ใครเคยเป็นแบบผมบ้าง เขาเรียกว่าอะไร
ปกติผมทำงาน7วัน วันจันทร์ถึงศุกร์ ก็งานประจำ เสาร์อาทิตย์ก็มีจ๊อบสอนพิเศษ ชึ่งมันก็คือเป็นประจำอยู่แล้ว
ถ้าถามว่ามีคนเขามาคุยไหม้? ก็มีแต่เพียงเพราะคุยกันไปแล้วมันไม่คลิ๊กเลยไม่ค่อยสนใจและใสใจอาจเพราะเราทำงานทั้ง7วันเลยทำให้ความเข้าใจมันไม่ตรงกันเลยปล่อยโฟกัสกับสิ่งที่ทำดีกว่า
จนวันหนึ่งระหว่างไปทานข้าวเย็นวันหนึ่งเจอคนหนึ่งที่เราเห็นแว๊ปแรกคือ ใช่เลยสำหรับเราคือเขาดูน่ารักมากๆ และด้วยความที่มันตรงกับสเปดของตนเลยเผลอแอบมองเขาคนนั้น เขาก็คงรู้ตัวว่าเรามองเขา เขาก็เฉยๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรคือก็ยังคงแอบมองเขาคือมันด้วยความชอบตั้งแต่ครั้งแรก จนวันเวลาผ่านไปเราก็พยายามไปร้านนั้นทุกๆวันเพียงเพราะอยากเจอเขาคนคนนั้น คือผมจะเป็นคนที่ถ้าชอบคือแค่เพียงได้เห็นหน้าก็มีความสุขยิ้มกว้างในใจแล้ว
ป้าร้านขายอาหารด้วยความสนิทที่ไปทานในทุกวันก็สนิทกันสามารถพูดคุยกันได้แต่ในใจลึกๆคืออยากไปเจอเขาคนนั้นและมันก็จริงที่เจอบ่อยขึ้นเราเลยส่งยิ้มทักทายแล้วเขาตนนั้นก็ยิ้มส่งกลับมามันคือความดีใจมากๆจนป้าถามว่าสเปคเป็นแบบใด สเปคของผมคือแพ้คนที่รอยยิ้มสวยๆ ริมฝีปากเรียวๆชมพู แล้วก็บอกป้าไปว่าคนที่ชอบมาทานข้าวร้านป้า
ป้าบอกเขาเป็นคนดีและชมว่าผมก็เป็นคนดีอยากให้รู้จักกันไปอย่างน้อยก็จะได้มีเรื่องพูดคุยปรึกษาหารือกัน คือผมก็ยิ้มในใจ ก็เลยบอกป้าไปว่าคือผมชอบเขามากๆแต่ไม่ได้ชอบแบบต้องมีเรื่องอย่างอื่นมาปนคือชอบที่ได้มอง ได้เห็นรอยยิ้ม เวลาเขาส่งมาให้ และคุยกันทักกันแค่นี้พอแล้ว ไม่ได้อยากครอบครองคือเท่านี้ก็มีความสุขแล้ว ป้าบอกแปลกดีใช่คือผมก็อย่กให้เป็นแบบนี้แหล่ะเพราะถ้ามากกว่านี้กลัววันหนึ่งมันจะทำให้ความรู้สึกแบบนี้มันหาย ปัาเลยเชียร์ใหญ่เลย เพราะป้าบอกรักทั้งผมและเขา
บ่ายวันหนึ่งด้วยความที่รู้ว่าเขาชอบดื่มกาแฟผมไปดื่มกาแฟร้านประจำแล้วนึกถึงเขาขึ้นมาเลยเอาว่ะชื้อไปฝากละกันแล้วเลือกกาแฟที่เราชอบโดยคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาน่าจะชอบรสชาดเดียวกันเลยสั่งอเมริกาโน่เย็น แล้วรวบรวมความกล้าเดินเอาไปให้เข้าในสำนักงานเข่าคือในใจมันก็เขินแต่เดินเข้าไปแล้วบอกเอามาฝาก ท่ามกลางพนักงานคนอื่นแซว มีมาแก้วเดียวเอง เรายิ่งเขินไปอีกแล้วเลยรีบเดินกลับมาแล้วเขาบอกขอบคุณค้าบ กลับมาในรถคือตะโกนในรถอย่างดัง yes !!!!
