ทุกข์หรือธรรม
ผมเคยได้ยินคำทำนองว่า ถ้าไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่อาจเห็นธรรม มานานละครับ
ตอนแรกเลย ไม่เข้าใจว่าเกี่ยวอะไรกัน ทำไมจะเห็นธรรม ต้องเห็นทุกข์ก่อน
ถ้าคนเราตั้งใจศึกษา ก็น่าจะเห็นธรรมได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
และพาลไปนึกว่า เหมือนเป็นคำสอนปลอบใจ ให้เรารู้สึกว่าทุกข์เป็นเรื่องดี ลำบากก็ไม่เป็นไร จะได้เห็นธรรม
ส่วนความสุขเป็นเรื่องไม่ดี คนรวยก็ไม่ดี เพราะจะเห็นธรรมไม่ได้ อะไรแบบนั้น
แม้จะศึกษามากขึ้น นั่งสมาธิมากขึ้น ก็ยังไม่เข้าใจ
จนมาเปลี่ยนความคิด ก็ตอนฝึก’สติ’ บ่อยๆเข้านี่ล่ะครับ จึงเริ่มเห็นจริง
แต่ก่อน ผมคงแยกไม่ออกระหว่างสมาธิ กับสติ และอาจเอามาปนกัน
สมาธิ คือเพ่งแน่วแน่ ทำให้จิตใจสงบ และมีความสุขดี
แต่สติ คือรู้ตัว ไม่จม และก็เป็นทุกข์เหมือนเดิม
พอฝึกไปเรื่อยๆ ก็รู้มากขึ้นๆ จนเห็นอะไรๆเกิดดับไปหมด คงเป็นส่วนนี้ ที่ท่านหมายถึงเห็นธรรม คือเห็นอะไรๆตามจริง
..ถ้าจะเห็นธรรม จะเห็นความจริง จึงไม่ใช่สมาธิ ไม่ใช่ทำเพื่อให้มีความสุข แต่ต้องฝึกสติ
และจะฝึกมีสติได้ดี ก็ต้องมีอะไรให้สังเกตชัดๆ
และถ้าจะมีอะไรให้สังเกตชัด ก็เวลาทุกข์นี่ล่ะครับ ชัดสุดๆ ถึงไม่อยากเห็น ยังไงก็มาให้เห็นตลอด
จะทุกข์กาย ปวดหัว ปวดตัว
จะทุกข์ความรู้สึก เบื่อเสียง เบื่อภาพ เบื่อรส
จะทุกข์จิตใจ อยากได้ โกรธเกลียดใคร หรืออื่นๆ
ด้วยความที่เราไม่ชอบ ทุกข์เหล่านี้จะวนเวียน หลอกหลอนเราอยู่อย่างนั้น ตัดใจไม่ได้เสียที
ถ้าเราถือเป็นโอกาสทอง ฝึกเห็น ฝึกตามรู้เสียเลย จะได้ประโยชน์ และอาจพลิกเรื่องไม่ดีให้กลายเป็นดีได้
ตรงข้ามกับเวลาสุข เราชอบ เพลิน หลงไปไม่รู้ตัว การจะมาเหนื่อยฝึกเห็น ฝึกตามรู้ เป็นไปได้ยากกว่ามาก
จึงเป็นที่มา ว่าการไม่เห็นทุกข์ จึงไม่อาจเห็นธรรม
แต่อย่างไร ก็ไม่ได้แปลว่า ทุกข์มากๆแล้วจะเห็นธรรมเองนะครับ ถ้าไม่ฝึกเจริญสติไว้บ้าง อย่างไรคงไม่อาจเห็นธรรมเหมือนกัน
..ฉะนั้น ในยามที่เราทุกข์ ไหนๆก็ไม่มีอะไรดีอยู่แล้ว เราจึงควรฝึกสติเสียเลย ยิ่งทุกข์มากยิ่งเห็นได้ง่าย ฉวยประโยชน์จากตรงนั้น
คอยเฝ้าดู คอยระลึก พัฒนาไปเรื่อยๆ
อย่างน้อย ยังมีโอกาสได้เห็นอะไรใหม่ๆ รับรู้ตามจริงได้มากขึ้น ดีขึ้นมากน้อยตามสภาพครับ
- 16
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
