[พรรณนา] มองดูกระจกก็มองเห็นตัวเอง แต่กระจกก็ไม่อาจรู้ถึงวันพรุ่งนี้ ไม่อาจรู้ได้ว่าฉันกำลังสุขหรือทุกข์ กายและใจของเธอ ทิ้งไว้ให้เหลือเพียงความทรงจำ มีเพียงภาพถ่ายของเธอ ที่ยังคงให้ฉันได้สัมผัส

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

23 ส.ค. 2021 เวลา 09:03 • ปรัชญา

มองดูกระจกก็มองเห็นตัวเอง

แต่กระจกก็ไม่อาจรู้ถึงวันพรุ่งนี้

ไม่อาจรู้ได้ว่าฉันกำลังสุขหรือทุกข์

กายและใจของเธอ

ทิ้งไว้ให้เหลือเพียงความทรงจำ

มีเพียงภาพถ่ายของเธอ

ที่ยังคงให้ฉันได้สัมผัส

วันเวลายังคงหมุนต่อไป

และฉันก็หมุนตามวันเวลา

แต่ฉันไม่เคยเข้าใจวันเวลาเลย

ทำไมต้องสร้างความสุขและความทุกข์

ต้องสร้างวันนี้และพรุ่งนี้

ต้องสร้างพบก่อนจากลา

ทำไมวันเวลาไม่อาจหวนกลับได้

วันเวลายังคงหมุนต่อไป

แม้ว่าเธอไม่อยู่ตรงนี้แล้ว

แม้ว่าฉันจะเหลืออยู่อย่างเดียวดาย

แม้ว่าฉันจะทุกข์ระทมซักเพียงใด

แม้ว่าฉันจะคิดถึงเธอซักเท่าไร

วันเวลาก็ไม่เคยหวนกลับคืนมา

แล้วเมื่อไหร่ล่ะ ที่ฉันจะตาย

เวลาสำหรับฉันจะได้หยุดลงเสียที

ทุกอย่างในชีวิตของฉันจะได้จบลงได้เสียที

โฆษณา