✨╮ความผูกพันก่อตัวขึ้นด้วยความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กัน ╰✨╮
นิรนาม
เรื่องสั้น-สั้น ขนฟูบำบัด
ณ โชว์รูมหรูใจกลางเมือง
เท้าหนัก ๆ ของหนุ่มร่างเดอะร็อคก้าวไปหาเซลล์แมน
ทำทีอยากทดลองขับมอเตอรไซค์วินเซนท์แบล็คไลท์ติ้ง
แต่เมื่อกระแทกร่างลงเบาะ เสียบลูกกุญแจเข้าล็อค
มือขวาก็บิดแฮนด์ด้วยความเร็วแปดสิบกิโลเมตรในสามวิ
บึ่งชนกระจกเสียงดังเพล้ง
ผู้จัดการสาขาฉวยโทรศัพท์ กดแจ้งตำรวจทันที
เสียงไซเรนโหยหวนก้องดังไม่ขาดสาย
รถตำรวจสองคันขับไล่ล่าหนุ่มใหญ่กระชั้นชิด
นัยน์ตาสัตว์หลงทางตกใจกลัวทำอะไรไม่ถูก
ไม่รู้จะหลบซ่อนที่ใหน เขาหักเลี้ยวขึ้นทางเท้า
จอดกลางฟิตเนสเยื้องใกล้โบสถ์
สองเท้าวิ่งตุ๊บตั๊บขึ้นชั้นสาม
กระโจนยืนนอกระเบียงบันไดหนีไฟ
ผู้กองและตำรวจห้านายล้อมหน้าและหลังตึก
อึดใจต่อมาสิบตำรวจเอกคนหนึ่งโผล่หน้าทางหน้าต่าง
"ถอยไปนะ! ถ้าเข้าใกล้ผมโดดแน่!" ร่างกำยำหายใจหอบ ขู่เสียงแข็ง
"อย่า...อย่าเพิ่ง! ค่อยพูดค่อยจากันก่อน" สุ้มเสียงผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ใจหาย
"ไม่! ผมคิดดีแล้ว ถ้าขืนคุณก้าวออกมาแม้แต่นิดเดียว ผมจะไปเมืองผีทันทีเลย!"
เจ้าหน้าที่พยายามทำทุกวิธีทางให้ใจเย็น ทั้งหว่านล้อม เกลี้ยกล่อม ปลอบขวัญ
เมื่อไม่ได้ผลจึงเชิญกระทั่งบาทหลวง
"ควบคุมตัวเองหน่อย ลูกอยู่ใกล้บ้านพระเจ้านะ"
"เลิกปั้นสีหน้านักบุญเถอะคุณพ่อ ไม่ว่าโวหารชั้นสูงขนาดใหน ผมก็ไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ" แววตานักเลงแถลงเสียงหนัก
สองมือถอดเสื้อกล้ามเขวี้ยงทิ้งโชว์รอยสักลูซิเฟอร์ ปีศาจร้ายตามตำนานชาวคริสต์
"โดดลงไปสิ พวกเขาคอยชมแกโดดอยู่แน่ะ แกทำให้เขาผิดหวังไม่ได้นะ" บาทหลวงกระซิบก่อนผลุบหายไป
หลังตำรวจสองนายรู้ชื่อที่อยู่เขาจากเพื่อนฟิตเนส
ก็บึ่งรถเชิญคุณแม่และแฟนสาวมาจุดเกิดเหตุ
ครู่หนึ่งถัดมาทั้งสองชะโงกหน้าสู่เฉลียง
"บอกให้รู้ได้มั้ยว่ามีปัญหาบ้าอะไร ?" แฟนผิวสีตั้งคำถาม
"ฉันติดหนี้พนัน" กล้ามล่ำสันตอบเสียงห้วน
"เข้ามาคุยให้รู้เรื่องหน่อยสิลูก" แม่ชราผมสีเงินวิงวอน
"สายเสียแล้ว แม่ช่วยผมไม่ได้ พระเจ้าก็ช่วยไม่ได้ ไม่มีใครช่วยได้ทั้งนั้น!"
ทั้งคู่ชักจูง ทำลายความตั้งใจ ขอร้องสุดความสามารถ
ผ่านไปสามชั่วโมง หนุ่มร่างยักษ์ไม่มีทีท่ายอมแพ้
ยิ่งเซ้าซี้เขายิ่งฉุนกึก อับอาย เดือดดาล ก่อเกิดความชอกช้ำใจ
ลงท้ายสองมือโหนราวระเบียง
เหวี่ยงขาสู่ความเวิ้งว้าง พร้อมตายทุกเสี้ยววินาที
จำนวนคนเพิ่มทวีลามถึงถนน
บางคนตะโกนห้าม บางคนหัวเราะขบขัน มีบ้างแอบเชียร์ให้ดิ่ง
ทว่าเนื่องจากแฟนสาว บังเอิญอุ้มแมวชายหนุ่มติดมาในรถ
และเมื่อตำรวจเห็นคนเจรจาไม่สำเร็จ
จึงทดลองขอความช่วยเหลือจากสัตว์เลี้ยง
เมื่อเจ้าขนฟูผลุบโผล่ตรงหน้าต่าง
รอยแผลเป็นเหนือคิ้วแตกก็เลิกสูงสะท้านไหว
ความทรงจำร้อยแปดพันเก้าแล่นสู่สมอง
มันเป็นแมวอ้วนพันธุ์เปอร์เซีย
ตัวใหญ่เกือบเท่าเบาะรองนั่ง
ขนนิ่มเหมือนชุดเครื่องนอนซาติน
ชอบเข้ามาซุก ให้อุ้ม ขอเกาคางเสมอ
"ง่าว" เจ้าเหมียวข่วนตำรวจหนึ่งแผล พลางกระโดดลงพื้น
ย่างอุ้งเท้านุ่ม ๆ ส่ายหางหาเจ้าของด้วยสีหน้าหวานชื่น
ลิ้นตวัดเลียข้อมือขาวอย่างหอมละมุน
ร่างมัดกล้ามอ้าปากจะพูดแต่เอ่ยไม่ออก
เขาข่มริมฝีปากล่าง หลับตาชั่วครู่
จากนั้นค่อย ๆ ไต่ราวกระท่อนกระแท่นเหยียบบันได
มือขวาเอื้อมลูบหัวเจ้าปุกปุยแผ่วเบา
"ขอโทษนะ...ที่ฉันคิดจะทิ้งแก..."
ความผูกพันระหว่างชายหนุ่มกับแมว ลึกซึ้งกว่ามนุษย์ด้วยกันหลายเท่านัก
นอกจากเยียวยาจิตใจ ยังดลบันดาลให้ล้มเลิกความคิดฆ่าตัวตาย
อาจเพราะเขาตระหนักว่า การจากลาสัตว์เลี้ยงทรมานหัวใจยิ่งกว่าลาจากเพื่อนมนุษย์
เพราะในกรณีของสัตว์ เขาไม่เคยเสแสร้งทำเป็นรักมัน
ถ้าชอบติดตามผลงานได้ที่นี่ครับ
D.Delfino - ดี.เดลฟิโน่
จากรวมเรื่องสั้น ๆ "เสี้ยวเศษตำนาน"
Photos by
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
