เมื่อวันที่เราค้นพบ ว่ามีความพิการเป็นของตัวเอง
" จั่วหัวซะแบบนี้
ร้อยละแปดสิบ ของท่านที่แวะเข้ามาอ่าน
ก็คงคิดเดา หรือสงสัยกันแน่ๆ
ว่าเราพิกลพิการส่วนไหน
แล้วทำไม เพิ่งค้นพบ " !! !!
จะว่าไป
จริงๆ .. ก็ค้นพบมานานแล้วนะ
เมื่อประมาณ สองปีกว่าๆ และก็เคยเขียนเก็บไว้ด้วย
แค่บังเอิญเช้านี้ ตอนเปิดคอมฯ
หางานเก่าชิ้นหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็เจอบทความนี้
หลังจากที่ได้อ่านทบทวนอีกที
ก็ทำให้ฉุกคิดอะไรบางสิ่งอย่างขึ้น
และก็อยากนำมาร่วมแบ่งปัน
ตอนนั้น ตอนที่สถานีรถไฟฟ้าสายสุขุมวิท (สีเขียว)
ยังสิ้นสุดหยุดจบที่สถานีปลายทางหมอชิต
ส่วนที่จะสร้างต่อขยายไปจนถึงวัดพระศรีฯ ยังไม่แล้วเสร็จ
ในขณะที่การไปทำงานของเรา ทุกวัน
ยังต้องใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอส และวินมอเตอร์ไซด์
ด้วยความไม่สะดวกหลายประการในการขับรถส่วนตัวไปทำงาน
ซึ่งวินมอเตอร์ไซค์ตรงฝั่งเชิงสะพานลอยของสถานีหมอชิต
มุ่งหน้าไปทางลาดพร้าว รัชโยธิน
ก็เรียกค่าโดยสารค่อนข้าง ... ...
( ขออภัยที่ ขอละไว้ และคิดว่า ทุกท่านน่าจะเข้าใจตรงกัน
ว่า ... ... ที่ละไว้หมายถึงอะไร )
กลัวระบุชัดเจนเกินไป พี่วินจุดนี้ คงจะไล่ล่าหาเรา เอาตายแน่
ขอบคุณเครดิตภาพจากเว็ป https://www.tnews.co.th
ไม่รู้ว่า ด้วยความชาญฉลาด หรือ ความงกแกมมัธยัสถ์ ของเรา
เราจึงมักจะเลี่ยงๆ เดินขึ้นหน้าไปอีกหน่อย
เพื่อไปเรียกใช้บริการจาก พี่วินขาจร แล้วแต่จะโบกได้
ก็เป็นอย่างนี้ ... ประจำ จนชิน
เซฟเงินได้เที่ยวละ 20 - 40 บาท ต่อวัน
เป็นใครจะไม่เซฟบ้างละ จริงไหม ?
เช้าวันนั้น วันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2562 ก็เช่นเคย
หลังจากที่เราลงรถไฟฟ้าด้วยความเร่งรีบ
ฉุกระหุก และต้องแข่งกับเวลา
เราก็เดินเลี่ยงขึ้นหน้า เหมือนเดิม
ตามสเต็ปของกิจวัตรประจำวัน เป๊ะ
โบกมือเรียกพี่วินขาจรที่ขับผ่านมา
โดยไม่ได้ยี่หระกับสายตาพี่วินเจ้าถิ่น
หลังจากที่เราบอกเป้าหมายปลายทาง
ให้พี่วินเรียบร้อยแล้ว
พี่วินก็ยิ้ม (อย่างเห็นได้ชัด)
พร้อมกับโบกมือโบกไม้กลับมา
ก่อนจะหยิบกระดาษพร้อมปากกายื่นมาให้
แล้วทำท่าทำทางให้เราเขียน
...
...
เราถึงได้เข้าใจว่า อะไรคืออะไร
หลังจากที่เขียนสถานที่ปลายทางเสร็จ
ยื่นให้พี่วิน แล้วเขาพยักหน้าตอบรับ
เราก็วาดขาขึ้นคร่อมเบาะ เตรียมรอพี่วินซิ่งส่งทันที
ระหว่างทางที่ไปด้วยกัน
เราสื่อสารกันด้วยการสะกิด และภาษามือ
เป็นอย่างนี้ ตลอดทาง
...
...
จนทำให้เราได้ฉุกคิดขึ้น
เรา และอาจจะรวมถึงคนอื่นๆ โชคดีกว่าเขามากมาย
ในขณะที่เรา แทบจะไม่เคยใส่ใจ
หรือเห็นถึงความสำคัญของทุกอวัยวะที่มีเลย
ซ้ำไม่ค่อยใช้อวัยวะที่มีในทางที่ถูกควรเลย
เรา สักแต่มี ตา
เพื่อดูคนอื่น มองคนอื่น
ว่าใครทำอะไร ใครถูก ใครผิด ?
ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมเขาไม่ทำแบบนั้น ?
แต่เราไม่ค่อยหรือไม่เคย
ย้อนกลับมามองตัวเองว่า
แล้วเราล่ะ ทำอะไรบ้าง ที่ทำอยู่ ดีหรือไม่ดี ?
ทุกสิ่งอย่างที่ทำนั้น ทำเพื่อตัวเอง หรือทำเพื่อคนอื่น ?
เรา สักแต่มี หู
เพียงเพื่อฟังคนอื่นพูด
ทั้งๆ ที่บางเรื่อง เราก็เลือกที่จะไม่ฟังบ้างก็ได้
ถ้ามันไม่ถูกหลักทำนองคลองธรรม
หรือไม่เกี่ยวอะไรกับเรา
โดยที่เราก็ไม่ค่อยได้ย้อนกลับมา
ฟังเสียงหัวใจตัวเอง
ว่าเราแคร์ตัวเอง แคร์คนอื่น ในเรื่องที่ควรแคร์หรือเปล่า ?
รับรู้ รับฟัง เรื่องดีๆ มีสาระ
แล้วพิจารณาตามความเป็นจริงไหม
หรือแค่สักแต่ว่าฟัง แล้วไม่เคยพิจารณาตามที่ควร
เรา สักแต่มี ปาก
เพื่อ..พล่าม เพื่อ..บ่น เพื่อ..กร่นด่า
และรวมถึงสบถ หรือพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด
แต่ไม่ค่อยย้อนกลับมาสำรวจดูตัวเอง
ว่า เรามีปากพูดได้ โชคดีกว่านัก เมื่อเทียบกับ
คนที่เขาพูดไม่ได้ สื่อสารกับคนอื่นไม่ได้
แต่เรากลับใช้ปาก วิพากษ์วิจารณ์คนอื่น
พูดดูถูก เหยียดหยามคนอื่น
หรือพูดในทางที่ไม่สร้างสรรค์ต่างๆ นานา
ง่ายๆ บางทีก็เผลอไผล พูดไปเรื่อยแบบขอให้ได้พูด
ยิ่งเมื่อหูที่สักแต่ฟังมา แล้วใจไม่คิดพิจารณา
ปากนี่ก็พร้อมจะพูดต่อ เล่าต่อ แบบไม่ต้องรีรอ
เรา สักแต่ว่ามี ใจ
ใจที่เห็นแก่ความสุขส่วนตัว ประโยชน์ส่วนตัว
สนใจแต่เรื่องอะไรๆ มากมายของตัวเอง
โดยที่ไม่ค่อยได้ใส่ใจ
หรือแบ่งปันความสุข ความยินดี ให้กับคนอื่นๆ สักเท่าไร
ในขณะที่เราก็อยู่ท่ามกลางความสุข
ท่ามกลางเรื่องดีๆ ที่คนอื่นแบ่งปันให้
โดยที่เราเอง ไม่เคยสังเกตหรือรู้ตัว
หรือรู้ แต่ก็คิดว่า นั่นเป็นสิ่งที่เราสมควรได้รับอยู่แล้ว
เรา สักแต่ว่า มี จริงๆ
...
...
มีหมดทุกอย่าง มีครบสามสิบสองประการ
แต่ไม่เคยใช้ให้ถูกต้อง ใช้ให้ถูกควร
หลังจากที่ได้คิดทบทวนพิจารณาอยู่สองนาน
แม้แต่ในตอนนี้ ที่เขียนโพสต์ ปรับเปลี่ยนแก้คำ
จากเดิมที่เคยเขียนไว้
จิตหนึ่งของความคิดที่มันโผล่ขึ้นมาและได้เห็นทัน
มันก็ยังตอกย้ำความรู้สึกของเราอยู่เหมือนเดิม
ว่า เรานี่ ... โคตรพิการเลย
พิการ ทั้ง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
พิการ แบบ .. ไม่มีอายตนะหกภายนอกไหนเลย ที่ดี
พิการ แบบ .. สักแต่มีอวัยวะ แต่ไม่ได้ใช้อย่างสมคุณค่า
ใช้อย่างถูกต้อง ดีงาม และถนอมรักษาความโชคดีที่มีเลย
หรือเรา
จะมีความพิการเป็นของตัวเอง
อย่างที่จั่วหัวไว้ .. จริงๆ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
