เรื่องเล่าจากที่หยุดรถเงินล้าน
สถานีรถไฟ คำนี้เป็นที่รู้จักแม้แต่คนที่ไม่เคยนั่งรถไฟ ซึ่งสถานียังแบ่งตามระดับชั้น แบ่งตามประเภทสถานีอีกหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือ"ที่หยุดรถ" อันที่จริงไม่นับเป็นสถานีด้วยซ้ำ เปรียบเทียบก็เป็นดั่งป้ายรถเมล์ เป็นจุดจอดรถเล็กๆ ที่อาจมีเพียงชานชลา รึศาลาเล็กๆ พอให้ผู้โดยสารขึ้นรถไฟได้เท่านั้น บางจุดมีแต่ป้ายปักโดดๆอยู่ริมรางก็มี แต่ถึงกระนั้นผู้โดยสารบางคนก็เรียกชื่อเล่นเป็นสถานีย่อย ซึ่งโดยทั่วไปแล้วที่หยุดรถมักตั้งอำนวยความสะดวกชุมชนเล็กๆ ที่ปริมาณผู้โดยสารไม่มาก การสร้างสถานีรถไฟมีค่าใช้จ่ายสูง หากไม่คุ้มหรือไม่จำเป็นก็สิ้นเปลือง แต่ในประโยชน์เชิงสังคมก็ขาดไม่ได้ ที่หยุดรถจึงเป็นคำตอบ
ที่หยุดรถ"ท่าม่วง"อยู่ที่ อ.ท่าม่วง จ.กาญจนบุรี แม้จังหวัดนี้จะขึ้นชื่อเรื่องแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ แต่ก็มีอุตสาหกรรมแทรกอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะในอ.ท่าม่วง และ ท่ามะกา มีโรงงานอุตสาหกรรมตั้งอยู่จำนวนมาก โดยเฉพาะโรงงานน้ำตาล และอุตสาหกรรมกระดาษ ในสมัยที่ทางรถไฟนี้เริ่มสร้าง ก็มีการก่อสร้างท่าม่วง จนเมื่อสิ้นสุดสงครามโลก ได้เริ่มปรับปรุงทางปรากฎว่าสถานีนี้ห่างชุมชน จึงได้ยกเลิกไป
แค่ด้วยความที่ทำเลนี้ใกล้ถนนหลักและไม่ไกลจากแหล่งอุตสาหกรรม สถานีท่าม่วงนี้จึงถูกใช้พื้นที่อีกครั้ง ก่อสร้างเป็น container yard รองรับการขนถ่ายสินค้าด้วยตู้คอนเทนเนอร์ เพิ่มทางหลีก ทางตัน และเครนสำหรับยกตู้สินค้าขึ้นลง พร้อมใส่รถบรรทุกวิ่งเข้าโรงงานต่อไป ถึงแบบนั้นสถานีแห่งนี้กลับใช้ชื่อเป็นเพียงที่หยุดรถ ไม่ได้เป็นสถานีทางสะดวกอย่างเป็นทางการ รวมถึงไม่มีรถโดยสารจอดให้บริการ แต่ถ้าจะวัดรายได้กันจริงๆ ค่าขนส่งรถไฟต่อเที่ยวนั้นหลายหมื่น ด้วยจำนวนสินค้าต่อเที่ยวในรอบเดือบ และค่าเช่าพื้นที่ สถานีนี้มีรายได้เฉียดๆล้าน หรือเกินล้านก็ว่าได้ โดยมีสถานีท่าเรือน้อยช่วยกำกับ
อาคารสถานีท่าม่วงที่กำลังสร้าง
บ้านพักที่กำลังสร้าง
แต่ในปี 2564 นั้น ที่หยุดรถท่าม่วงได้รับงบประมาณก่อสร้างเป็นสถานี มีบ้านพักสำหรับพนักงานประจำ และบ้านพักสำหรับพนักงานทำขบวน เพื่ออำนวยความสะดวกในการขนถ่ายสินค้า และการเดินรถให้ราบรื่นขึ้น ก็ได้เริ่มก่อสร้างไปแล้ว คงได้ใช้งานจริงอาจจะปลายปี 2564 หรือในปี 2565 ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
