19 ส.ค. 2021 เวลา 11:35 • นิยาย เรื่องสั้น
สายฝนเทกระหน่ำลงมาราวกับฟ้าร้องไห้ ทุกอย่างรอบตัวขาวโพลนไปหมด ผมยืนหลบฝนอยู่ใต้ต้นตาขบหน้าบ้าน ตัวเริ่มเปียก จดหมายซองขาวในมือเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำหมึกปากกา
.
เอาไงดี ? ถ้าป้ารู้ว่าตากฝนคงโดนตีแน่
.
แล้วถ้ากลับเข้าบ้าน พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาทั้งสอง?
.
มีอยู่ช่วงหนึ่งตอนยังเด็ก ผมไปอยู่ที่บ้านป้า ป้ามีลูกสองคน คนพี่เป็นผู้หญิง ผมนับถือเขาเป็นพี่สาว ส่วนคนน้องเป็นผู้ชาย อายุไล่เลี่ยกัน เราจึงเป็นเพื่อน
.
ในช่วงเย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียนกลับบ้าน มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เอาซองจดหมายมาให้
"ฝากไปให้พี่มึงหน่อย" เขาพูด
ผมก็เอาซองนั้นไปให้พี่สาว
.
พี่สาวเปิดอ่านก็ยิ้มแก้มปริ มันเป็นจดหมายที่เขาเขียนมาจีบ วันต่อมาเธอก็ฝากจดหมายกลับไปให้พี่ชายคนนั้น
.
นับจากนั้นผมก็เป็นคนส่งจดหมายให้เขาทั้งสองจีบกันตลอด (กลัวพ่อแม่รู้ เลยแอบส่งจดหมายให้กัน )
.
บางวันไปส่งจดหมายบ้านฝ่ายชาย โดนหมาไล่กัดก็มี (จะรักกันก็ลำบากกูแท้ๆ)
.
พอพวกเขาอ่านจดหมายที่ผมเอาไปส่งก็ยิ้มเขิน ผมเห็นก็พลอยมีความสุขไปด้วย ลุ้นว่าคู่นี้จะได้เป็นแฟนกันไหม
.
เย็นวันหนึ่งเห็นพี่สาว นั่งเขียนจดหมายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เขียนไปหน้าก็แดง เธอเขียนเสร็จก็ยัดกระดาษใส่ซองจดหมาย โรยแป้งหอมตามหน่อยๆ เลียขอบไปหนึ่งรอบ ปิดซองแล้วยื่นให้ผม
"เอาจดหมายไปส่งให้หน่อย" เธอเรียกผม
ผมเดินไปหาอย่างคนไม่มีแรง "เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันซักที ผมขี้เกียจแล้วนะ"
"รอบนี้รอบสุดท้ายแล้ว จะไม่ใช้อีกแล้ว" เธอเขย่าแขนผม
.
ผมจึงต้องไป
.
เดินไปไม่พ้นรั้วหน้าบ้าน สายฝนเทกระหน่ำลงมาราวกับฟ้าร้องไห้ ทุกอย่างรอบตัวขาวโพลนไปหมด ผมยืนหลบฝนอยู่ใต้ต้นตาขบหน้าบ้าน ตัวเริ่มเปียก จดหมายซองขาวในมือเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำหมึกปากกา
.
เอาไงดี ? ถ้าป้ารู้ว่าตากฝนคงโดนป้าตีแน่
.
แล้วถ้ากลับเข้าบ้าน พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาทั้งสอง?
.
เฮ้อออ ก็ต้องไปสินะ
.
ผมวิ่งฝ่าสายฝนไปบ้านฝ่ายชายอย่างทุลักทุเล ตัวเปียกโชก จดหมายก็เปียก จากซองขาวก็กลายเป็นสีน้ำเงิน
.
ยื่นถึงมือฝ่ายชาย แล้วเดินตากฝนกลับบ้านอย่างสบายใจ
ดีนะไม่โดนป้าตี เพราะเพื่อนช่วยแก้ตัว
.
วันต่อมาหญิงชายทั้งสองจึงเป็นแฟนกัน
.
สมัยก่อนการส่งจดหมายจีบกันเป็นเรื่องที่โรแมนติกมาก ผู้ส่งก็ตั้งใจเขียนอย่างดี
.
ส่วนผู้รับก็ตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ พอได้อ่านก็อารมณ์ดีไปสามวัน
.
สมัยนี้ ไม่กี่วินาที ข้อความก็ถึงอีกฝ่ายแล้ว เร็วทันใจ
.
ถึงอย่างนัันผมก็รอไปอีกสามวัน กว่าเธอจะตอบกลับอยู่ดี
โฆษณา