ชีวิตหลังความตาย ย่อมไม่มีอยู่แล้วครับ
ความตาย คือ ปลายทางของชีวิต
เมื่อความตายมาเยือน ก็มีความหมายว่า ชีวิตนั้นได้หยุดลงไปแล้ว
แต่...
ชีวิต กับ จิต มันไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
ความตาย เป็นเพียงแค่การมาถึงของเวลาที่ร่างกายที่ประกอบไปด้วยการรวมตัวของสสารที่มีแรงที่เรียกว่า ชีวิต เป็นตัวเชื่อมประสานไว้มันได้ยุติลงเท่านั้น
จิตที่เราคิดว่าเป็นของเรา ยังคงอยู่ ถ้าเรายังยึดอยู่กับการมีอยู่ของตัวตน
จิตจะพกความรู้สึกสุดท้ายที่เราระลึกได้ ณ ขณะที่ชีวิตได้หยุดลง ซึ่งเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความรู้สึกนั้นให้จางหายไปได้แบบตอนมีชีวิต แต่ทุกสิ่งนั้นล้วนอนิจจัง ความรู้สึกสุดท้ายที่ฝังอยู่กับจิตก็เช่นกัน ย่อมมีวันที่จะบรรเทาลงไปจนจิตได้หลุดจากสภาพนั้น ๆ และมีโอกาสหมุนวนกลับมาหาสสารเพื่อยึดเกาะและทำการเกิดใหม่กลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ชีวิตนั้น ไม่มีใครเป็นผู้สร้าง ทุกสิ่งที่เราเห็นและสัมผัสได้ มันเกิดจากจังหวะการจับตัวของสสารที่ถูกสุ่มขึ้นมาในธรรมชาติ เมื่อมันเกิดการรวมตัวของสสารที่ซับซ้อนขึ้น จนเกิดสิ่งที่มันมีการเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวมันเอง โดยอาศัยสสารอื่นเป็นตัวสร้างพลังงานให้สิ่ง ๆ นั้นยังคงไว้ซึ่งการเคลื่อนไหวได้ และสั่งสมจนองค์ประกอบของสสารได้มีความซับซ้อนขึ้น และเกิดการพยายามรักษารูปสภาพของความซับซ้อนขึ้น โดยการถ่ายโอนรูปแบบออกมาผ่านกระบวนที่เราเรียกว่า การขยายพันธุ์ และพัฒนาออกไปในรูปแบบแตกต่างกัน มีพฤติกรรมต่าง ๆ ที่ถูกพัฒนาจนเป็นสัญชาตญาณ จนกระทั่งมีบางสิ่งที่เรียกตัวเองว่า มนุษย์ ปรากฏขึ้นมา และมนุษย์ซึ่งเป็นสิ่งที่มีองค์ประกอบอันซับซ้อนของสสาร เริ่มมีการพัฒนาทางด้านสติปัญญาขึ้นมา เริ่มคิดถึงถึงความเป็นตัวตนเหนือสัญชาตญาณ และมันก็คือจุดเริ่มต้นของความสงสัยในทุกสิ่งรอบ ๆ ตัว และการสงสัยการมีตัวตนของตัวเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
