ดับกระหายความกลัว สร้างแรงกระตุ้นความตื่นเต้น ฉันจะโบยบินนนนนนน ✈️🪂
มีความฝันในชีวิตที่สักครั้งจะต้องไป sky drive ที่ดูไบ หรือที่ ตปท ซักครั้งในชีวิตให้ได้ …. แต่อยู่ดีๆ ความฝันก็ใกล้เข้ามาเมื่อแอบไปเจอโปรกระโดด skydrivethailand ที่ระยอง จัดไปซักจ่ะ รออะไรละ (ตอนแรกจองแบบได้ภาพจากกล้องติดมือของครูฝึกเพื่อเซฟตัง) … แต่เมื่อไปถึง “เอาว่ะ ขออัพเกรดเพื่อให้ได้ภาพและvdo จากกล้องแยก ซักครั้งในชีวิต”
เมื่อมาถึงแรงกระตุ้นที่มีมา หายว๊าบไปกับตา จากที่ไปเที่ยวรอบๆ จังหวัดระยองก่อนมา เพื่อทำใจ หายว๊าบบบบบบ
ปวดร้าวในใจเมื่อใส่ชุดเตรียมจะขึ้น
ช่วงที่ทรมานที่สุดคือ ช่วงนั่งขึ้นบินขึ้นไป 13,000 ฟุต เพื่อโดดลงมา ช่วงนั้นคือ ในหัวอารมตีกันวุ่นวาย คิดอะไรไม่ออก ไม่ได้ยินอะไร แม้แต่ครูฝึกชี้ให้ดูนั้นนี้โนน ก็ไม่ได้สนใจเลย
ครูพูดอยู่หลายรอบว่า “ผ่อนคลาย” “ผ่อนคลาย” สงสัยเห็นหน้าฉันเครียดมากกกก
วินาทีลงโบยบินนนนนน
ฉันคือคิวแรกกกกกกกก (ขึ้นไปพร้อมกัน 3 คิว) เมื่อครูฝึกให้สัญญาน และให้ทำท่าเตรียม!!!!!!!
วินาทีที่ลงมาคือ วิญญานจะหลุดออกจากร่าง ร่างแทบจะฉีกด้วยลมและแรงปะทะของลม “ควบคุมแขน ขาไม่ได้เลยจ้าาาาาา” และเมื่อถึงจังหวะที่ครูฝึกจะดึงร่ม จังหวะนั้นคือ การหมุน 360 องศา น่าจะ 50 รอบได้ 555555555 เวียนหัวโคตรรรร อยากจะอ้วก
ครูฝึกผลักหัวขึ้นและบอกให้ยิ้มมองกล้องงง
จังหวะที่ควบคุมแขนขาไม่ได้ เราจงเรียนรู้ที่จะปล่อยมันไปตามสายลมมมมมมมม
จังหวะของการกระตุกร่ม ตอนนั้นคือ “แม่จ๋าาาาา” แล้วช่วงร่อนกำลังจะเลนดิงคือ จังหวะการชมวิวเมือง ลมปะทะหน้าเบาๆ ดีม๊วกกกกกกก
ลงด้วยความสวยงาม
เป็นสิ่งที่ทัชใจมากกกกก จนบอกตัวเองว่า มันต้องมีอีกซักครั้ง ฉันจะไปโบยบินอีกแน่นอน
ขอบคุณความกล้าในชีวิต .. กล้าที่จะผ่านความกลัวของใจ และรับสิ่งเร้าเข้ามาในร่างกาย
1ถูกใจ
318รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
