ครั้งหนึ่งเมื่อกาลเวลาได้ผ่านมาสักระยะ... เพื่อนเก่าของผมซึ่งเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ โทรมาบอกว่า ตอนนี้เขาและพี่ ๆ อีกหลายท่านในสโมสรเทนนิสของราชภัฏอุตรดิตถ์ พาน้อง ๆ และหลาน ๆ มาแข่งกีฬาเยาวชนที่กำแพงเพชร จึงโทรมาชวนผมเข้าไปเจอกันเพื่อพูดคุยกันฉันมิตรเนื่องจากไม่ได้พบปะหน้าคร่าตากันมาหลายเดือน
เมื่อเพื่อนโทรมาครั้งแรกผมก็ปฏิเสธอย่างทันทีทันใด เพราะบ้านผมค่อนข้างไกลจากตัวเมือง (ประมาณ 50 กิโลเมตร) ที่ปฏิเสธไปก็เนื่องด้วยสาเหตุหลักก็คือ "เรื่องค่าใช้จ่าย" เพราะตอนนี้ผมเองกำลังใช้ชีวิตแบบพอเพียง "ไม่มีรายได้และไม่มีค่าใช้จ่าย"
ตอนนี้วงจรชีวิตของผมเองเดินอยู่แค่สองจังหวะก็คือ "ทำงานกับความสุข" ทำงานแล้วก็ได้ความสุข ทำงานให้พ่อให้แม่เล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่กับบ้านแล้วได้ความสุขเลย
เมื่อก่อนในชีวิตผมนั้นมีคำถามคำถามหนึ่งที่ถามตามประสาคนโง่ ๆ ว่า "ทำไมต้องทำงานด้วย" ทำไมคนเราเกิดมาต้องทำงาน ต้องหาเงิน หาเงินมาทำไม "มีเงินแล้วจะมีความสุขเหรอ"
กว่าสี่ปีที่ผมไปทำงานแบบสัปดาห์ละ 8 วัน เดินทางกลับบ้านที่กำแพงเพชรปีละ 3 ครั้ง กับเงินเดือนและรายได้ที่ค่อนข้างมาก คำถามที่ผมถามในใจตนเองว่า "มีเงินแล้วจะมีความสุขเหรอ" คำถามนี้ได้รับคำตอบแล้วว่า "ไม่ครับ" มีเงินไม่ใช่ว่าจะมีความสุข
กว่าสองเดือนที่มา "อยู่บ้าน" ไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านนะครับ อยู่บ้านจริง ๆ เลย อยู่แบบถาวร ไม่มีที่ไปและไม่รู้จะไปไหน ผมเองได้มีเวลา "เข้าถ้ำ" มีเวลาที่เหลือจากการพัก แบบพักแล้วพักอีก จึงได้มีโอกาสมานั่งคิด คิดถึงความเป็นมาและความเป็นไปในชีวิตที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะผ่านชีวิตมาไม่มากก็ตาม
ตอนนี้ผมก็เลยเจอวงจรชีวิตใหม่ที่มีอยู่แค่สองจังหวะแบบที่กล่าวข้างต้น ก็คือ "ทำงาน กับ ความสุข" ความสุขที่ได้ทำเพื่อพ่อแม่
แต่บางครั้งก็จะมีปัจจัยแทรกซ้อนเมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ "เพื่อนโทรมาชวน"
