“สุสาน” ในประวัติศาสตร์
“สุสาน” คือสถานที่สุดท้ายในชีวิตของผู้คน คือสถานที่ๆ เก็บร่างของมนุษย์เมื่อเสียชีวิตไปแล้ว
แต่สุสานนี้ก็มีประวัติความเป็นมา และมีลักษณะที่แตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่
บทความนี้ จะบอกเล่าเรื่องราวของสุสานครับ
สุสานในยุคแรกๆ นั้นจะมีลักษณะเป็นบ้าน โดยในวัฒนธรรมก่อนประวัติศาสตร์หลายแห่ง ผู้คนมักจะฝังศพคนตายในบ้าน พร้อมด้วยข้าวของเครื่องใช้ของผู้ตาย เนื่องจากเชื่อว่าข้าวของเหล่านี้ ผู้ตายจะได้นำไปใช้ยังโลกหน้า
ต่อมา เริ่มมีการนำศพไปฝังนอกบ้าน หากแต่สุสานที่ใช้ฝังศพก็ยังมีลักษณะคล้ายกับบ้าน โดยในยุคหิน สุสานจะมีรูปทรงคล้ายกับบ้าน โดยโครงสร้างหลักนั้นทำมาจากหิน
การฝังศพในยุคหินก็จะมีการฝังเครื่องมือเครื่องใช้ อาหาร และสิ่งของๆ ผู้ตาย เพื่อให้ผู้ตายนำไปใช้ยังโลกหน้า
ในสมัยกรีซและโรมันโบราณ การฝังศพก็ยังมีการฝังสิ่งของเครื่องใช้ของผู้ตาย หากแต่จุดประสงค์ไม่ใช่แค่เพื่อให้ผู้ตายนำไปใช้ในโลกหน้า แต่ยังเป็นการแสดงถึงความยิ่งใหญ่ของผู้ตาย
จากนั้น ก็มีการสร้างสุสานต่อมาเรื่อยๆ จนเข้าสู่ยุคกลางและศตวรรษที่ 16 โดยในเวลานั้น โบสถ์ก็ทำหน้าที่เป็นเหมือนสุสานด้วย
ในยุคเรเนสซองส์ การสร้างสุสานในสังคมตะวันตกเริ่มหมดความสำคัญ เริ่มมีการสร้างอนุสรณ์สถานแทนสุสาน
สำหรับสุสานที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในโลก ก็น่าจะเป็น “พีระมิด (Pyramid)” ของอียิปต์
เรื่องราวของพีระมิด ผมเคยเขียนเป็นซีรีส์ไว้แล้ว อ่านได้ตามลิ้งค์นี้เลยครับ
สำหรับสุสานที่โด่งดังอีกแห่งหนึ่ง ก็คือ “โบสถ์พระคูหาศักดิ์สิทธิ์ (Church of the Holy Sepulchre)”
เชื่อกันว่าพระศพของพระเยซู ถูกเก็บไว้ในโบสถ์พระคูหาศักดิ์สิทธิ์ และยังว่ากันว่า ที่ตั้งของโบสถ์แห่งนี้คือจุดที่พระเยซูถูกตรึงกางเขนและฟื้นคืนจากความตาย
โบสถ์พระคูหาศักดิ์สิทธิ์ (Church of the Holy Sepulchre)
ภายหลังจากที่ “จักรพรรดิคอนสแตนตินมหาราช (Constantine the Great)” พระประมุขแห่งโรม ขึ้นครองราชย์ในปีค.ศ.306 (พ.ศ.849) พระองค์ก็ทรงมีรับสั่งให้ทำลายวิหารที่สร้างบนสุสานของพระเยซู
วิศวกรของพระองค์ได้ทำการขุดสุสานของพระเยซู และสร้างโบสถ์พระคูหาศักดิ์สิทธิ์ล้อมรอบสุสาน
จักรพรรดิคอนสแตนตินมหาราช (Constantine the Great)
โบสถ์แห่งนี้เสร็จสมบูรณ์ในปีค.ศ.336 (พ.ศ.879) และเมื่อเวลาผ่านไป โบสถ์ก็ได้ผุพังไปตามกาลเวลาและมีการบูรณะซ่อมแซมหลายครั้ง
