ฉันคือสัตว์ประหลาด
มีชีวิตอยู่แต่ในราตรีกาล
ดื่มกินความเจ็บปวดโศกเศร้าเป็นอาหารหล่อเลี้ยงชีพ
อาศัยเพียงแสงดาวส่องวะวิบวับเป็นเครื่องนำทาง
ดวงตาและการมองเห็นถูกทำลายไปนานแล้ว
ด้วยความร้อนแรงแห่งแสงสุริยเทพ
ที่สาดส่องรังสีอำมหิตครอบคลุมไปทั่วพื้นพิภพ
เจ็บปวดแสนสาหัส
หมองไหม้ รวดร้าว และขมขื่น
แต่ฉันยังตายไม่ได้
ฉันต้องรอด
ฉันต้องได้พบ
ฉันต้องอดทนและเฝ้ารอ
ณ ที่ สนธยา
ณ ที่ ทิวาพบราตรี
ณ ที่ ไร้ซึ่งกาลเวลา
ณ ที่ ไร้สรรพสำเนียง
เราจะได้พบกัน
อาบชีวิตด้วยอมตะแห่งแสงเดือน
และรวมกันเป็นหนึ่งเดียว
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
