17 ก.ย. 2021 เวลา 01:00 • ปรัชญา
“เหตุปัจจัยที่พระศาสนาจะตั้งอยู่นาน ภายหลังพุทธปรินิพพาน”
“ … ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ !
อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นปัจจัย
ที่เมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว
พระสัทธรรมจะไม่ตั้งอยู่นาน
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ !
อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นปัจจัย
ที่เมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว
พระสัทธรรมจะตั้งอยู่นาน พระเจ้าข้า !?”
พราหมณ์ ! เพราะไม่มีการทำให้เจริญ
เพราะไม่มีการกระทำให้มากซึ่งสติปัฏฐานทั้งสี่
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว สัทธรรมย่อมไม่ตั้งอยู่นาน.
แต่พราหมณ์เอ๋ย ! เพราะมีการกระทำให้เจริญ
มีการกระทำให้มาก ซึ่งสติปัฏฐานทั้งสี่
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว สัทธรรมย่อมตั้งอยู่นาน.
สติปัฏฐานสี่อย่างไรเล่า ?
พราหมณ์ ! ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้มีปกติตามเห็น
กายในกายอยู่เป็นประจำ
มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
นำออกเสียได้ซึ่งอภิชฌาและโทมนัสในโลก;
เป็นผู้ตามเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ
มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
นำออกเสียได้ซึ่งอภิชฌาและโทมนัสในโลก;
เป็นผู้ตามเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ
มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
นำออกเสียได้ซึ่งอภิชฌาและโทมนัสในโลก;
เป็นผู้ตามเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป็นประจำ
มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
นำออกเสียได้ซึ่งอภิชฌาและโทมนัสในโลก.
พราหมณ์ ! เพราะไม่มีการทำให้เจริญ
เพราะไม่มีการกระทำให้มากซึ่งสติปัฏฐานทั้งสี่เหล่านี้แล
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว สัทธรรมย่อมไม่ตั้งอยู่นาน.
แต่เพราะมีการกระทำให้เจริญ
มีการกระทำให้มากซึ่งสติปัฏฐานทั้งสี่เหล่านี้แล
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว
สัทธรรมย่อมตั้งอยู่นาน, ดังนี้ …”
- มหาวาร. สํ. ๑๙/๒๓๒/๗๗๘ - ๗๗๙.
.
อ้างอิง :
Unsplash

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา