💦อยู่ในที่..ที่ปลอดภัย💦
🌻🌻การดำเนินชีวิตของทุกชีวิต
ในโลกนี้ต้องเผชิญกับสิ่งต่างๆมากมาย
ทั้งดี ชั่ว สุข ทุกข์ อันตราย ปลอดภัย
ประสบการณ์ต่างๆสอนให้เรา
ได้เรียนรู้ว่า
...ที่แห่งใดที่ปลอดภัยสำหรับตน
ชีวิตแต่ละชีวิตต้องพบบทเรียน
...บทเรียนที่บางครั้ง เกือบจะต้องแลก
ด้วยชีวิต
วันนี้เรามาติดตามเรื่องราวของ
พระโพธิสัตว์ เมื่อครั้งที่ท่านได้เกิด
เป็นนกมูลไถ ท่านเกือบเอาชีวิต
ไม่รอด เพราะประมาทไปเพียงนิดเดียว
🌻🌻ย้อนไปในอดีตนานมาแล้ว
ครั้งนั้นพระโพธิสัตว์เกิดเป็นนกมูลไถ
พ่อของนกมูลไถจะคอยสอนเสมอว่า
ลูกเอย...เวลาเจ้าออกไปหากิน
ให้หากินในถิ่นของเรา คือตามรอยไถ
อย่าออกไปเที่ยวหากินในที่อื่นๆ
เป็นอันขาด เพราะอาจจะเกิดอันตรายได้
แต่แล้ววันหนึ่ง
นกมูลไถเกิดอยากจะทดลองออกจาก
ถิ่นเดิม ไปหากินในถิ่นใหม่
จึงบินไปเรื่อยๆ
จนถึงชายป่าแห่งหนึ่ง
มันเที่ยวหากินอย่างเพลิดเพลินจนลืม
ระมัดระวังภัย
.
.
.
ทันใดนั้นเอง!!!!!
มีนกเหยี่ยวตัวหนึ่ง บินมาเห็นนกมูลไถเข้า
ก็โฉบลงจับเอาเจ้านกมูลไถขึ้นไป
เจ้านกน้อยตกใจกลัว แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ มันจึงรำพึงว่า
...โธ่เอ๋ย
ทำไมตัวเราช่างเคราะห์ร้ายอะไรเช่นนี้
มีชีวิตอยู่ได้ไม่นานก็จะตายแล้วหรือนี่
เราไม่ควรเที่ยวหากินผิดถิ่นเลย
ถ้าวันนี้เราเที่ยวหากินในถิ่นเดิมของพ่อเราเหยี่ยวตัวนี้ไม่มีทางทำอันตรายเราได้เลย
นี่คงเป็นบทลงโทษที่เราไม่เชื่อคำสอนของพ่อ
เหยี่ยวได้ฟัง จึงถามขึ้นว่า
...นี่เจ้านกน้อย ที่ว่าถิ่นเดิมของเจ้าอยู่ที่ไหนกัน ที่เจ้าคิดว่าจะรอดจากกรงเล็บของข้าได้
นกมูลไถตอบว่า
...ตรงที่ไกลๆที่โล่งๆ ที่เต็มไปด้วยก้อนดินที่ไถแล้ว
🌟เหยี่ยวเกิดความทนงตนว่า มีกำลังมากเพียงพอที่จะจับนกน้อยตัวนี้ เมื่อไหร่ก็ได้จึงพูดขึ้นว่า
เจ้าหมายความว่า ถ้าเจ้าไปอยู่ที่นั่น ข้าจะจับเจ้ากินไม่ได้อย่างนั้นหรือ
ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเจ้าจงไปอยู่ในถิ่นเดิม
ของเจ้าเถิด ถึงอย่างไร เจ้าก็หนีข้าไม่พ้นหรอก
ว่าแล้วก็ปล่อยนกมูลไถไป
ฝ่ายเจ้านกมูลไถเมื่อหลุดผลจากกรงเล็บของเหยี่ยวแล้ว ก็รีบบินไปยังก้อนดินที่ไถแล้ว
เมื่อพร้อมแล้วก็ให้สัญญาณแก่เหยี่ยวว่า