ต่อมา พวกเปอร์เซียได้เผาโบสถ์แห่งนี้ในปีค.ศ.614 (พ.ศ.1157) ก่อนจะได้รับการบูรณะในปีค.ศ.630 (พ.ศ.1173) และถูกทำลายโดยพวกอียิปต์ในปีค.ศ.1009 (พ.ศ.1552) และก็ได้รับการบูรณะอีกครั้ง ซึ่งจนถึงทุกวันนี้ สถาปัตยกรรมของโบสถ์แห่งนี้ก็มีการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมต่างๆ
ต่อมาคือ “มัสยิดอันนะบะวี (Al Masjid an Nabawi)”
มัสยิดอันนะบะวี ตั้งอยู่ในมืองมะดีนะฮ์ ซาอุดิอารเบีย และเป็นสุสานของ “มุฮัมมัด (Muhammad)” ศาสดาของศาสนาอิสลาม อีกทั้งยังได้ชื่อว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เป็นอันดับสองของอิสลาม
มัสยิดอันนะบะวี (Al Masjid an Nabawi)
มุฮัมมัดเป็นผู้สร้างมัสยิดแห่งนี้ และเมื่อสิ้นมุฮัมมัดในปีค.ศ.632 (พ.ศ.1175) มุฮัมมัดก็ถูกฝังในสถานที่แห่งนี้
ต่อมา ก็ได้มีการทุบและสร้างมัสยิดแห่งนี้ใหม่ และมีการบูรณะอีกหลายครั้ง
สำหรับสุสานแห่งต่อไป คือ “ทัชมาฮาล (Taj Mahal)”
ทัชมาฮาลถูกสร้างในปีค.ศ.1638 (พ.ศ.2181) โดยตั้งอยู่ทางเหนือของอินเดีย โดยประกอบด้วยสุสาน ทางเข้าขนาดใหญ่ สวน สุเหร่า และอาคารต่างๆ
ทัชมาฮาล (Taj Mahal)
แต่เบื้องหลังของความยิ่งใหญ่อลังการของสถานที่แห่งนี้ ก็คือเรื่องราวความรักที่ยิ่งใหญ่
“จักรพรรดิชาห์ชะฮัน (Shah Jahan)” พระประมุขแห่งอินเดียในศตวรรษที่ 17 ได้ทรงมีรับสั่งให้สร้างสถานที่นี้เพื่ออุทิศให้ “พระนางมุมตาซ มหัล (Mumtaz Mahal)” พระอัครมเหสีของพระองค์
มีบันทึกถึงเรื่องราวความรักของจักรพรรดิชาห์ชะฮันกับพระนางมุมตาซ มหัล โดยบันทึกว่าพระองค์ทรงรักพระอัครมเหสีองค์นี้มาก
จักรพรรดิชาห์ชะฮัน (Shah Jahan)
พระนางมุมตาซ มหัล (Mumtaz Mahal)
พระนางมุมตาซ มหัลสวรรคตในปีค.ศ.1631 (พ.ศ.2174) ขณะให้พระประสูติกาลพระราชโอรสองค์ที่ 14
เมื่อสูญเสียพระอัครมเหสี จักรพรรดิชาห์ชะฮันก็ได้ทรงมีรับสั่งให้สร้างทัชมาฮาลเพื่ออุทิศให้พระอัครมเหสี
ในทุกวันนี้ เรื่องราวความรักที่ทำให้เกิดทัชมาฮาลก็ยังคงเป็นที่พูดถึง และทัชมาฮาลก็เป็นหนึ่งในสถานที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเยือน และโด่งดังไปทั่วโลก
นี่ก็เป็นตัวอย่างของสุสานในสถานที่ต่างๆ และก็มีประวัติความเป็นมาต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่
- 14
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