ผ่านไป ประมาณ 20 นาทีมีโทรศัพท์มาเป็นเบอร์ของเขาโทมาขอกกาแฟอร่อยมากๆและเขาบอกชอบกาแฟมากๆเพราะคอกาแฟเหมือนกันเลยบอกเขาไปว่าวันไหนว่างเดี่ยวพาไปกินด้วยกันคุยกันไปสัก10นาทีคุยเสร็จยิ้มแป้นทั้งวัน (ความสุขระดับ10ริกเตอร์)
บ่ายอีกวันไปร้านกาแฟใกล้ที่ทำงานเดินเข้าไปสิ่งที่เจอคือเขาใสชุดเครื่องแบบมาแล้วคืออึ้งไปนิดนึ่งคือหล่อเท่มากๆ แถมรอยยิ้มหวานๆมันช่างมีความสุขมากๆก็เลยชมไปบอกว่าหล่อและเท่ห์มากให้ใสชุดบ่อยๆเขาบอกไม่ค่อยได้ใสแล้วผมสังเกตเห็นด้าตหลังกางเกงมันมีด้ายยาวออกมาเลยบอกอยู่เฉยๆเดี่ยวผมตัดด้ายที่มันเกินออกมาให้แล้วยืมกรรไกรร้านกาแฟแล้วมาตัดให้เขาคงงงในใจแต่ผมตัดให้เรียบร้อยแล้วบอกแบบนี้หล่อสมบรูณ์แล้ว (มันคือความสุขจริงๆ)
ผมเองก็มีความสุขของผมในแบบที่มันเป็นแบบนี้แต่ด้วยความที่เริ่มสนิทกันมากขึ้นก็มีการกวนเล่นๆขำๆ เพราะเขาจะเป็นนที่เครียดจากงาน ถ้าเจอกันก็ยิ้มมุมปากแล้วก็หน้าบึ้งเหมือนเดิมก็จะรู้ไม่อะไรต่อแต่ถ้าเขาอารมดีเจอกันน่ะชวนคุยได้ตลอดใน7-11 กัอคุยกันพาไปเดินเล่อกไอติมเลย ก็จะคอยบอกเขาว่าไม่ต้องเครียดเดี่ยวมันก็ผ่านไปเดรียดก็นึกถึงหน้าตาตลกๆของผมไว้จะได้ยิ้มได้
เย็นมาหิ้วข้าวไปกินข้าวร้านป้าก็ไปปกติเจอเขาแต่เขามากับพ่อและแม่ชึ่งป้าบอกผมเองก็ทำตัวไม่ถูกเลยอ่ะดิเลยสวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ครับ คุณพ่อเขาก็กำลังทานข้าวอย่างอร่อยส่วนคุณแม่เขาน่ารักพูดคุยด้วยและยิ้มแต่ผมนี่สิเขินสุดๆ
จนกระทั่งผมเขียนย้ายกลับมาบ้านเพราะหน้าที่ป้าบอกว่าเขาเองก็มีความรู้สึกดีๆกับผมผมก็ยิ่งดีใจไปอีก แต่ผมความรู้สึกก็ชอบเช่นเดิม แต่ก็เสียดายที่ถ้าย้ายกลับบ้านก็คงไม่ได้เจอกัน
ป้าบอกว่าเขามาชวนป้าว่าจะไปส่งผมตอนผมย้ายคือมันความรู้สึกดีใจมากๆที่แบบเราชอบเขามากๆแล้วเขาเองก็ไม่ได้ปฎิเสธในความรู้สึกดีๆที่มอบให้เขามันทำให้หัวใจพองโตมาก แต่เวลามาถึงจริงๆก็ไม่มีใครได้มาส่งเพราะการแพร่ระบาดของโควิค -19
ผมก็มาทำงานที่ใหม่ก็ปรับตัวแต่ในใจก็มีคิดถึงเขาอยากเจอ อยากเห็นรอยยิ้มสดใสของเขา ก็จะคุยกับป้าแล้วป้าก็จะบอกให้เขาได้ทราบ ต้องขอบคุณป้ามากๆที่ยังคงเข้าใจในความรู้สึกมีถ่ายรูปเขาให้ดู และป้าบอกเขายินดีถ้าทำให้ผมมีความสุข
จากทั้งหมดผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันคืออะไรถามตัวเองก็ได้คำตอบว่าก็ชอบ และชอบมากแต่เราไม่ได้อยากที่จะครอบครองเขาเพราะผมว่าถ้ามันเป็นแบบนี้มันดีน่ะ แต่ยิ่งดูรูปเขามันยิ่งทำให้ผมคิดถึงเขามากๆ อยากเห็นรอยยิ้มสดใสของเขา วันข้างหน้าเป็นไงไม่รู้ได้ แต่ถ้าอะไรที่ทำแล้วมีความสุขทำไปเถอะเน๊าะ ก็คนมันชอบแล้วและก็คิดถึงเต๊าะ
ถ้าหลายคนอ่านแล้วช่วยตอบผมหน่อยและถ้ามีคำผิดในบทความขอโทษด้วยครับคือภาษาไทยก็ไม่เก่งแต่เขียนออกมาจากความรู้สึก ฝึกหัดเขียนครับ
1ถูกใจ
1แชร์
35รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