...ท่านจงลงมาจับเราเถิด
เหยี่ยวนั้นมิได้ออมกำลัง ลู่ปีกทั้งสองพุ่งดิ่งลงที่นกมูลไถที่อยู่บนพื้นดิน ยิ่งใกล้ก็ยิ่งทวีความเร็วมากขึ้น
นกมูลไถตั้งท่าระวังอยู่แล้ว เมื่อเห็นอาการของเหยี่ยวนั้น ก็รู้ได้ทันทีว่าเหยี่ยวบินลงมาด้วยความเร็วเต็มที่
เมื่อเหยี่ยวโฉบลงมาเกือบถึงตัว
นกมูลไถ นกมูลไถก็กระโดดหลบไปที่ก้อนดินไถอย่างรวดเร็ว ตามธรรมชาติของมัน
ความเร็วและแรงขณะเยี่ยวโฉบลงมานั้น ทำให้เหยี่ยวกระแทกก้อนดินไถแข็งๆสุดแรงเกิด เลือดพุ่งทะลักออกจากร่าง
ไม่นานก็ขาดใจตายตรงนั้นนั่นเอง
🌟เมื่อเหยี่ยวตายแล้ว
นกมูลไถจึงออกมายืนข้างร่างของเยี่ยวพร้อมกล่าวว่า
เราเป็นผู้เข้าใจวิธีการหลบศัตรู
มีความพอใจแล้ว ในการอยู่อาศัย
หากินตามรอยโคจรของพ่อ
จึงหลีกพ้นจากศัตรู พบความสุข
ความเบิกบานใจได้
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
🍃 จากนิทานเรื่องนี้
จะเห็นว่าชีวิตของผู้เที่ยวผิดถิ่นนั้น
ไม่ปลอดภัยเลย
🌟แต่ใจที่เที่ยวไปผิดที่ กลับตกอยู่ในอันตรายยิ่งกว่า
เพราะเป็นใจที่ฟุ้งซ่าน
ปั่นป่วนไปตามอารมณ์
ที่หลากหลาย
สุดแท้แต่กิเลสจะจูงใจไป
ทำให้ใจอ่อนล้า ขุ่นมัว
และเศร้าหมอง
เมื่อใจเป็นเช่นนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไร
ทั้งที่ถิ่นของใจนั้นมีอยู่แล้ว
เป็นถิ่นที่กิเลสมารังควานไม่ได้
เป็นถิ่นที่ใจจะอยู่อย่างอิสระ
เป็นสุขและปลอดภัยอย่างที่สุด
นกมูลไถสามารถเป็นแบบอย่างให้กับ
เราได้ เพราะ
...แม้หลงทางผิดพลาดไป ก็รีบกลับมา
ตั้งหลักใหม่ในถิ่นฐานของตน
หากเราเผลอปล่อยใจไปกับเรื่อง
...อดีตที่ผ่านพ้นไปแล้ว
...หรือเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
ก็เสมือนเรากำลังหลงทาง
...เราก็ต้องรีบดึงใจของเรากลับมา
อยู่กับตัว
...เรียกสติให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน
อย่างสบายๆ
🌟นกมูลไถได้รับชัยชนะเมื่ออยู่
ในรอยไถ
🌟ใจของเราชนะได้ เมื่อ
...ใจเราอยู่ในตัวของเรา
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
ที่มา : สกุณีคติชาดก (ชาดกที่ว่าด้วยการ
อย่าหากินไกลถิ่น)
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
ขอบคุณที่แวะมาอ่านและทักทายกันค่ะ
💦ฟ้าหลังฝน💦
12/09/64
