แป๊ง!!
เสียงระฆังดังขึ้น
เต้ นักมวยมุมแดง อาศัยความหนุ่มและสดกว่าเดินปรี่เข้าหาตู่ทันที ตู่ นักมวยมุมน้ำเงินวัยเก๋า นิ่งขรึม ยืนตั้งรับในท่วงท่าที่มั่นคง
มัดแยบแรกออกมาจากเต้ ตรงเข้าหน้าตู่ ตู่ตั้งการ์ดรับไว้แน่น
คนดูหน้าเวทีส่งเสียงเชียร์เต้กันใหญ่
ข้าพเจ้าเข้ามาจองที่นั่งติดขอบเวทีนี้คนแรกๆ จึงมองเห็นนักมวยได้ชัด
เต้ออกหมัดแยบรัวๆหมายเอาเบ้าตาของฝ่ายตรงข้าม ตู่ตั้งรับแน่นไม่สวน
หมดหมัดแยบชุดแรก ตู่สวนกลับมาทันที เต้เอียงหลบได้ทัน
" ช้าไปจังหวะหนึ่ง " ลุงข้างๆเอ่ยขึ้น
ข้าพเจ้าหันไปมอง ดูท่าเป็นเซียนมวย "เตะเลย!!" เขาร้อง
เต้ที่ไวกว่าหลบหมัด แล้วสาดแข้งเข้าใส่ตู่ ตู่ยกขาขึ้นมาบัง เกิดเสียงดังป้าบ!!
ข้าพเจ้ารู้สึกแสบแทน
เต้ง้างเท้าจะเตะอีกรอบ แต่ก็โดนตู่พุ่งหมัดเข้าเต็มหน้า จนหงายหลังไป
เสียงเฮดังขึ้น
"ถึงจะช้าแต่ก็หนัก" ลุงพูด
หลังจากเต้โดนเต็มๆ ข้าพเจ้าเห็นความโกรธในแววตาเขาแวบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเดินหน้าเข้าใส่ตู่
เต้ระดมหมัดเข้าใส่เป็นชุด เร็วและแรง มีสองสามหมัดทะลุการ์ด โดนหน้าตู่อย่างจัง
ตู่เซถอยหลังไป แววตาเหม่อลอย เต้ตามเข้าไปซ้ำ ตู่ตั้งหลักได้ก็เตะสวน
เต้ไม่ทันระวังจึงโดนเข้าเต็มสีข้าง เขาเผลอเอามือกุมท้องทันที ด้วยสีหน้าแดงก่ำ ตู่ถีบซ้ำเข้ากลางอกเต้ จนเต้ปลิวไปติดเชือกด้านหลัง
เสียงเฮดังขึ้น
ตู่ได้ใจ กระโดดถีบตามเข้าไปอีก คราวนี้เต้หลบได้ สวนกลับด้วยจระเข้ฟาดหาง เข้าเต็มก้านคอฝ่ายตรงข้าม ตู่ล้มไปกองกับพื้น
"เยี่ยม!!" ลุงร้อง
กรรมการนับไม่ถึงห้า ตู่รีบยันกายลุกขึ้น แต่ยังไม่มั่นคง
เต้รีบเหวี่ยงหมัดใส่ทันที ตู่หลบทันอย่างฉิวเฉียด พร้อมศอกกลับ เกิดเสียงดังปั้ก!
"แตกหนึ่ง!!" คราวนี้ผมร้อง
เลือดสีแดงสดไหลซิบออกจากปลายคิ้วเต้ เรียกเสียงเฮได้อีกครั้ง
เต้เดินประจันหน้าเข้าหาตู่อีกรอบหมายเอาคืน ตู่ไม่ถอย จึงเกิดการแลกหมัดกันอย่างนัวเนีย ราวกับโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อน
ลุงตะโกนเชียร์เต้อย่างออกหน้าออกตา
เต้ต่อยเข้าปากตู่เต็มๆ เลือดสีแดงแตกพลั้กออกมา
ตู่อัปเปอร์คัตเข้าปลายคางเต้
เต้หน้าหงายแต่ไม่ยอมล้ม ตั้งหลักได้เขาก็ต่อยสวนกลับไป
ตู่ไม่ตั้งการ์ดอีก เขาตัดสินใจยืนรับหมัดเต้ตรงๆ และสวนกลับ
แล้วต่างคนก็ต่างโดนหมัดของกันและกัน
ไม่หลบ ไม่ถอยหนี
เสียงเฮกระหึ่มทั่วสนาม ปลุกเร้านักมวยทั้งสอง
ข้าพเจ้ารู้สึกหึกเหิมไปด้วย ไม่เคยเห็นมวยคู่ไหนซัดกันดุเดือดเลือดพล่านขนาดนี้มาก่อน
ทั้งหมัดเข่า ทั้งแข้งศอก ถูกประเคนใส่กันอย่างไม่ปรานี ไม่สนจังหวะ ไม่สนเป้า รู้แต่ต้องออกให้ไวที่สุด
เต้กับตู่ยังคงซัดกันโดยไม่มีใครยอมล้ม ใบหน้าทั้งสองฟกช้ำ เลอะไปด้วยเลือด กระเซ็นแดงไปทั้วพื้นเวที
เสียงเฮดังกระหึ่มต่อเนื่อง ไม่นานต้องมีคนล้มแน่ แต่แล้ว...
แป๊ง!!
เสียงระฆังหมดยกดังขึ้น
ข้าพเจ้ารู้สึกเสียอารมณ์
แต่นักมวยทั้งสองยังหวดกันต่อ จนกรรมการต้องรีบไปห้าม
สุดท้ายต่างคนต่างเข้ามุมตัวเอง
ข้าพเจ้าเดินเข้าไปหาลุง ถามว่าใครจะชนะ ลุงบอกว่า หลังลงจากเวทีใครยังเดินได้คือชนะ
ผลออกมาปรากฏว่าให้เสมอ เนื่องจากว่ามีกรรมการอาวุโสท่านหนึ่งไม่ได้นับคะแนน เพราะนั่งหลับขณะที่นักมวยต่อยกัน
มีด้วยหรอคนแบบนี้ ข้าพเจ้าคิด
"มาดูมวยบ่อยไหม?" ลุงหันมาถามข้าพเจ้า
"ครั้งแรกครับ แล้วลุงล่ะ?"
ข้าพเจ้าเดินออกมาจากสนามมวย โดยที่ยังจำคำตอบของลุงคนนั้นได้
"ครั้งแรกเหมือนกัน หลังจากไม่ได้กลับเมืองไทยมาหลายสิบปี"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
