“นี่เรากำลังเดินผิดทางอยู่หรือเปล่าวะ?”
ทุกคนอาจจะเคยมีโอกาสได้ตั้งคำถามนี้อยู่ซ้ำๆ ภายในหัว ทุกครั้งในเวลาที่เรากำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่เราเลือกเดิน
เส้นทางที่ทอดยาว เส้นทางที่เราวาดฝันเอาไว้เป็นอย่างดี ว่ามันจะเป็นแบบนั้น เป็นแบบนี้
ตอนที่เราตัดสินใจเดินบนทางแห่งความฝันของเรา ทุกอย่างมันจะออกมาอย่างเพอร์เฟค อะไรมันก็ดีไปเสียทุกอย่าง
ทางเดินสีขาว.. ข้างที่มีพืชพรรณสวยงาม ถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้สีสวยและกลิ่นที่หอมหวาน..
แต่มันจะมีทุกครั้ง ที่มีบางอย่างที่ทำให้เราเดินช้าลง.. นั่งพัก.. หรืออาจจะหยุดเดิน และถอยหลังกลับไป ณ จุดเริ่มต้น ก็เป็นได้
สิ่งนั้นมักจะเป็นอะไรที่ทำให้เราเริ่มที่จะ..
สั่นครอน..
วอกแวก..
หรือในอย่างที่เลวร้ายที่สุด คือ..
หมดหวังไปกับมัน…
สิ่งนั้นมันมักจะเกิดขึ้นในระหว่างทางที่เรากำลังเดินอย่างมีความหวังอยู่บนเส้นทางแห่งความฝันของเรา..
และมันมักจะเกิดขึ้นอย่างที่เราไม่ทันตั้งตัว และคิดไม่ถึงอยู่เสมอ..
เพราะเราไม่เคยคิดเลย ว่าเส้นทางแห่งความฝัน มันจะมีอะไรรอเราอยู่ระหว่างทาง..
ไม่เคยคิดเลย ว่าทางสีขาวทางนั้นจะมีหลุม..
หลุมที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งของมัน..
หลุมที่คุณลองโยนก้อนหินลงไป แล้วไม่ได้ยินเสียงกระทบเสียที..
หลุมที่คุณไม่สามารถกระโดดข้ามมันไปได้ แม้ว่าคุณจะเป็นนักกระโดดไกล ที่ได้ไปแข่งขันระดับโอลิมปิกก็ตาม…
“อุปสรรค”
อุปสรรคคือสิ่งกรีดขวาง ที่มีหน้าที่คอยทำให้ความมุ่งมั่นที่อยู่ในตัวเรา ค่อยๆถูกกัดกินลงไปเรื่อยๆในระหว่างที่เราเดินทางอยู่บนทางเส้นนั้น
และมันไม่หยุด..
“มันไม่เคยหยุด”
มนุษย์หลายร้อยหลายล้านชีวิต เลือกที่จะหันหลังให้กับมัน และค่อยๆเดินกลับไป..
กลับไปยังเส้นทางที่เขาจากมา..
เส้นทางแห่งความฝันนั้นค่อยๆเลือนลางลงไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ…
จนในที่สุด เส้นทางแห่งความฝันนั้นก็ถูกปิดตายลง จนไม่สามารถเดินได้อีกต่อไป…
แต่เส้นทางแห่งความฝันนั้นยังใจดีกับเราเสมอ ถึงแม้มันจะมีอุปสรรค
เส้นทางนั้นมีกฎสำหรับผู้พิชิต
กฎนั้นระบุไว้ว่า…
“เส้นทางนั้นไม่อาจจะหายไปได้ และไม่มีทางปิดตาย ไม่ว่าจะเป็นประตูทางเข้า หรือประตูทางออกก็ตาม”
ใช่ครับ… มันให้เวลากับเราเสมอ
ต่อให้คุณเดินช้า.. เดินเร็ว.. ท้ายที่สุด ปลายทางมันก็เปิดรอรับผู้ที่มีความตั้งใจและมีความมุ่งมานะอยู่เสมอ
มันจะปิดตัวลงได้ก็ต่อเมื่อ มีคนไปผนึกมันไว้…
และคนที่เป็นคนผนึกมัน ก็ไม่ใช่ใคร มันก็คือ..
