ในวันที่ ทัอแท้ วันที่โดดเดี่ยว ลองเปิดใจคุยกับเพื่อน….แล้วจะรู้ว่า เราไม่ได้เดี่ยวดายเลย
ในวันที่สูญเสีย…..จงอย่าเสียศูนย์
ในวันที่ทางชีวิต ราบรื่น..ฟ้าสดใส ถนนที่ทอดยาวก็ไร้ ขวากหนาม ไร้หลุมบ่อ เป็นเส้นทางชีวิตที่ ทุกคนใฝ่ฝัน…เป็นความฝัน ของหลายคน บางคนฝันกลายเป็นจริง บางคน ยังคงเป็นเพียง แค่ ความฝัน
เรามักมองคนที่ไปถึงฝั่งฝัน ว่า… “ช่างโชคดีเหลือเกิน” หากเมื่อมองย้อนกลับไป
เหล่าผู้ประสบความสำเร็จทั้งหลาย ล้วนผ่านเส้นทาง มาราธอน ผ่านชีวิตที่ต้องดื้นรน ..เจ็บ
ล้ม..เหน็ดเหนื่อย มาไม่นัอย
ชีวิตคือการเรียนรู้ …..มีสมการที่ต้องแก้ มีบทเรียนที่ต้องวิเคราะห์ มีบททดสอบ ที่ต้องสอบ
:
:
“คุณได้ไปต่อ……”
ในวัยเด็ก เราก็มีปัญหา แบบเด็กๆ อย่างที่พวกผู้ใหญ่ชอบพูด “จิ๊บ…จิ๊บ แค่ทะเลาะกับเพื่อน “ เราในวัยนั้น เสียสูญ “จะไปเล่นกับใคร จะกินข้าวที่โรงเรียนคนเดียวหรือ”
ความรู้สึกวุ่นวายใจมาก ในขณะที่พ่อแม่ มองว่า “เล็กนัอย” เพราะ พวกพ่อแม่ล้วนเคยผ่านมาแล้ว
ครั้นวัยหนุ่มสาว “ทะเลาะกับแฟน” ก็เสียใจ ร้องไห้ราวกับ… ชีวิตไปต่อไม่ได้หากไม่มีเค้า/เธอ …….ผู้ที่ผ่านมาแล้ว ก็ปลอบว่า
“เริ่มต้นใหม่ได้อีก”
ครั้นเมื่อหนุ่มสาวพวกนั้นเติบโต ถึงวัยทำงาน วัยสร้างครอบครัว บางคนล้มเหลวในหน้าที่การงาน หรือธุรกิจ บางคนล้มเหลวในชีวิตคู่ คำพูด “เริ่มต้นใหม่ได้” ก็หลงลืมไปกับวันเวลาที่ผ่านมา
พอเราเจอเรื่องเสียใจ ทุกข์ใจ เรา มักจมกับห้วงทุกข์ …ลืมไปว่า ที่ผ่านมา เราก็เคยมีสุขมีรอยยิ้ม…..นั่นเพราะ ในยามสุข เราปล่อยใจลอยล่อง พองฟูไปกับ ก้อนขนมหวานนั้นลืมยาขม ที่เคยได้ลิ้มลองมา
ความสุขชั่ววูบเทียน….ความทุกข์ชั่วเวียนธูป
ฉันเคยอ่านเจอ นิยามความสุขและความทุกข์ เปรียบเหมือน เทียนกับธูป ยามสุข มักผ่านไปเร็ว ยามทุกข์ กว่าจะผ่านวันและคืน แสนสาหัส….ฉันเองก็..เคยคิดเช่นนั้น
ทำไหมเพื่อนคนนั้น มีชีวิตสุขสบายจังเลย
ทำไหมคนนี่ยิ้มได้ตลอด เหมือนไม่เคยเจออุปสรรคมาก่อน
ทำไหม….ทำไหม ตั้งปัญหา กับสิ่งที่เราเห็นเค้าเป็น …เค้าอยู่ ในปัจจุบัน
เมื่อได้คุยกับเพื่อน….จึงรู้ว่า…กว่าเค้าจะมีวันนี้ วันที่มีเงินใช้สอยสบายๆ เค้าเคยมีเงินติดกระเป๋า 50 สต. บางคน กว่าจะเลี้ยงลูกสามคนจนจบมีงานการทำ ก็ผ่านจุด “ไม่มีเงินซื้อกับข้าว ได้กับข้าวเหลือ จากที่ทำงาน (แม่บ้านโรงแรม)ไปเลี้ยงลูกๆ
หรือแม้แต่ คนมั่งมี ที่ฉันมองด้วยสายตาคนนอก ฉันก็คิด อิจฉา ชีวิตคาบช้อนทองรองด้วยพานทอง หากเมื่อได้รู้ความจริงว่า
“ทุกวัน เค้าต้องต่อสู้กับโรคมะเร็งในเม็ดเลือด ขาว ไม่สามารถ ใช้ชีวิต แบบคนปกติได้”
เมื่อได้ฟังเรื่องราวนั้น…..ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองโชคดี กว่าพวกเค้า เลย ….ปัญหา หรือความทุกข์ของแต่ละคน เท่ากันทุกคน จะเปรียบว่า
“การสอบตก ของเด็กประถม”
ทุกข์น้อยกว่า
“บัณฑิต ตกงาน”
มันเปรียบกันไม่ได้
แต่สิ่งที่ฉันคิดได้ คือ…….
“ฉันไม่ได้ลำบาก ฉันไม่ได้ตกงาน แฟนทิ้ง เพียงผู้เดียวในโลกใบนี่”
มองไปรอบตัว “ มีคนอีกมากที่เจอปัญหา เจออุปสรรค
“หลายคน กำลังต่อสู้ เพื่อไปต่อ หลายคน ขอพักก่อน เพื่อจะก้าวในวันข้างหน้า….”
มีเพื่อนร่วมทางมากมาย
บนเส้นทางชีวิตสายนี้…..
เราเกิดมาเพื่อเรียนรู้
บทเรียนที่ผิดพลาด นำมาแก้ไข
เพื่อไปต่อ ในเส้นทางปัจจุบัน
❣️เมื่อหนัก ก็วาง เมื่อคลายก็ ไปต่อ❣️
🪴☘️🪴☘️🪴☘️🪴☘️🪴☘️🪴☘️
Cr: ภาพประกอบ unsplash
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
