นิทานเรื่อยเปื่อย ตอน สองหนุ่ม หนึ่งเกวียน และม้วนกระดาษ
นานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนภูเขาห่างไกลจากตัวเมืองมาก เวลาจะเข้าเมืองมาแต่ละครั้งต้องใช้เวลาเกือบเดือนถึงจะกลับมาได้
วันหนึ่ง ผู้ใหญ่บ้านมอบหมายให้เด็กหนุ่มสองคนซึ่งอยู่ในวัยรุ่นราวคราวเดียวกันขี่เกวียนขนกะหล่ำซึ่งเป็นสินค้าหลักของหมู่บ้านลงไปขายในเมือง
ก่อนเดินทาง ผู้ใหญ่บ้านได้มอบกระดาษม้วนใหญ่พอ ๆ กับเสื่อม้วนหนึ่งให้กับสองหนุ่ม และแจกดินสอให้คนละแท่ง พร้อมกับบอกทั้งสองว่า ระหว่างเดินทางหากรู้สึกไม่ดีกับอีกฝ่ายอย่างไร ให้เขียนความรู้สึกนั้นลงไปในม้วนกระดาษนั้น
แต่ถ้าหากมีเรื่องดี ๆ เรื่องที่ประทับใจต่ออีกฝ่ายให้หากิ่งไม้หรืออะไรก็ได้ ขีดเขียนบนตัวเกวียนไปเลย สองหนุ่มรับฟังคำสั่งของผู้ใหญ่บ้านมาแบบไม่ค่อยเข้าใจนักแต่ก็พร้อมปฏิบัติตาม
ระหว่างที่เดินทาง ทั้งสองคนมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจต่อกันค่อนข้างมาก ทั้งเรื่องที่อีกฝ่ายนอนกรนเสียงดัง นอนตื่นสาย นั่งกินลมชมวิวเกินไปยอมมาสลับเวรขี่เกวียน ไม่ช่วยขนของลงจากเกวียน ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ถูกทั้งสองสลับกันเขียนลงในม้วนกระดาษจนเกือบเต็ม
ทว่าสิ่งที่ทั้งสองคนประทับใจซึ่งกันและกันนั้นก็เกิดขึ้นเหมือนกัน และทั้งสองก็แอบมาสลักลงบนตัวเกวียนในจังหวะที่อีกฝ่ายไม่รู้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่อีกฝ่ายยอมขี่เกวียนนานกว่ารอบกะ ฝีมือการปรุงอาหาร ความรอบคอบในการทอนเงิน ฝีมือการหว่านล้อมให้ลูกค้ามาซื้อกะหล่ำ ฯลฯ
1 เดือนผ่านไป สองหนุ่มเดินทางกลับมาถึงหมู่บ้าน หลังจากมอบเงินที่ได้จากการขายกะหล่ำให้ผู้ใหญ่บ้านแล้ว ผู้ใหญ่บ้านก็ทวงม้วนกระดาษคืนจากสองหนุ่ม
ทั้ง 3 คนคลี่ม้วนกระดาษออกดูพร้อมกัน สิ่งที่ปรากฎก็คือ เรื่องไม่ดี ๆ ที่ทั้งสองมีให้ต่อกันที่ถูกเขียนลงบนม้วนกระดาษนั้น บางส่วนมันได้เลือนลงไปตามกาลเวลา บางข้อความหายไปเลย บางประโยคยังพอจับใจความได้ เหลือแค่ไม่กี่ส่วนที่ยังปรากฎให้เห็นชัดเจน
ทีนี้ผู้ใหญ่บ้านก็พาทั้งสองไปดูเกวียนคู่ใจที่ทั้งสองใช้เดินทางร่วมกันมาตลอด 1 เดือน สิ่งที่ทั้งสองเห็นคือ ข้อความที่ทั้งสองเขียนถึงความประทับใจที่มีให้กันนั้นมันยังปรากฎอยู่ชัดเจนทุกข้อความ ไม่เว้นแม้แต่ประโยคที่ถูกเขียนขึ้นตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทาง
ผู้ใหญ่บ้านเดินเข้ามาตบไหล่ของทั้งสองหนุ่มแล้วพูดว่า "เพื่อนกันมันเป็นเรื่องปกติที่จะต้องมีเรื่องบาดหมางกัน มันเกิดขึ้นได้บ่อยในทุก ๆ วัน อย่างที่พวกเจ้าเห็น เพียงเวลา 1 เดือนม้วนกระดาษม้วนใหญ่นั้นพวกเจ้าก็เขียนจนเต็มพื้นที่ได้"
"แต่เมื่อลองมาคลี่ม้วนกระดาษดูเจ้าก็จะเห็นว่า ความไม่พอใจเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นเมื่อเวลาผ่านไปมันก็จะค่อย ๆ เลือนหายไปได้เอง บางเรื่องเจ้าอาจจะเคยลืมไปแล้วว่าเคยทะเลาะกันเรื่องอะไร"
"ตัวเกวียนก็เหมือนมิตรภาพของพวกเจ้าสองคน หากเลือกจะจารึกเรื่องไม่ดี ๆ ลงไปบนตัวเกวียน มันก็จะชวนให้ระลึกถึงความขัดแย้งที่เคยเกิดขึ้น แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่เมื่อเจ้าเห็นมัน เจ้าก็จะนึกไม่พอใจอีกฝ่ายขึ้นมาได้ทุกครั้ง เกวียนเล่มนั้นก็จะไม่น่าขี่อีกต่อไป"
"ดังนั้น จงเลือกเขียนแต่เรื่องดี ๆ ที่มีให้กับเพื่อนของเจ้าบนตัวเกวียน เพื่อที่ว่าทุกครั้งที่เจ้าได้เห็นประโยคเหล่านั้น เจ้าจะได้ระลึกได้ว่า เพื่อนของเจ้ามีคุณค่ามีความดีอย่างไร และเจ้าโชคดีแค่ไหนที่ได้เพื่อนคนนี้มาร่วมทาง"
"ให้เกวียนเล่มนั้นเป็นตัวแทนของมิตรภาพที่มีให้เพื่อนของเจ้า ที่จะรู้สึกสุขใจทุกครั้งที่ได้ร่วมทางไปพร้อมกับเพื่อนของเจ้าเถอะนะ"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
