Blockdit Logo (Mobile)
Timeless History (ประวัติศาสตร์ไร้กาลเวลา)
•
24 ส.ค. 2021 เวลา 05:00 • ประวัติศาสตร์
“อีดี อามิน (Idi Amin)” เผด็จการแห่งอูกันดา
“อีดี อามิน (Idi Amin)” เป็นเผด็จการทหารที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดคนหนึ่งในประวัติศาสตร์อูกันดา และประวัติศาสตร์โลก
อามินเกิดที่อูกันดาในปีค.ศ.1925 (พ.ศ.2468) ซึ่งภายหลังจากที่เขาเกิดได้ไม่นาน พ่อกับแม่ก็แยกทางกัน
ในปีค.ศ.1946 (พ.ศ.2489) ภายหลังจากได้รับการศึกษาขั้นต้น อามินก็เลิกเรียน และเข้าร่วมกับกลุ่ม KAR ซึ่งเป็นกองทหารของอาณานิคมอังกฤษ และได้เลื่อนยศอย่างรวดเร็ว
จากนั้น เขาก็ถูกส่งไปโซมาเลียในปีค.ศ.1949 (พ.ศ.2492) เพื่อสู้กับทัพกบฏที่นั่น ก่อนจะสู้เคียงข้างกองทัพอังกฤษ ในเหตุการณ์จลาจลที่เคนยา
2
อามินในวัยหนุ่ม
ในปีค.ศ.1959 (พ.ศ.2502) อามินได้เลื่อนยศเป็น “เอฟเฟนดี (Effendi)” ซึ่งเป็นยศที่สูงที่สุดสำหรับทหารชาวแอฟริกันใน KAR และในปีค.ศ.1966 (พ.ศ.2509) ก็ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการแห่งกองกำลังติดอาวุธ
1
ภายหลังจากอยู่ใต้การปกครองของอังกฤษมานานกว่า 70 ปี อูกันดาก็ได้รับเอกราชในวันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ.1962 (พ.ศ.2505) โดยมี “มิลตัน โอโบเต (Milton Obote)” เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรก
ภายในปีค.ศ.1964 (พ.ศ.2507) โอโบเตได้เป็นพันธมิตรกับอามิน ซึ่งอามินก็ช่วยขยายอำนาจและขนาดของกองทัพอูกันดา
มิลตัน โอโบเต (Milton Obote)
ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ.1966 (พ.ศ.2509) อามินและโอโบเตถูกกล่าวหาว่าลักลอบขนทองคำและงาช้างออกนอกประเทศคองโก ก่อนจะนำไปแลกเป็นอาวุธ
ภายหลังจากถูกกล่าวหา โอโบเตก็ได้ฉีกรัฐธรรมนูญ และตั้งตัวเองเป็นประธานาธิบดี
จากนั้น โอโบเตก็สั่งให้อามินไปขับไล่ “พระเจ้ามูเตซาที่ 2 แห่งบูกันดา (Mutesa II of Buganda)” กษัตริย์ผู้ปกครองบูกันดา ดินแดนทางใต้ของอูกันดา ให้สละบัลลังก์
พระเจ้ามูเตซาที่ 2 แห่งบูกันดา (Mutesa II of Buganda)
จากนั้นไม่กี่ปี ภายหลังจากที่โอโบเตถูกลอบสังหารถึงสองครั้ง โอโบเตก็เริ่มสงสัยว่าอามินจะคิดไม่ซื่อ และสั่งให้ทำการจับกุมตัวอามิน โดยขณะนั้น โอโบเตอยู่ที่สิงคโปร์
แต่ในช่วงที่โอโบเตไม่อยู่นี้เอง อามินก็ได้ก่อรัฐประหารในวันที่ 25 มกราคม ค.ศ.1971 (พ.ศ.2514) โดยเข้าควบคุมรัฐบาล ทำให้โอโบเตต้องลี้ภัย
เมื่อได้อำนาจอยู่ในมือ อามินก็สั่งให้ทำการสังหารหมู่ชนเผ่าชาวคริสต์ที่ภักดีต่อโอโบเต อีกทั้งยังใช้กำลังทางทหารข่มขู่ประชาชน และกำจัดคนที่เห็นต่าง ต่อต้านการปกครอง
ในปีค.ศ.1972 (พ.ศ.2515) อามินสั่งให้ขับไล่ชาวเอเชียออกจากอูกันดา โดยในเวลานั้น มีชาวเอเชียในอูกันดาราวๆ 50,000-70,000 คน ทำให้เศรษฐกิจของอูกันดาตกต่ำ ขาดแรงงานและกำลังซื้อ
1
ต่อมา กลุ่ม “แนวร่วมประชาชนเพื่อการปลดปล่อยปาเลสไตน์ (Popular Front for the Liberation of Palestine)” หรือ “PFLP” ได้ทำการจี้เครื่องบินสัญชาติฝรั่งเศส ที่ออกเดินทางจากอิสราเอลไปปารีส ในวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ.1976 (พ.ศ.2519) อามินก็ได้ต้อนรับกลุ่ม PFLP อย่างดี พร้อมทั้งให้การสนับสนุนทั้งเสบียงและอาวุธ
แต่ต่อมา หน่วยคอมมานโดอิสราเอล สามารถช่วยตัวประกันได้ทันเวลา สร้างความอับอายให้อามิน
ภายหลังจากเหตุการณ์นี้ อามินสั่งประหารบุคลากรในสนามบินหลายราย รวมทั้งชาวเคนยาที่ต้องสงสัยว่าร่วมมือกับอิสราเอลอีกนับร้อยราย รวมทั้งตัวประกันสูงอายุชาวอังกฤษ ที่ถูกนำส่งโรงพยาบาลใกล้เคียง
มีการประเมินว่า ตลอดระยะเวลาการปกครองของอามิน มีผู้เสียชีวิตเพราะอามินกว่า 300,000 คนเลยทีเดียว
เมื่อเวลาผ่านไป เหล่าพันธมิตรของอามินก็เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ ผู้ที่ภักดีก็เริ่มแปรพักตร์ โดยในเวลาต่อมา อามินได้กล่าวหาว่า “จูเลียส ไนเรอร์ (Julius Nyerere)” ประธานาธิบดีแห่งแทนซาเนีย เป็นผู้ที่ทำให้เกิดความวุ่นวาย และได้เข้ายึดครองดินแดนทางเหนือของแม่น้ำคาเงรา ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1978 (พ.ศ.2521)
จูเลียส ไนเรอร์ (Julius Nyerere)
สองสัปดาห์ต่อมา ไนเรอร์ได้ระดมกำลังพล และยึดดินแดนคืน และสามารถขับไล่กองทัพอูกันดาออกไปได้ ทำให้ในวันที่ 11 เมษายน ค.ศ.1979 (พ.ศ.2522) อามินต้องหนีออกจากอูกันดา เนื่องจากกัมปาลา เมืองหลวงของอูกันดา ถูกยึดไว้หมดแล้ว
อามินลี้ภัยไปลิเบีย ก่อนจะย้ายไปซาอุดิอาระเบีย และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น จนเสียชีวิตในปีค.ศ.2003 (พ.ศ.2546) ด้วยวัย 78 ปี
โฆษณา