คำถามที่เคยถามตัวเองหลาย ๆ ครั้งว่า “ชีวิตนี้เราเกิดมาเพื่อใคร” เราเกิดมาเพื่อรับใช้ใคร
คำถามนี้หลาย ๆ คนทราบคำตอบเมื่อสำเร็จการศึกษา นั่นก็คือ เมื่อเริ่มต้นทำงาน ได้รู้คำตอบว่า การเตรียมการมาตลอดในช่วงต้นของชีวิต ตั้งแต่ชั้นอนุบาล ประถม มัธยม จนกระทั่งอุดมศึกษา จนถึงวันที่จบการศึกษา วันนั้นเราก็เริ่มเสนอตนเองเพื่อให้ใครสักคน หรือใครบางคนที่เราตั้งความหวังไว้ตั้งแต่สมัยเรียน “เลือก” เราเข้าไปทำงานเพื่อ “รับใช้เขา”
บางคนเสียใจที่เขาไม่เลือกเรา แต่บางคนดีใจ ที่เขาเลือกเรา มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และงานเลี้ยงฉลอง
ครั้นเมื่อเริ่มเข้าสู่วิถีแห่งการทำงานหรือการรับใช้ใครสักคนหนึ่งที่เขาเลือกเรา
"เราทำได้ทุก ๆ อย่างที่เขาต้องการ"
เขาจะส่งเราขึ้นเหนือ ล่องใต้ เลี้ยวขวาไปอีสานหรือเบี่ยงซ้ายไปตะวันตก เราก็ต้องไป เพราะเขาเลือกเรามาเพื่อรับใช้เขา เราเต็มใจที่จะรับใช้และเป็นทาสเขา เพราะเขา “ให้เงินเรา”
ถ้าไม่ทำตามเขา เราก็ไม่ได้เงิน เราเรียนมาก็มาทำงานหาเงินไม่ใช่เหรอ
ถ้าเขาสั่งให้ไปแล้วไม่ไป ถ้าเขาสั่งให้ทำอะไรแล้วเราไม่ทำ จะเป็นอย่างไร
ซึ่งบางครั้งการทำตามที่เขาต้องการอาจทำให้เราต้องเดินออกห่างจากครอบครัว โยกย้ายแหล่งที่พักหลับนอน ย้ายหนีจากลูกและครอบครัว เพื่อเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่ง เราอยากไปจังหวัดนี้ เขาให้ไปจังหวัดโน้น “เราก็ต้องไป”
ยิ่งอยู่ไปยิ่งห่างจากคนที่เรารักและรักเรา ยิ่งอยู่ไปยิ่งออกห่างจากใจที่เรารักและการรักใจเรา รักในอุดมการณ์ รักในความถูกต้อง ทำได้แค่เพียงเสียงบ่นเล็ก ๆ ลับหลัง ซึ่งมิกล้าทำเบื้องหน้าเขา เพราะเขาอาจจะไม่พอใจและไม่ให้เงินเรา
ซึ่งเขาหรือใครคนนั้นที่เราเรียกว่า หัวหน้า นาย ผอ. หรือตำแหน่งใด ๆ ก็ตาม เขาคนนั้นมิใช่ “นายแท้” และเราก็มิใช่ “ทาสแท้” ซึ่งกันและกัน
หลาย ๆ ชีวิตยอมที่จะทำสิ่งเหล่านี้จนกระทั่งถึงกำหนดเวลาที่เขาตั้งขึ้นมาว่าเป็นเวลาเกษียณอายุ อาจจะเป็น 55 ปี 60 ปี หรือบางคนอาจจะมากกว่านั้น
สำหรับวันนี้ผมขอเลิกสัญญาทาสเหล่านั้น ขอเกษียณตัวเองจากพันธนาการชีวิตจากใคร หรือใคร ๆ ที่เคยรู้จัก เพิ่งรู้จัก หรืออาจจะรู้จักในอนาคต
ขอเลือกที่จะรับใช้จิตใจของตนเอง เป็นทาสชีวิต ทาสแผ่นดิน และเป็นทาสความรู้สึกของตนเอง โดยสิ่งที่สำคัญที่สุด ขอกลับมาทำหน้าที่ทาสรับใช้บุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิต ที่บางคนอาจจะรอโอกาสเมื่ออายุครบ 60 ปี แต่ขอผมใช้โอกาสนั้น ณ วันนี้ ขอกลับมาเป็น “ทาสแท้” ที่นี่ เวลานี้
ขอเป็นในวันที่มีโอกาสได้เป็น และขอทำในวันที่มีโอกาสได้ทำ
สิ่งเหล่านี้ ความคิดนี้ เกิดขึ้นได้เพราะ “การจัดการความรู้ Knowledge Management”
จัดการความรู้ของตนเอง โดยตนเอง และเพื่อตนเอง
ชีวิตที่เดินด้วย KM เราจะสามารถมองทุกสรรพสิ่งเป็นความรู้ มองเห็นสัจธรรมของทุกสรรพสิ่ง
ในชีวิตการทำงาน... ใจเราบางครั้งก็ไม่สามารถเลือกเป็นทาสใครได้อย่างใจนึก
ในชีวิตจริง เราเรียกร้องและแสวงหาผู้หญิงสักคนที่จะเข้ามาเติมเต็มความรัก ให้ความรักและอยู่คู่เคียงกันตลอดไป ให้สัญญากับผู้หญิงคนนั้นที่เพิ่งรู้จักแต่กลับบอกว่าเราน่าจะเป็นคู่แท้กันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
บอกว่า เราพร้อมจะเป็นทาสเขาคนนั้นไปตลอดชีวิต แต่กลับลืมมองผู้หญิงคนหนึ่งที่รักเรามากที่สุด
หลาย ๆ ครั้งที่เราค้นหาผู้ชายสักคนที่จะมาปกป้องดูแลเรา จนลืมไปว่า มีผู้ชายคนหนึ่งที่ปกป้องเรามาตั้งแต่อยู่ในท้องของผู้หญิงคนนั้นที่ร่วมปกป้องเราด้วยความรักจนทำให้เราได้ลืมตาดูโลก จนเรากลายเป็นเราในทุก ๆ วันนี้
ทาสแท้แห่งชีวิต ใช้คำนี้คงไม่ผิด เพราะถ้าเลือกได้ และที่จริง “ทุก ๆ คนเลือกได้” ว่าเราจะเป็นทาสและรับใช้ใคร สำหรับผมขอรับใช้ผู้หญิงและผู้ชายสองคนนี้ไปตลอดชีวิต
สุดท้ายของชีวิต บั้นปลายของชีวิต “เราเหลือใคร”
สุดท้ายแล้วก็มีแต่ครอบครัวที่ไม่ว่าวันใดหรือวันไหน ครอบครัวนั้นก็คือครอบครัว “ความจริงแท้ที่มีแต่ครอบครัว” ซึ่งอยู่กับเรามาตั้งแต่เริ่มต้นชีวิต ตลอดชีวิต และลมหายใจสุดท้ายแห่งชีวิต ทาสแท้ของชีวิตนั่นก็คือ.......................
ทาสแท้แห่งชีวิต
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
