พระเพทราชาต้อนรับญาติ
เอนก นาวิกมูล เขียนค่ำ 18.10 น.พุธ19 สิงหาคม 2564
ถ้าเชื่อตามพระราชพงศาวดารฉบับพระพนรัต วัดโพธิ์ ซึ่งเขียนเมื่อสมัยรัชกาลที่ 1 ก็ต้องสรุปว่า
สมเด็จพระนารายณ์มหาราช ไปได้พระราชธิดาเจ้าเมืองเชียงใหม่แล้วละอายพระทัย
มอบลูกให้พระเพทราชา จางวางกรมช้าง ชาวบ้านพลูหลวง สุพรรณบุรีเอาไปเลี้ยงแทน (หนังสือหลายเล่มว่าพระนารายณ์ไม่มีพระราชโอรส)
โตขึ้นเด็กคนนั้นได้เป็นหลวงสรศักดิ์ ภายหลังได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินที่คนเรียกพระเจ้าเสือ
เป็นองค์เดียวกับที่ปลอมตัวไปชกมวยกับชาวบ้าน
ตอนที่สมเด็จพระนารายณ์ใกล้สวรรคต พระเพทราชากับหลวงสรศักดิ์ให้ขุนนางคนหนึ่งคือเจ้าพระยาสุรสงครามไปเชิญตัวเจ้าพระยาวิไชเยนทร์ฝรั่งผู้มีอำนาจล้นฟ้าออกมา แล้วจับฆ่าเสีย
หมดปัญหาฝรั่งครองเมือง
นี่ฝรั่งอเมริกาก็เพิ่ง “ถอนกำลัง” (หนี) ออกจากกรุงคาบูล อาฟกานิสถาน เพราะถูกพวกตาลิบันขับไล่
มีคนอาฟกาฯพยายามเกาะเครื่องบินทหารอเมริกันหนีตามไปด้วยแล้วตกลงมาตายทันที 3 คน เป็นข่าวใหญ่ทั่วโลก เมื่ออังคาร17สค2564
แต่ว่าจริงๆแล้วถึงขึ้นไปได้ก็ต้องตายเพราะหนาวเหน็บและขาดออกซิเจน บางคนเคยถูกล้อเครื่องบินหนีบตาย
พระเพทราชาได้ขึ้นครองราชย์ เมื่อ พ.ศ.2230 ถือเป็นต้นราชวงศ์บ้านพลูหลวง
ส่วนหลวงสรศักดิ์ได้เป็นมหาอุปราช หรือวังหน้า
นายจบคชประสิทธิ์ศิลป์ เป็นกรมพระราชวังวังหลัง (มีอำนาจรองจากวังหน้า)
เจ้าพระยาสุรสงคราม ได้เครื่องยศเสมอกับวังหลัง (จะกล่าวถึงเคราะห์กรรมในตอนต่อไป)
ฝ่ายพวกบ้านพลูหลวงเมื่อแจ้งว่าพระเพทราชา ได้ขึ้นครองราชย์แล้วก็พากันยินดีปรีดา
หาเนื้อหาปลาและผลตาลแก่ตาลอ่อนสิ่งของทั้งหลายตามประสาชนชาวชนบทบ้านนอกนำเข้ามาถวาย พระเพทราชาให้เข้าทางประตูมหาโภคราช ใกล้พระราชนิเวศน์แล้วหยุดยั้งอยู่
ถึงเวลาเข้าเฝ้า พระญาติและข้าหลวงเดิม(คนเคยรับใช้ก่อนได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน)เหล่านั้นเป็นชาวชนบทประเทศไม่รู้จักเพ็ดทูลตามขนบธรรมเนียมในวัง เคยพูดจาอย่างไรก็พูดจาอย่างนั้น
เช่นพูดว่า “ตูข้าทั้งหลายรู้ว่านายท่านได้เป็นเจ้าก็ยินลากยินดียิ่งนัก ชวนกันเข้ามาเพื่อจะชมบุญนายท่าน"
คำว่าตูข้าหรือเรานี้ไม่ได้ยินมานานแล้ว....
" และซึ่งตายายผู้เฒ่าผู้แก่คนนั้นๆ พ่อแม่อีนั่นอ้ายนั้นป่วยเจ็บอยู่ เข้ามาไม่ได้ ได้ฝากแต่สิ่งของอันนั้นเข้ามาให้กำนัลนายท่านด้วย”
พวกข้าเฝ้าได้ยินเช่นนั้นก็ห้ามว่าท่านทั้งหลายอย่าเรียกว่านาย...
