เห็นวัยรุ่นหนุ่มสาวสมัยนี้เดินจูงมือไปไหนมาไหนแล้ว ความคิดคะนึงหวนย้อนกลับไปเมื่อครั้งเป็นเด็กเล็ก จดจำคำที่ผู้ใหญ่อบรมสั่งสอนได้ขึ้นใจ
พ่อสอนว่าห้ามจับมือถือแขนเพศตรงข้ามเป็นอันขาด หากยังไม่ได้แต่งงานกัน แม่สอนว่าห้ามหลอกผู้หญิง มันเป็นบาปกรรม
จดจำถึงกระดูก ทุกวันนี้เห็นวัยรุ่นหนุ่มสาวจูงมือกันแล้ว จึงรู้สึกว่าตนเองคงเป็นไดโนเสาร์กลุ่มสุดท้าย
ผมมิได้ต่อต้านการคบหากันแบบแตะเนื้อต้องตัวกันแต่อย่างใด ยุคสมัยต่างกัน สไตล์ชีวิตยุคหนึ่งไม่ควรถูกใช้เป็นไม้บรรทัดของอีกยุคหนึ่ง ทว่าเป็นธรรมดาของการใช้ชีวิตในรอยต่อระหว่างโลกเก่ากับโลกใหม่ ทำให้อดเปรียบเทียบกันไม่ได้
การจีบกันของหนุ่มสาวยุค 40-50 ปีก่อนถึงจะเชย
แต่ก็มีเสน่ห์อีกแบบหนึ่ง เวลานั้นการที่หนุ่มสาวจะจีบกันนั้นต้องผ่านกระบวนการต่าง ๆ มากมายยิ่งกว่าพิธีบวช หรือการสอบผ่านสิบแปดด่านอรหันต์ที่วัดเส้าหลิน หากเปรียบกับการตรวจร่างกาย กว่าที่หนุ่มจะได้สาวมาเป็นคู่ครอง ก็ต้องผ่านการตรวจทุกระบบทั้งเอกซเรย์, อัลตราซาวด์, ซีที สแกน ไปจนถึงดีเอนเอ
กฎห้าข้อสำหรับการคบหาเพื่อนเพศตรงข้ามคือ
1 เข้าตามตรอก ออกตามประตู การไปเที่ยวด้วยกันต้องขออนุญาตพ่อแม่ฝ่ายหญิงก่อน
2 การไปเที่ยวด้วยกันต้องมี ‘ก้างขวางคอ’ ไปด้วยเสมอ
3 ห้ามอยู่ในที่ลับตาสองต่อสองกับหญิงสาว
4 ห้ามแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิง
5 ห้ามมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงาน
ใครที่เคยดูหนังเรื่อง The Godfather คงจำฉากที่พระเอกจีบหญิงสาวชาวซิซีเลียนคนหนึ่งได้ เวลาหนุ่มสาวทั้งสองไปเที่ยวด้วยกัน จะมีขบวนญาติล้อมหน้าล้อมหลัง แต่ของบ้านเราไม่ต้องมีขบวนยาวขนาดนั้น แค่ก้างขวางคอสักคนสองคนก็ใช้ได้แล้ว!
สมัย 40-50 ปีก่อน สถานที่ที่จะไปหย่อนใจดูใจกันมีไม่มาก โดยเฉพาะหนุ่มสาวในต่างจังหวัด จุดที่ฮิตคือโรงหนัง ดูหนังจบก็ไปกินขนมคนละถ้วยที่ร้านกลางเมือง ถ้ามีไอศกรีมก็ยิ่งดี เท่านี้ก็โรแมนติกเหลือหลาย!
เวลานั้นหนุ่มที่ติดใจสาวใด มักสืบให้รู้ว่าผู้หญิงชอบกินขนมอะไร ทุกครั้งที่ไปหาครอบครัวหญิงสาว ก็เอาขนมไปฝากเสมอ
ผมเองก็ได้กินขนมในลักษณะนี้หลายครั้ง ขอบคุณสวรรค์ที่ประทานพี่สาวมาให้!