พ่อกับแม่ผมเมื่อรู้ว่าเพื่อน ๆ มาจากอุตรดิตถ์ท่านก็รีบบอกเลยครับว่า ไปเถอะ โดยเฉพาะพ่อผมครับ เห็นผมอยู่บ้านเหงา ๆ มาหลายเดือน ก็บอกว่าไปเลยถ้าดึกก็ไม่ต้องกลับให้นอนบ้านที่สาวที่กำแพงเลย
ในใจของผมนั้นคิดอยู่ว่า จะไปดีไหมหนอ รายได้ก็ไม่มีแล้วจะสร้างค่าใช้จ่ายให้ที่บ้านอีกหรือนี่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไป เพราะหาทางออกสำหรับเรื่องค่าใช้จ่ายได้ นั่นก็คือ "เก็บมะนาว
มะนาวบ้านยาย
คือที่บ้านของยายผมจะมีมะนาวอยู่ต้นหนึ่ง "ลูกดกมาก ๆ" ยายเคยเก็บมาให้แม่ขายที่หน้าบ้านรอบสองรอบแล้วขายดีพอใช้ได้เลย เพราะช่วงนั้นที่บ้านผมมะนาวค่อนข้างแพง ขายกันลูกละบาทถึงสองบาท มะนาวบ้านยายผมลูกค่อนข้างใหญ่ (ใหญ่กว่าที่ขายกันในตลาด) แต่ขายแค่ลูกละบาทเดียว ก็เลยขายได้ดีพอสมควร
ดังนั้นทางออกของผมคือ ค่าน้ำมันรถเข้าเมืองคราวนี้ 200 บาท จะต้องเก็บมะนาวมาขายให้ได้พอดีกันเพื่อให้เกิดความสมดุลระหว่างรายได้และค่าใช้จ่าย
วันรุ่งขึ้นหลังจากที่เชียร์น้อง ๆ และหลาน ๆ แข่งขันซอฟท์เทนนิสเสร็จแล้วประมาณ 4 โมงเย็น ขากลับมาผ่านบ้านยายก็เลยแวะเข้าไปเก็บมะนาวมาขาย
พอเข้าไปถึงยายเจอหน้าผมก็บอกคำแรกเลยว่า "ยังไม่ได้เก็บมะนาวไว้ให้เลย" (ทุกทียายเก็บไว้ให้) ผมก็เลยบอกว่า "วันนี้จะมาเก็บเอง"
จากนั้นยายก็ยื่นกระแป๋งให้ลูกหนึ่ง แล้วให้พี่แหม่มเดินพาไปที่สวนหลังบ้าน ซึ่งเป็นสถานที่อยู่ของต้นมะนาวต้นนั้น
หลังบ้านยาย ทางเดินไปยังต้นมะนาวใหญ่
พอเดินไปถึง (ไกลเหมือนกัน)
บอกตรง ๆ ครับว่า เกิดมาผมก็ไม่เคยเห็นต้นมะนาวแบบจะ ๆ สักที และผมก็สงสัยมาหลายวันแล้วว่า มะนาวบ้านยายมีต้นเดียวทำไมมันดกจัง
ก็คือก่อนหน้านี้ยายเคยเก็บให้ไปขายแล้วสองรอบ รอบนึงก็ประมาณ 3-4 ร้อยลูก ตอนแรกจะเดินเข้าไปเอง แต่กลัวไปไม่ถูก เพราะเกิดมาก็ไม่เคยเห็นต้นมะนาวสักที
พอมาถึงก็อึ้งไปชั่วขณะ มะนาวต้นใหญ่มาก มิหนำซ้ำมีลูกเต็มต้นเลย เพราะฉะนั้นรอช้าอยู่ใย "จัดการกันเลย"
มะนาวบ้านยาย ต้นสูงใหญ่เลยทีเดียว
ครั้งแรกที่เห็นลูกมะนาว ในใจลึก ๆ ของผมคิดว่า "ไม่ต้องใช้มีดตัดเหรอ" แต่เห็นพี่แหม่มเดินเข้าไปเด็ดก็เลยลองทำบ้างครับ "เด็ดง่ายดีครับ"