“ตัวคุณเอง”
ระหว่างที่คุณเจออุปสรรค คุณมองไปทางซ้าย..คุณอาจจะเจอคนที่นั่งลง แล้วกล่าวโทษ “โชคชะตา” ที่ไม่ใจดีต่อเขาเสียเลย
และถ้าคุณมองไปทางขวา.. คุณอาจจะเจอคนที่พยายามหาวิธีข้ามไปโดยการกระโดด.. ตัวเขาค่อยๆหายไปข้างในหลุมบ้านั่น แต่ไม่นาน ตัวเขาก็มาปรากฎอยู่ที่เดิม… จุดที่เขาเริ่มก้าวกระโดด
เขากระโดดไปนับพันๆรอบ..
และเขาก็ปรากฎตัวที่เดิม นับพันๆรอบ..
สุดท้ายเขาหันหลังกลับ แล้วเดินกลับไปยังเส้นทางที่เขาเดินจากมา..
หลายคนมีวิธีรับมือกับอุปสรรคที่ต่างกัน แต่จะมีแค่วิธีเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้เขาข้ามหลุมนั้นมาได้..
เราแค่ต้องหาวิธีที่ถูกต้อง ในการรับมือกับปัญหานั้น.. แค่นั้นเอง
สุดท้ายแล้ววิธีเดียวที่เราจะข้ามหลุมนั้นมาได้ เราแค่ต้องเอาตัวเองออกมาจากปัญหา มองอะไรให้กว้างขึ้น…
…
คุณเริ่มหักกิ่งไม้จากพืชพรรณข้างทางออกมา แล้วค่อยๆถักมันเป็นสะพานที่แข็งแรงพอ ที่จะรับน้ำหนักของตัวคุณ และยาวพอที่จะวางพาดมันบนปากหลุมของทั้งสองด้าน..
“ยินดีด้วย คุณทำสำเร็จ”
คุณมองไปที่ข้างหน้า ยิ้มด้วยความดีใจ ก่อนจะพบว่า…
ข้างหน้านั้นเต็มไปด้วยเขาวงกตที่ซับซ้อนอีกพันๆแห่ง…
เขาที่สูงเฉียดฟ้าอีกพันๆลูก…
มหาสมุทรที่กว้างใหญ่ไพศาลอีกพันๆไมล์…
คุณถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่ปลายสายตาของคุณนั้น จะเหลือบไปเห็นที่ปลายทางของทางเดินของคุณ…
ประตูขนาดใหญ่… ที่มีแสงลอดสว่างจ้าลอดออกมา…ราวกับว่ามันคอยคุณอยู่มาตั้งแต่คุณเริ่มออกเดินทาง…
พร้อมกับเห็นตัวคุณอีกคน…
“คอยยืนต้อนรับคุณด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง…”
คุณจะเดินต่อไป… ข้ามอุปสรรคต่อไป…
“เพื่อเส้นทางแห่งความฝันของคุณหรือเปล่า?”
“ในการเดินทางของคุณ คุณอาจจะพบปีศาจร้าย ที่คอยขัดขวางคุณ… คุณอาจจะล้ม เพราะถูกมันข่วนอย่างแรง แต่เมื่อใดที่คุณไม่หนีมัน… ซักวันคุณจะเอาชนะมัน”
- นัท ศนธยา
สวัสดีครับ ผม นัทเมอร์จินท์
หรือเรียกว่า นัท ศนธยาก็ได้นะครับ เป็นนามปากกาของผมทั้งคู่นั่นแหละ
จริงๆผมทำเพจเฟสบุ๊คกับยูทูปด้วย ส่วนใหญ่ก็เป็นเพลง บทความสั้นๆ แต่พวกนิยาย หรือบทความยาวๆผมจะใช้นามปากกาว่า เมอร์จินท์เสียมากกว่า
แต่บางทีก็มึนๆใช้สลับกันบ้าง 555555
ไหนๆก็พูดแล้ว ถ้าใครสนใจติดตามเพลง หรือบทความสั้นๆ ก็ฝากติดตามผมได้นะครับ ผมจะพยายามจะลงทั้งในเพจและบล็อคดิทให้ได้มากที่สุดครับ :)
Facebook page - Sonthaya
Youtube - SONTHAYA by nut
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