เวลาไปดูหนัง จะมีญาติฝ่ายหญิงไปด้วยเสมอ บ่อยครั้งมักเป็นน้องชายหรือน้องสาวฝ่ายหญิง
ผมเองก็ได้ดูหนังฟรีในลักษณะนี้หลายครั้ง ขอบคุณสวรรค์ที่ประทานพี่สาวมาให้!
ทว่าเจ้าหนุ่มอาจไม่ค่อยสบใจนัก เพราะผู้ใหญ่มักให้เด็กนั่งคั่นกลางระหว่างหนุ่มกับสาว โอ้โฮ! โหดร้ายชะมัด! ทว่าการให้เด็กนั่งเป็นก้างขวางคออาจมีเหตุผล เก้าอี้โรงหนังสมัยนั้นเป็นเก้าอี้ไม้เรียงติดตายเป็นพืด
ค่อนข้างแคบเพื่อจะได้จุผู้ชมให้มากที่สุด ดังนั้นการนั่งคู่กันจึงค่อนข้างใกล้ชิด ไฟฟ้าอารมณ์อาจเกิดลัดวงจรได้!
มีเด็กเวรสักคนก็แย่แล้ว แต่จะซวยที่สุดหากมีเด็กสองสามคนนั่งคั่นกลาง อุ้ย! ทำไมบ้านเธอมีพี่น้องเยอะจัง!
ในกรณีที่ฝ่ายหญิงไม่มีน้อง ก็ถือว่าเป็นโชคดีของเจ้าหนุ่มที่ได้นั่งติดกับสาว
ร้อยละร้อย ฝ่ายชายดูหนังไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะมัวแต่สบตาหญิงสาวข้างกายมากกว่า ถึงโรงหนังจะร้อนและมียุง ก็ทนได้จ้ะ!
เมื่อหนังฉายไปสักพัก มือของฝ่ายชายก็เผลอไปแตะมือของหญิงสาว ฝ่ายหญิงร้อง “อุ๊ย!” ใบหน้าแดงซ่านด้วยความอุธัจในแสงสลัวของโรงหนัง ฝ่ายชายพึมพำ “ขอโทษ” หัวใจเต้นแรงจิตรัญจวน ผ่านไปอีกพักใหญ่ มือของชายก็เผลอไปแตะมือหญิงอีกราวกับมือทั้งคู่ทำด้วยแม่เหล็ก
แตะกันได้แค่สามสี่ที หนังก็จบ โธ่โว้ย! หนังบ้าอะไรก็ไม่รู้ ทำไมสั้นจัง!
ดูหนังแบบทรมานอย่างนี้สักหกเดือนก็หาผู้ใหญ่ไปสู่ขอ น้อยรายจะมีโอกาสพูดคุยนาน ๆ รายละเอียดไปคุยกันหลังแต่งงาน
กระบวนการจีบกันในยุคนั้นจึงมีวัตถุประสงค์เพียงให้รู้ ‘ศักยภาพ’ ของอีกฝ่าย พอให้รู้คร่าว ๆ ว่าอีกคนหนึ่งเป็นอย่างไร เช่น เธอชอบเพลงของ คลิฟ ริชาร์ด หรือ เดอะ บีเทิลส์, ชอบกินถั่วตัดหรือเมล็ดกวยจี๊ ชอบกวยจั๊บน้ำใสหรือน้ำข้น แต่ไม่ลงลึกถึงขนาดว่าเธอเห็นด้วยกับสิทธิสตรีหรือไม่, คิดอย่างไรกับการเคลื่อนไหวของพวกบุปผาชนที่วูดสต็อก, ทฤษฎีโดมิโนจะมาถึงเมืองไทยหรือไม่, มนุษย์ต่างดาวมีจริงไหม, นิพพานเป็นอัตตาหรืออนัตตา ฯลฯ
ห้าสิบปีเปลี่ยนอะไรต่ออะไรไปมากพอสมควร รวมทั้งวิธีการคบหากันของหนุ่มสาว
หวนย้อนอดีตอีกครั้งด้วยวุฒิภาวะที่สูงขึ้น ก็เห็นว่าบางทีมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ผู้ใหญ่รักษาประเพณีการจีบกันอย่างรัดกุมขนาดนั้น
