นั่นมองลูกแมว 1 ตัวกับกระต่าย 3 ตัว
เขาก็พูดบทสนทนาที่เขาคิดขึ้นมาเองออกมา คล้ายกำลังเล่านิทานให้เด็กฟัง
แมวน้อย “พี่จ๋า น้อนหิว น้อนขอกินนมได้มั้ย”
เบบี้ “ถ้าหิวก็กินอาหารเม็ดนี่ไง อร่อยนะ”
แมวน้อย “ไม่เห็นหร่อยเลยอ่า …”
เบบี้ “เธอนี่ประหลาดเนอะ”
แมวน้อย “นู๋วไม่ประหลาดสักหน่อย พี่อ่ะประหลาดกินอะไรก็ไม่รู้ นู๋วไปขอพี่กระต่ายอีกตัวก็ได้”
แมวน้อย “พี่จ๋า น้อนหิว ขอกินนมพี่ได้มั้ย”
ปอมปอม “พี่เป็นผู้ชาย! จะมีนมให้กินได้ไง แต่มากินหญ้าแห้งกับพี่ได้นะ”
แมวน้อย “แม่นู๋วเคยสอนว่า หญ้าเป็นยา เอาไว้กินตอนไม่สบายท้องจะได้อ้วกเอาของไม่ดีออกมา”
ปอมปอม “อ้าว พูดแบบนี้พี่ก็กินไม่ลงกันพอดี เสียรมณ์หมด ไม่กินก็ไม่ต้องกิน แล้วไม่ต้องมาขออะไรอีกแล้วนะ”
แมวน้อย “นู๋วขอโทษค่ะ ที่ทำให้พี่รู้สึกไม่ดี”
แมวน้อยเลยไปนอนขดตัวเงียบๆตัวเดียวที่มุมนึงของคอก พร้อมท้องร้องจ๊อกๆ
ปุ๊กลุ๊ก “เด็กน้อย เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ”
แมวน้อย “นู๋วหิว นู๋วเลยไปขอพี่กระต่ายกินนม พอนู๋วไม่กินอาหารที่พี่เขาบอก
เขาก็บอกว่า นู๋วเป็นตัวประหลาด นู๋วไปทำให้พี่เขารู้สึกไม่ดี ”
แมวน้อย “นู๋วเป็นตัวประหลาดจริงๆ หรอจ๊ะ...”
ปุ๊กลุ๊ก “ในความคิดพี่ของพี่ จากสิ่งที่พี่เห็นนะ
น้องมีหูสั้นปลายแหลม พวกพี่หูยาวปลายมน
น้องมีขาหน้าที่ยาว พวกพี่ขาหน้าสั้นป้อม
น้องมีหางเรียวยาว พวกพี่หางสั้นเป็นปุ้มๆ
น้องมีฟันแหลม พวกพี่มีฟันคู่หน้าซี่โต
แม่ของหนู เป็นเหมือนที่พี่บอกรูปร่างของหนูมั้ย”
แมวน้อย “เหมือนเป๊ะเลยจ้า”
ปุ๊กลุ๊ก "'งั้นหนูก็ไม่ใช่ตัวประหลาดหรอก เราแค่แตกต่างกันเท่านั้นเอง"
แมวน้อย "ขอบคุณนะจ๊ะ"
แมวน้อย “พี่จ๋า นู๋วเหงา.. นู๋วคิดถึงแม่...”
ปุ๊กลุ๊ก “พี่คงไม่สามารถเป็นแม่แท้ๆของหนูได้ แต่พี่นอนอยู่ข้างๆ เป็นเพื่อนหนูได้นะ ถ้าหนูโอเค”
แมวน้อย “ขอบคุณนะจ๊ะ พี่กระต่ายคนสวย”
Photo by Erik-Jan Leusink on Unsplash
“เตง! เห็นลูกแมวมั้ย! ลูกแมวไม่อยู่ในกล่องแล้วอ๊ะ”
หญิงสาวที่กำลังตกใจและเหนื่อยหอบ รีบเดินมาหาสามีของเธอ
“เตงเอากระต่ายมาปล่อยเล่นอีกแล้วหรอ! วันนี้เค้าเหนื่อย ไม่มีแรงทำความสะอาดคอกแล้วนะ แล้วนั่งงึมงำอะไรคนเดียวงุ้งงิ๊งๆ มาช่วยหาลูกแมวก่อนเร็ว”
ชายหนุ่มทำท่าให้ภรรยาของเขาเบาเสียงลง แล้วชี้ให้เธอมองไปในคอก ตำแหน่งที่แมวน้อยนอนพิงกับปุ๊กลุ๊ก กระต่ายหูตูบสีน้ำตาลอ่อนของเธอ
หญิงสาวรีบไปคว้ามือถือมาถ่ายรูปเก็บไว้ทันที
“โอ้ย ตกใจหมดนึกว่าน้องหายไปไหน” เธอเอ่ยอย่างโล่งใจ
หลังจากนั้นเธอก็หยิบซองอาหารเปียกสำหรับลูกแมว
ที่เช็ดแอลกอฮอล์เรียบร้อยแล้วมาฉีกปากซอง
แล้วเทอาหารออกมาใส่จานแค่ครึ่งซอง
เธอเกรงว่าแมวน้อยจะกินไม่หมด แล้วเสียของไปเปล่าๆ
เสร็จเรียบร้อย เธอก็วางลงในคอกกระต่ายให้แมวน้อยกิน
“อ้าว ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ” ชายหนุ่มถาม
