#82 เล่ม 3 บทที่ 19 หน้า 422 — 426
...
N : โอเคครับ ผมเข้าใจล่ะ เวลาที่ผมยอมให้ตัวเองคิดถึงมันในรูปแบบนั้น ผมก็รู้สึกตื่นเต้นยินดี❗ แล้วผมก็จะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้ได้❗ บอกผมเพิ่มอีกนะครับ❗ ผมต้องการระลึกให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ว่าพวกเราจะเป็นอย่างไรในอารยธรรมยุคโบราณที่ล้ำหน้า และความเป็นอยู่ของสิ่งมีชีวิตที่มีวิวัฒนาการขั้นสูงในตอนนี้ พวกเขาใช้ชีวิตกันยังไงครับ❓
...
...
...
G : พวกเขาจะอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม หรือที่โลกของเธอเรียกว่าชุมชน แต่โดยส่วนใหญ่แล้วพวกเขาจะละทิ้งสิ่งที่เธอเรียกว่า “เมือง” หรือ “ประเทศชาติ” ในรูปแบบของพวกเธอไป
N : ทำไมครับ❓
G : เพราะ “เมือง” มันใหญ่โตเกินไป และไม่เกื้อหนุนจุดมุ่งหมายของการรวมกลุ่มอีกต่อไป แต่กลับทำลายจุดมุ่งหมายนั้น มันก่อให้เกิด “เหล่าปัจเจกที่เบียดเสียดยัดเยียด” แทนที่จะเป็นชุมชนแบบกลุ่ม
N : ก็เป็นแบบเดียวกับโลกใบนี้เลยนี่ครับ❗ เมืองเล็กๆ หรือหมู่บ้าน หรือกระทั่งพื้นที่ในชนบทจะให้ความรู้สึกถึงความเป็นชุมชนมากกว่าในเมืองใหญ่ส่วนมาก
G : ถูกต้อง มีความต่างเพียงอย่างเดียวในเรื่องนั้นระหว่างโลกของเธอและดาวเคราะห์ดวงอื่นๆที่เรากำลังพูดถึงกันอยู่
N : ซึ่งก็คือ❓
G : ผู้อยู่อาศัยบนดาวเคราะห์เหล่านั้นเข้าใจเรื่องนี้ พวกเขาสังเกตว่า “อะไรที่ได้ผล” อย่างใกล้ชิดและละเอียดถี่ถ้วนกว่าพวกเธอมาก
N : แต่พวกเรา ในทางตรงกันข้าม กลับสร้างเมืองที่ใหญ่ขึ้นและใหญ่ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ แม้จะเห็นว่ามันกำลังทำลายวิถีชีวิตของพวกเราอยู่ก็ตาม
G : ถูกต้อง
N : เราถึงขั้นภาคภูมิใจที่เมืองของเราใหญ่ติดอันดับ❗ มหานครแห่งหนึ่งไต่อันดับจากเมืองที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่ 12 มาอยู่อันดับที่ 10 แล้วทุกคนก็คิดว่าต้องฉลอง❗ สภาหอการค้าถึงกับต้องโฆษณาในเรื่องนี้❗
G : สัญลักษณ์ของสังคมที่ยังด้อยพัฒนาก็คือ : 💢เห็นความถดถอยว่าเป็นความก้าวหน้า💢
N : พระองค์พูดมาทีนึงแล้ว แล้วพระองค์ก็ทำให้ผมรู้สึกหดหู่อีกรอบ❗
G : พวกเธอจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว มีพวกเธอจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆกำลังสร้างชุมชนเล็กๆขึ้นมาใหม่ “ด้วยความจงใจ”
N : ถ้าอย่างนั้นพระองค์คิดว่าพวกเราควรละทิ้งมหานครใหญ่และกลับสู่เมืองเล็กๆและหมู่บ้านของเรา❓
G : ฉันไม่มีความชอบหรือไม่ชอบอะไรทั้งนั้น ฉันแค่ให้ข้อสังเกต
N : ตามเคย ถ้าอย่างนั้นพระองค์ยังสังเกตเห็นอะไรอีกบ้างเกี่ยวกับเหตุผลที่พวกเรายังคงย้ายถิ่นฐานเข้าสู่เมืองที่ใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่พวกเราก็เห็นอยู่ว่ามันไม่ดีสำหรับพวกเรา❓
G : เพราะพวกเธอมากมาย ‘ไม่เห็น’ ว่ามันไม่ดีสำหรับพวกเธอ พวกเธอเชื่อว่าการรวมกลุ่มกันอยู่ในเมืองใหญ่จะช่วยแก้ปัญหาได้ ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันเป็นตัวสร้างปัญหาต่างหาก
จริงอยู่ที่เมืองใหญ่มีสินค้าและบริการ มีงาน มีความบันเทิงที่หาไม่ได้ (และไม่สามารถมีอย่างนั้นได้) ในชุมชนหรือหมู่บ้านเล็กๆ
💢 แต่ความผิดพลาดของพวกเธออยู่ตรงที่เห็นว่าสิ่งเหล่านั้นมีคุณค่า
💢 แทนที่จะเห็นว่าสิ่งเหล่านั้นต่างหากที่ก่อให้เกิดความเสียหาย
N : นี่ไง❗ พระองค์มีความคิดเห็นในเรื่องนี้❗ พระองค์เพิ่งหลุดออกมาเอง❗ พระองค์บอกว่าพวกเราทำ “ความผิดพลาด”