ใช่ไหมว่ามันสอนหนุ่มสาวให้ใจเย็น อดทน บางทีคนโบราณรู้ดีว่า ความรักแบบพิศวาสเกิดขึ้นง่าย เพราะมันเป็นธรรมชาติ ความรักที่แท้เกิดขึ้นยากเพราะมันต้องใช้เวลาสร้างสรรค์ขึ้นอย่างอดทน
ใช่ไหมว่ามันสอนชายหนุ่มให้รู้จักให้เกียรติหญิงสาว บางทีคนโบราณรู้ดีว่า สำหรับผู้ชายจำนวนมาก อะไรที่ได้มาง่าย ๆ มักไม่มีค่า อะไรที่ได้มายาก มักอยู่นานกว่า
ผมไม่รู้ว่าคนโบราณคิดถูกหรือเปล่า แต่บางทีสถิติการหย่าร้างของคนรุ่นนั้นที่น้อยกว่าคนยุคนี้อาจบอกอะไรบางอย่าง
อย่างน้อยที่สุดมันก็ชี้ว่าคนรุ่นเก่าอดทนกว่า
‘ขนมจีบ’ ของแต่ละยุคเปลี่ยนไปตามค่านิยม แต่สาระของการใช้ชีวิตคู่ยังไม่ได้เปลี่ยน สูตรของการใช้ชีวิตคู่ที่สำเร็จก็ยังเหมือนเดิม การรักใครคนหนึ่งต้องการความใจเย็น ความอดทน ความเสมอต้นเสมอปลาย การรักใครคนหนึ่งคือการให้เกียรติคนคนนั้น
ไม่ว่าเกิดในยุคใด กระบวนการขาย ‘ขนมจีบ’ สั้นมากเมื่อเทียบกับช่วงเวลาทั้งหมดของชีวิตคู่ ดังนั้นหากใครรู้สึกว่าการจีบชักช้าไม่ทันใจ ก็เป็นไปได้ว่าเขาอาจทนชีวิตคู่ที่ยาวนานยากหน่อย เพราะความรีบร้อนเป็นแรงเฉื่อยของชีวิตคู่
หลายคนมองว่าขนมจีบเป็นแค่ออร์เดิร์ฟ เป็นอาหารเรียกน้ำย่อย จบแล้วจบเลย
แต่ทำไมจำกัดแค่นั้นเล่า? ทำไมไม่ลองเปลี่ยนให้ขนมจีบเป็นอาหารหลัก มันจะเป็นชีวิตรักที่สมบูรณ์ขึ้น
‘ขนมจีบ’ ที่ดีที่สุดในโลกเก็บไว้กินได้นาน ๆ ไม่มีวันหมดอายุ แต่งงานมาสามสิบปี ก็ยังขายขนมจีบได้
บางทีฮันนีมูนรอบสองหรือการแยกจากกันบ้าง อาจช่วยทำให้เกิดไฟฟ้าสปาร์กยามมือแตะกัน
บางทีการระลึกถึงความยากลำบากของการจีบอาจทำให้เห็นค่าของชีวิตคู่มากขึ้น
Mignon McLaughlin นักเขียนชาวอเมริกัน เขียนว่า การแต่งงานที่ประสบความสำเร็จต้องมีการตกหลุมรักหลาย ๆ ครั้ง ทุกครั้งกับคนเดิม
แต่จะทำเช่นนี้ได้ต้องการฐานที่แข็งแรง และฐานที่แข็งแรงมักมาจากความใจเย็นและอดทน
จะตกหลุม(รัก)ก็ต้องหัดทำตาบอดหูหนวกเสียบ้าง จะได้สะเปะสะปะสะดุดลงหลุมอีกครั้งสองครั้ง
สำหรับคู่ที่ไม่คิดปรับปรุงชีวิตรักด้วยขนมจีบใหม่ ๆ บ้างเลย ชีวิตคู่ก็ได้ตกหลุมจริง ๆ แต่ไม่ใช่หลุมรักแน่ ๆ
จากหนังสือ #ในหลุมรัก / https://bit.ly/3wwW6mG
- 36
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
