ตั้งแต่มีแฟนมาเรียกได้ว่าเจอผู้ชายแย่ๆมาเยอะ
คนแรกคบตอนเรียนมัธยม หน้าตาดี คนชอบเยอะ เป็นความรักแบบเด็กน้อย ง้องแง้ง งอแง ถูกนอกใจ ทะเลาะกันบ่อย ตอนนั้นคิดว่าการนอกใจนี่แย่ที่สุดในชีวิตคู่แล้ว ถ้าจะมีแฟนอีกชั้นต้องคบกับคนที่มีแค่ชั้นคนเดียวเท่านั้น
มาเจอคนที่2 เราเรียนมหาลัย เค้าอายุห่างเรา19ปีเค้าเคยผ่านการแต่งงานมีครอบครัวมาแล้ว และมีลูกติด1คน มีกำลังทรัพย์ค่อนข้างมาก ถือว่าอยู่สบาย ชีวิตเราจากที่ลำบากในตอนนั้นดีขึ้นมาเยอะ แถมไม่นอกใจด้วย แฟนทั้งดีทั้งมีตัง พาซื้อของแบรนด์เนมแพงๆ พาเที่ยวต่างประเทศ ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก คบไปคบมาได้2-3ปี โดนทำร้ายร่างกายหลายครั้ง รู้ทีหลังว่าเค้าทำธุรกิจสีเทาที่ทำให้ชีวิตเราต้องสุ่มเสี่ยง สุดท้ายก็เลิกรากันไป เรียกได้ว่าชีวิตช่วงนั้นเสี่ยงตายมาก ไม่รู้จะตายวันไหน แถมโดนตีเป็นประจำ ต้องหอบข้าวหอบของหนีไปอยู่กับเพื่อนตลอด
ตอนเด็กเราจะคิดว่าใครได้แฟนหล่อ = น่าอิจฉา
พอเริ่มโตก็คิดว่าไม่ต้องหล่อขอแค่รวยพอ
ใช้ชีวิตได้สักพักจะรู้เองว่าหล่อและรวยไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือการให้เกียรติซึ่งกันและกัน ความซื่อสัตย์ ความเอาใจใส่ อยู่ด้วยแล้วมีความสุขไหม อยู่ด้วยแล้วสบายใจไหมแค่นั้นเอง
สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง ส่วนเงินทอง ถ้ายังไม่ตายก็หาใหม่ได้ บางทีการมีเงินก็ไม่ได้ทำให้มีความสุขเสมอไป สุดท้ายแล้วเราแค่ต้องการใครสักคนที่เข้าใจเรา คอยอยู่ข้างๆเราในวันที่เราแย่ และคอยสนับสนุนเราเท่านั้นเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