พระองค์ท่านได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินแล้ว.... พระเพทราชาได้ฟังก็ทรงพระสรวลดำรัสว่าคนเหล่านี้มันเป็นชาวบ้านนอก
เคยพูดจามาแต่ก่อนอย่างนั้นเราไม่ได้ถือ อย่าห้ามมันเลย
จากนั้นก็โปรดให้พวกวิเสทหรือคนครัวเอาอาหารมาเลี้ยงดูให้อิ่มหนำ
ฝ่ายบางคนที่เป็นนักเลงสุราก็กราบทูลว่า “นายท่าน ตูข้าอยากกินสุรา” ก็โปรดให้เอาสุรามาให้ดื่ม
ครั้นดื่มจนแล้วก็ร้องเพลงเก็บดอกไม้ร้อยและเพลงไก่ป่าต่างๆ พระเพทราชาได้ฟังก็ทรงพระสรวล
ที่เอ่ยถึงเพลงไก่ป่านี้ ผมสนใจ เพราะเพลงชนิดนี้สาบสูญไปนานแล้ว ไม่มีคนร้องได้
ผมพยายามสะสมหลักฐานมาหลายปี ได้เคยพบบ้างก็ไม่กี่แห่ง เช่นในเสภาขุนช้างขุนแผน เป็นต้น
จากนี้พระเพทราชาให้เจ้าจอมเถ้าแก่เอาพวกชาวบ้านไปเที่ยวชมพระราชวังข้างใน พวกเหล่านั้นได้เห็นของสวยของงามและนางสนมที่มีรูปโฉมงดงาม พร้อมเครื่องนุ่งห่มที่ดีก็พากันสรรเสริญว่านายเรามีบุญยิ่งนัก
ครั้นเที่ยวจนทั่วแล้ว ชาวพลูหลวงก็ทูลถามอีกว่า
“ค่ำวันนี้นายท่านจะให้ตูข้าทั้งหลายนอนที่ไหน”
พระเพทราชาก็บอกว่าเอ็งทั้งหลายจงนอนอยู่บนพระราชมณเฑียรเถิด แล้วโปรดให้นอนตามที่ว่านั้น
จนรุ่งเช้าก็เลี้ยงดูอีกรอบ แล้วพระราชทานเงินทอง เสื้อผ้าข้าวของต่างๆให้เป็นอันมาก
แม้ผู้ที่ไม่ได้มาด้วยก็พระราชทานของฝากไปให้ แล้วชาวพลูหลวงก็ถวายพระพรลากลับไปภูมิลำเนา
คนที่เรียนประวัติศาสตร์ อาจเคยผ่านตาชื่อราชวงศ์พลูหลวงมาบ้าง ถามว่าบ้านพลูหลวงอยู่ที่ไหน เดี๋ยวนี้เป็นอะไร ผมเองก็ตอบไม่ได้เพราะไม่เคยชำระ
ลองเปิดกูเกิ้ล บางคนว่าอยู่ใน ต.วิหารแดง อ.เมือง สุพรรณบุรี ใครสนใจก็ให้ไปค้นต่อเอาเอง
กษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์นี้คือพระเจ้าเอกทัศ ทรงเป็นคนพากรุงศรีอยุธยาเสียกรุงแก่พม่าเมื่อ พ.ศ.2310
เรื่องพระเพทราชายังมีอีก แต่ควรงดไว้แค่นี้ก่อน เพราะเป็นคนละอารมณ์
การที่เอาพระราชพงศาวดารมาเขียนนี้ ใช้วิธีเปิดอ่านไปเรื่อยๆ เจอตรงไหนเห็นว่าน่าสนใจก็ดึงมาอ่านเล่นๆ
แล้วเรียบเรียงใหม่เพื่อทำความเข้าใจให้ตัวเอง และเผื่อท่านที่ไม่มีเวลาอ่านหนังสือเล่มหนาๆซึ่งแม้ผมเองก็ไม่มีปัญญาอ่านได้ทั้งหมด
จากการอ่าน แล้วต้องจดคำ จดชื่อคนชื่อเรื่องไปเป็นระยะๆเพื่อเอาทุกอย่างมาปะติดปะต่อเป็นเรื่องๆ คำๆ คนๆ ทำให้ได้ข้อคิดว่า เห็นท่าจะต้องเขียนหนังสือ “คนและคำในพงศาวดาร” บ้างตามอารมณ์
เพราะรู้สึกว่าเอาเข้าจริงๆตัวเองอ่อนวิชาพงศวดารเต็มที
สนใจคำไหน คนไหน ก็ถือโอกาสชำระเฉพาะคำนั้นๆ คนนั้นๆ ไม่มีข้อผูกมัดอะไรกับใครทั้งสิ้น
คำหลายคำ กรมศิลปากรอธิบายได้ดีแล้ว ในหนังสือชื่ออักขรานุกรมภูมิศาสตร์ไทยแต่ยังไปไม่ถึง ฮ นกฮูก
สิ่งที่ประเทศนี้ขาดแคลนมากคือ นักวาดภาพประกอบแบบครูเหม เวชกร +ครูอาด อ๊อดอำไพ
พระเพทราชาต้อนรับญาติ
เอนก นาวิกมูล เขียนค่ำ 18.10 น.พุธ19 สิงหาคม 2564
คำบรรยายภาพ
1.ภาพวาดพระราชพงศาวดารตอนหนึ่งในหอศิลป์เจ้าฟ้า ขี้เกียจอธิบายเพราะไม่มีภาพตรงกับเนื้อเรื่องให้ใช้เลย เอนก นาวิกมูล ถ่าย 4640-049-พุธ4เมษา2561
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
