นานปีมาแล้ว สมัยที่เมืองไทยยังอยู่ในยุคอนาล็อก หลังจากผมกลับจากต่างประเทศ และเริ่มทำงานในเมืองไทย สิ่งหนึ่งที่พบเห็นในออฟฟิศบ้านเราคือ
บริการเช่าหนังแบบ delivery
ทุกสัปดาห์มีพ่อค้าแบกม้วนเทปหนังหลายร้อยม้วนมาถึงออฟฟิศ ให้บริการเช่าหนังถึงที่
ค่าเช่าหนังวิดีโอม้วนละราว 10- 20 บาท
สมัยนั้นแผ่นซีดียังไม่แพร่หลาย ภาพยนตร์ทั้งหมดอยู่ในรูปตลับเทปวิดีโอ ค่อนข้างเทอะทะ
การแบกเทปหลายร้อยม้วนมาถึงที่จึงหนักเอาการ
พวกเราก็เช่ากลับบ้านไปคนละหลายม้วน สำหรับดูทั้งอาทิตย์ สัปดาห์ต่อมา พ่อค้าก็มาแบกเทปมาอีก
สำหรับพ่อค้า คงแบกถุงยักษ์สองสามถุงไปตามออฟฟิศต่างๆ แทบทุกวัน เป็นธุรกิจที่ฉลาดดี เจาะตรง แต่ว่าเป็น 'งานหนัก'
นอกจากบริการถึงที่แบบนี้ ก็ยังมีร้านเช่าวิดีโอจำนวนมากทั่วประเทศ ส่วนมากเป็นตึกแถว วิดีโอเต็มร้าน
แน่นอนในร้านเช่าวิดีโอส่วนใหญ่ ซีรีส์หนังจีนกำลังภายในย่อมขาดมิได้
หนังทีวีซีรีส์กำลังภายในสมัยนั้นยาวหลายสิบตอนจบทั้งนั้น คนสร้างสร้างไป คนดูก็ดูไป
บางเรื่องสนุกมาก เช่น มังกรหยก หลายคนดูแบบข้ามวันข้ามคืน
เพื่อนคนหนึ่งเล่าว่า ดูหนังถึงตี 2 หมดเทปที่เช่ามาพอดี แต่ทนความอยากรู้ว่าพระเอกจะปล้ำนางเอกหรือเปล่าไม่ได้ ก็ไปเคาะประตูร้านเช่าให้เปิด
"เถ้าแก่ ได้โปรดเปิดร้านหน่อย ข้าพเจ้าจะดูต่อ"
"มึงรู้รึเปล่านี่มันเวลาอะไร?"
"เวลาดูหนังไง"
เจ้าของร้านก็บ่นว่า โอ้โฮ! ติดยิ่งกว่ายาเสพติดเสียอีก
เรื่องนี้คนไม่ติดหนังไม่มีทางเข้าใจ ติดนิยายกำลังภายในก็เหมือนติดยาดีๆ นี่เอง
ผมจำได้ว่าสมัยที่ติดนิยายจีนกำลังภายใน ยืมหนังสือมาจากห้องสมุดได้แค่วันละสองเล่ม ก็มีอาการที่ทางแพทย์เรียก down red
โชคดีที่อาการลงแดงเพราะติดนิยายหรือหนังม้วนไม่คลั่งแบบเสพยาบ้า
ไม่งั้นเราอาจเห็นข่าวหนุ่มดูหนังทีวีกำลังภายในแล้วปีนเสาไฟฟ้า
หรือเอามีดจี้เมีย
พฤติกรรมอย่างหลังไม่น่าจะเกิดขึ้นเพราะบ้ากำลังภายใน คงจะเกิดเพราะฝึกวิชาซักผ้ามากไป ละอองผงซักฟอกเข้าไปทำลายเซลล์สมอง
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