“อ๋อ คนในกลุ่มบอกให้ลองไปดูร้านสะดวกซื้อแถวบ้าน ก็เลยรีบวิ่งไปดู เห็นมีขายก็เลยซื้อ แล้วรีบวิ่งกลับมา ”
“ไหนว่าเหนื่อย มีแรงวิ่งละหรอ” ชายหนุ่มเหน็บแนมภรรยาสาวอย่างมีอารมณ์ขัน
ป๊าป! หญิงสาวเม้มปาก พร้อมเอามือฟาดไปที่ต้นแขนสามีจอมยียวนของเธอทันที
แทนที่ชายหนุ่มจะโกรธ แต่เขากลับหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานแทน
เมื่อทั้งสองคนหันมาดูแมวน้อยอีกที อาหารในจานก็ไม่เหลือแล้ว
พวกเขามองแมวน้อยที่กำลังเลียหน้าเลียปากจนสะอาดสะอ้าน
แล้วไม่นานแมวน้อยก็เดินไปหาปุ๊กลุ๊ก ที่ย้ายไปนอนเล่นอีกมุม
แล้วแมวน้อยก็นอนพิงข้างๆเธอ
หญิงสาวรีบหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปอีกครั้ง ชายหนุ่มคิดในใจ
ภรรยาของเธอคงเริ่มเป็นทาสแมวไปเรียบร้อยแล้ว
ภาพถ่ายโดย Ihsan Aditya จาก Pexels
เวลาผ่านไป 2 ปี หญิงสาวแชร์รูปแมวลายสลิดตัวอ้วน
นอนขดกลมอยู่กับกระต่ายหูตูบสีน้ำตาลอ่อนที่ทำหน้า อลุ่มเจ๊าะให้กล้อง
ลงในกลุ่มรวมพลคนรักแมวออนไลน์ คนเข้ามาชื่นชมความน่ารักของทั้ง 2 ตัว อย่างล้นหลาม คงไม่มีใครถามแล้ว ว่าแมวลายสลิดตัวนั้น ยังเหงาอยู่รึเปล่า
เรื่องสั้นนี้แต่งขึ้นจากความรู้สึกที่เพิ่งเจอสถานการณ์เวลาพูดหรือสื่อสารอะไรบางอย่างไป แล้วอีกฝ่าย เขาไม่ตอบสนองตามที่เราต้องการ
หลายๆครั้งก็เงียบไม่มีปฏิกิริยาใดๆกลับมา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็คุยกันได้ปกติดี ไม่รู้ว่าเพราะความคิดเห็นไม่ตรงกัน รสนิยมแตกต่างกัน อุดมการณ์ไม่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเหมือนกันทุกครั้งที่เจอสถานการณ์คล้ายๆแบบนี้ คือ
เราไม่เป็นที่ยอมรับ
เราเป็นตัวประหลาดที่พูดอะไรไม่รู้เรื่อง
มันแปลกไหมที่คนๆ หนึ่งยังคงรู้สึกเหงา
ทั้งๆทีมีผู้คนรายล้อม ที่พูดภาษาเดียวกัน
Photo by Christophe Maertens on Unsplash
แค่พอลองคิดในอีกมุมนึง
การที่แมวน้อยในเรื่อง ไม่เคยหยุดร้องถ้ายังมีแรง เพื่อขอความช่วยเหลือ
ถ้าโชคดีมีคนช่วยก็รอดชีวิตได้ ถ้าโชคร้ายก็อาจเจอสุนัขเจ้าถิ่นก่อน
แต่ถ้าแมวน้อยไม่ร้องออกมาเลย เอาแต่นอนเงียบด้วยความกลัว
ถึงสุนัขเจ้าถิ่นอาจจะเจอช้าลง แต่อาจจะไม่มีคนสนใจว่าในกล่องนั้นมีอะไร
แล้วก็โยนทิ้งลงถังขยะไป รวมกับขยะกองอื่นๆ จนสุดท้ายแมวน้อยอาจหมดลมหายใจท่ามกลางกองขยะเหล่านั้น เพราะขาดน้้ำและอาหารเป็นเวลานาน
ในชีวิตจริง เราไม่ได้ถูกขังอยู่ในกล่องกระดาษ
มีทางเลือกให้เราสื่อสารและแสดงออกอีกมากมาย
เราเลือกไปหาคนที่ช่วยชีวิตเราได้
เราเลือกที่จะเลี่ยงไม่ให้เจอสุนัขเจ้าถิ่นแถวบ้านได้
ขอแค่ยังให้โอกาสตัวเอง ไปพบเจอที่ใหม่ๆ
สักวันอาจจะได้เจอพื้นที่ที่ทำให้เหงาน้อยลงบ้างก็ได้
ขอบคุณทุกท่านจากใจที่อ่านมาถึงตรงนี้
และสวัสดีทุกท่านใน Block dit ด้วยนะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
