ในชีวิตนี้ ผมไม่เคยอิจฉาสักนิดเดียวเวลาเห็นคนขับรถหรูมาอวด
หรือคนเป็นเจ้าของรถยนต์หรูหลายสิบคัน
ถามว่าชอบดูรถสวยๆ ไหม คำตอบคือชอบครับ ชอบดูดีไซน์ เห็นรถออกแบบดีๆ แล้วมีความสุข ชื่นชมคนออกแบบ เพียงแต่ไม่เคยคิดจะหามาเป็นของตัวเอง
นาฬิกาข้อมือก็เหมือนกัน ผมชอบดูดีไซน์สวยๆ แต่ไม่สวมนาฬิกามาราวสามสิบปีแล้วมั้ง
เห็นบ้านสวยๆ ก็ชอบเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้อยากเป็นเจ้าของ
แต่ไม่ใช่พระนะครับ เป็นแค่ชาว Minimalist ไม่นิยมเก็บของ
กิเลสน่ะยังมี แต่ก็แค่กิเลสในการอยากดูของสวยของงาม
แต่ไม่เก็บสะสม
ยิ่งเดินทางเข้าใกล้วันตาย ก็ยิ่งรีบต้องเคลียร์ข้าวของออกจากตัว
อย่างไรก็ตาม ผมไม่มีปัญหาอะไรกับคนที่อยากเก็บสะสม ถ้าใครมีความสุขกับการเก็บ ก็เก็บ
ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดก็เอาไปไม่ได้ แต่ถ้ามีความสุข ก็ตามสบายเลยพี่ ชีวิตใครชีวิตมัน
ครั้งหนึ่งมีคนนำรถยนต์ไปถวายหลวงพ่อชา สุภทฺโท ที่ประชุมอยากให้รับไว้ แต่หลวงพ่อชาบอกว่าไม่ดีกว่า
ท่านกล่าวว่า “ผมเห็นว่าเราเป็นพระ เป็นสมณะคือผู้สงบระงับ เราต้องเป็นคนมักน้อยสันโดษ"
ในทางพุทธ ความสุขไม่ใช่การมี แต่คือการไม่มี
ตรงนี้อ่านให้ดีนะ 'ไม่มี' ไม่ได้แปลว่าไม่มีข้าวของ แต่ไม่มีคือไม่ยึดมั่นถือมั่นในข้าวของ
เมื่อไม่ยึดมั่นถึงจุดจุดหนึ่ง ก็จะมีข้าวของน้อยที่สุดเท่าที่อยู่ได้
ยิ่งเพิ่มยิ่งร้อน ยิ่งลดยิ่งเย็น
โอกาสของคนเราไม่เท่ากัน ฐานะไม่เท่ากัน แต่ถึงมีน้อยก็สุขได้
แต่ประเด็นสำคัญคือ มันไม่เกี่ยวกับฐานะมีมากหรือมีน้อย แต่อยู่ที่เราจะยึดมั่นหรือปล่อยวาง
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
- 82
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