G : หากเธอมุ่งหน้าไปเมืองซานโฮเซ —
N : เอาอีกล่ะ
G : เธอยังคงยืนกรานจะเรียก ‘การให้ข้อสังเกต’ ว่าเป็น “การตัดสิน” — และเรียก ‘การบอกข้อเท็จจริง’ ว่าเป็น “ความชอบ”
และฉันรู้ว่าเธอกำลังพยายามให้การสื่อสารและการรับรู้ของตัวเองถูกต้องเที่ยงตรงขึ้น ดังนั้นฉันจึงไม่ปล่อยเรื่องนี้ ทุกครั้งที่เธอพูดขึ้นมา
🛑 หากเธอกำลังมุ่งหน้าไปเมืองซานโฮเซ ขณะเดียวกันก็บอกว่าเธอปรารถนาที่จะไปเมืองซีแอตเทิล — มันผิดอะไรไหมที่ผู้สังเกตการณ์ที่เธอเข้าไปถามทางบอกเธอว่าเธอ “ทำผิดพลาด” แล้ว❓ ผู้สังเกตการณ์ได้แสดงถึง “ความชอบ” ของตัวเองหรือเปล่า❓
N : น่าจะไม่ครับ
G : น่าจะไม่งั้นหรือ❓
N : ก็ได้ครับ เขาเปล่า
G : ถ้าอย่างนั้นแล้วเขากำลังทำอะไร❓
N : 🔸เขาแค่บอกว่า “อะไรเป็นอะไร” เมื่อดูจากที่เราบอกว่าเราต้องการไปไหน🔸
G : ดีมาก เธอเข้าใจประเด็นแล้ว
N : พระองค์พูดเรื่องนี้มาก่อนแล้ว พูดย้ำซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ แต่ทำไมผมถึงชอบย้อนกลับไปคิดว่าพระองค์มีความชอบหรือไม่ชอบและตัดสินอยู่เรื่อย❓
G : เพราะนั่นเป็นพระเจ้าในแบบที่อยู่ในปรัมปราคติของพวกเธอไง และเธอจะโยนฉันเข้าไปในกลุ่มนั้นเมื่อใดก็ตามที่เธอสามารถทำได้
นอกจากนั้นนะ ถ้าหากฉันมีความชอบและความชังเข้าจริงๆ มันก็จะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นสำหรับเธอ เพราะเธอจะได้ไม่ต้องมานั่งหาคำตอบและหาข้อสรุปด้วยตัวเอง เธอก็แค่ต้อง ‘ทำตามที่ฉันบอก’
แน่นอนว่าเธอไม่มีทางรู้ว่าฉันพูดอะไร เพราะเธอเชื่อว่าฉันหยุดพูดมาสองสามพันปีแล้ว ด้วยเหตุนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพึ่งพาคนที่กล่าวอ้างว่ากำลังสอนในสิ่งที่ฉันเคยพูดไว้ในช่วงเวลาที่ฉันกำลังสื่อสารอยู่จริงๆในตอนนั้น
ทว่าแม้แต่เรื่องนี้ก็เป็นปัญหา เพราะมีครูหลายคนและคำสอนหลายแบบเหลือเกิน (มากมายหลากหลายดั่งเส้นผมบนศรีษะของเธอ)
ดังนั้นเธอก็เลยต้องย้อนกลับมายังจุดที่เธอเริ่มต้น ซึ่งก็คือ 🔸ต้องหาข้อสรุปด้วยตัวเองอยู่ดี🔸
N : มีทางออกจากเขาวงกตหรือวงจรแห่งความทุกข์ระทมที่เกิดขึ้นกับเผ่าพันธุ์มนุษย์นี้มั้ยครับ❓ มีทางที่เราจะทำให้อะไรๆมันถูกต้องเสียทีได้ไหม❓
G : มี “ทางออก” อยู่ และเธอก็จะ “ทำมันให้ถูกต้อง” ได้
🌟 เธอเพียงแค่ต้อง “เพิ่มทักษะในการสังเกตของตัวเอง”
🌟 เธอต้องเห็นให้ชัดกว่านี้ว่าอะไรกันแน่ที่มีประโยชน์ต่อเธอ
🛑 นี่เรียกว่า “การวิวัฒนาการ”
🛑 ในความเป็นจริงแล้วเธอไม่มีทาง “ทำไม่ถูก” เธอไม่มีวันล้มเหลว มันเป็นเรื่องแค่ว่า “เมื่อไหร่” ไม่ใช่ “ได้หรือไม่ได้” (ถูกหรือไม่ถูก)
N : แต่เวลาก็เหลือน้อยลงทุกทีสำหรับโลกใบนี้ใช่หรือเปล่าครับ❓
G : โอ้ ถ้านั่นเป็นตัวบ่งชี้ของเธอในการที่เธอต้องการ “ทำให้มันถูกต้อง” บนดาวเคราะห์ดวงนี้ นั่นคือ 🔸ให้ดาวเคราะห์ดวงนี้ยังคงค้ำจุนเธอให้อยู่ต่อไปได้🔸 ถ้าในบริบทนั้น เธอต้องรีบหน่อยแล้ว
N : พวกเราจะเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นได้ยังไงครับ❓ ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย❗
G : ฉันกำลังช่วยพวกเธออยู่ เธอคิดว่าการพูดคุยกันนี้ของเราคืออะไร❓
N : โอเคครับ ยังไงก็ช่วยพวกเราให้มากขึ้นอีกก็แล้วกันนะครับ และพระองค์เพิ่งจะพูดไปเมื่อกี้นี้เองว่าในวัฒนธรรมที่มีวิวัฒนาการขั้นสูงบนดาวเคราะห์ดวงอื่น สิ่งมีชีวิตที่นั่นจะละทิ้งแนวคิดเรื่อง “ประเทศชาติ” ไป ทำไมพวกเขาต้องทำอย่างนั้นด้วยครับ❓
...
...
...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