จากนั้นก็เริ่มเมามันกับการเด็ดมะนาว แต่ด้วยการที่เคยเห็นต้นมะนาวครั้งแรกก็เดินสุ่มสี่สุ่มแปดมุดเข้าไปใต้ต้นเมื่อเก็บลูกใหญ่ ๆ ก็เลยได้ของแถมมาสมกับความไม่ดูตาม้าตาเรือครับ "มดและหนาม"
มดแดงและหนามของมะนาวนี่ทำเอาผมแทบจะหาทางออกจากใต้ต้นมะนาวไม่ทัน
แต่ครั้งนี้โชคที่ดีพี่แหม่มพาหลานมาด้วย มีผู้ช่วยที่เก่งมาก ๆ เพราะเด็ก ๆ เขาจะสนุกมากกับการเก็บมะนาว เพราะผมมัวแต่ชื่นชมต้นมะนาวอยู่ เก็บเองได้ไม่กี่สิบลูก ที่เหลือเป็นพี่แหม่มกับหลาน เก็บกันไม่ถึง 10 นาที มะนาวก็เต็มกะแป๋งเสียแล้ว
แหม ยังไม่สะใจเลย กำลังมันส์ครับ โดยเฉพาะลูกใหญ่ ๆ ที่อยู่ข้างบน เด็ดไม่ถึง
จากนั้นผมก็เลยบอกพี่แหม่มว่าผมจะมาเก็บอีกรอบหนึ่ง ขอกลับไปเอาตัวช่วยก่อน "ขอดึง" มาเก็บลูกบน ๆ เดี๋ยวผมมาคนเดียว รู้ทางมาแล้ว
จากนั้นก็ไม่รอช้าหิ้วมะนาวกะแป๋งแรกไปเก็บ จากนั้นก็คว้าขอดึงได้ก็หิ้วกะแป๋งเปล่ากลับมา พอมาถึงต้นมะนาวได้ก็เมามันส์กับการเกี่ยวมะนาวลงมาร่วงพราวเต็มพื้น ภาพตอนนั้นคิดในใจว่า "หมู ๆ " เกี่ยวให้ได้เยอะ ๆ ก่อนแล้วจะลงไปเก็บทีเดียว
แต่ที่ไหนได้ครับ เป็นความคิดที่ผิดถนัด เพราะลืมนึกถึงเจ้าหนามกับมดที่อยู่ใต้ต้นมะนาว เวลาเข้าไปต้องแทบคลานเข้าไปเพื่อให้รอดพ้นหนามเพื่อไปเก็บมะนาวที่หล่นกระจัดกระจายอยู่ใต้ต้น
แต่เหมือนฟ้าบันดาล สวรรค์มีตา น้องชาย (ลูกน้าสาว) กลับมาบ้านพอดี ยายก็เลยใช้ให้มาช่วยผมเก็บมะนาว เพราะยายดูท่าผมแล้วคงจะไม่ได้มะนาวเป็นแน่
ตอนนั้นก็เลยสบายหน่อย ให้น้องช่วยเก็บมะนาวที่อยู่ลึก ๆ แล้วก็มารวบรวมกันข้างนอกอีกที ครั้งนี้ใช้เวลาเกี่ยวและเก็บอยู่ร่วมชั่วโมง
จากมะนาวสองกะแป๋งนั้น ได้ตามจุดมุ่งหมายแล้วครับ "มะนาวประมาณ 200 ลูก" ชดเชยกับค่าน้ำมันรถที่ต้องเสียไปพอดี วันพรุ่งนี้จะหาวิธีการออกไปขายเพื่อกลับมาชดเชยกับค่าใช้จ่ายที่เสียไปเพื่อนำชีวิตเข้าสู่ความสมดุลอีกครั้งหนึ่ง
บันทึกจากห้วงเวลาที่เสื้อผ้ามอมแมม ผสมปนเปกับรอยถูกมดกัดและหนามเกี่ยวตามตัว แต่สิ่งเหล่านี้เป็นความสุขที่หาได้ใกล้ ๆ ตัวผมในวันนี้ครับ
ชีวิตที่สมดุล
- 13
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
