ครั้งแรกที่คิดถึง ตาย คือ ตอนมีลูกคนแรกคะ คิดถึงคือกลัวจะตาย เพราะห่วงลูกว่าถ้าเราตายใครจะดูแลลูกได้เหมือนเรา พอลูกโต กลัวตายที่2 คือ ไม่อยากให้ผู้ใหญ่ที่เรารักและเคารพเสียใจ มี พ่อแม่ อาม่า อากู๋ อาอี้ ฯลฯ ถ้าเราตายก่อน ถ้าหมด 2 เงื่อนไขนี้เราคงจะทำใจตายได้อย่างนิ่งๆคะ มันคือสัจธรรมที่มีเกิดและมีดับคะ ไม่ได้วางแผนอะไรมาก แค่สุขใจ ณ ก่อนดับลมหายใจก็พอคะ
คำตอบอื่น
- คิดที่สุดว่าต้องบอกกล่าวธรรมะ .ให้ได้เยอะที่สุด....จนกว่าจะหมดลมหายใจ....แต่ถ้ามาตายกับโรคร้ายปัจจุบันนี้แย่แน่ๆทรมาร...เดียวนี้โลกเปลี่ยนไปหมด....เมื่อก่อนบำเพ็ญอายุ13.....ตอนนี้26ก็บำเพ็ญคะ...บำเพ็ญจิตนะ...เดียวที่คนฆ่าคนโอ้ยน่ากลัวแต่ก็ย้อนไปราชการไหนก็ฆ่ากัน....อยู่ที่กฎแห่งกรรมด้วยนะอย่าลืม...ชาติที่แ...
- คิดมาตลอดค่ะ ตั้งแต่เริ่มทำงาน วางแผนตามขั้นตอนของชีวิต ไม่ห่วงถ้าต้องตายวันนี้หรือพรุ้งนี้ เพราะพร้อมแล้ว
- การคิดถึงความตายส่งผลต่อการใช้ชีวิตประจำวันของเรามากกว่าที่คิดครับ podcastของผมเหมือนเกิดมาเพื่อคุณเลยครับ
- (ขออนุญาตตอบยาวนิดนึงนะคะ)ตอนอายุ 14 ค่ะ อยู่ๆ แม่ก็ตายแบบไม่ได้ร่ำลา เช้ามามีแม่ยืนส่งขึ้นรถโรงเรียน เย็นมาคือไม่มีแล้ว แม่นอนอยู่ รพ. และจากไปในคืนนั้นเลย มันทำให้เรากลายเป็นผู้ใหญ่ไปซะเฉย ๆ ไม่มีช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่เราก็เดินต่อได้อย่างดีนะ (คิดว่า 555)...
- ตอนอายุ 10 ขวบค่ะ ลืมบ้างไรบ้าง แต่ตอนนี้เห็นคนใกล้ตัวสูญเสียก็ทำให้นึกถึงความตายได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ว่าเราก็อาศัยเนื้อหนัง น้ำ ลมหายใจ และความอบอุ่น เมื่อเราตายไปเนื้อหนังก็กลายเป็นฝุ่นผง น้ำก็ระเหยเหือดแห้ง ลมก็หมดไป ความอบอุ่นก็ละลายหายไปเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ แต่ก็ไม่ได้วางแผนไว้ขนาดนั้นค่ะ มีเตรียมตัวในทางนิตินั...
- 60 กว่าๆครับ โสด ไม่มีภาระ จะรีบไปเกิดใหม่ครับ ก็จะนอนหลับแบบสงบ ทดลองตายดู เค้าบอกจะตายแล้วนะ ผมก็ภาวนาไป ผมอาจจะตายในวิธีแบบนี้ ครั้งแรกน่ากลัวมาก ครั้งที่ 2 พอเข้าใจและครับ ไม่น่ากลัวแล้ว
- เคยนะ เราคิดขณะที่ทำภารกิจสำคัญแต่กำลังจะหมดแรง ตอนอาหารเป็นพิษขณะทำธีสิส ตอนนั้นภาพตรงหน้าวิบแล้ว ทุกอย่างนิ่งมาก เลยชัดมากว่า ช่วงชีวิตก่อนตาย ขอให้เราไม่ติดค้าง สบายๆ พร้อมมรณานุสติตั้งแต่วันนั้นเลย
