สรุปพ่อแม่เขารักผมนะเอาจริงๆถ้าดูด้วยเจตนา แต่ว่า1ในข้อเสียร้ายเเรงเลยคือ ทั้งคู่มักตะคิดเเละคัดสินใตทุกอย่างเเทนผมเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆอย่างของกิน การแต่งตัว ยันเรื่องใหญ่ๆอย่างการเรียนไม่ก็โรงเรียน โดยไม่เคยถามหรือพูดกัยผมเลย พวกเขามองว่านั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม แต่มันไม่ใช่เลยสำหรับผม พอผมปฎิเสธไปบาวอย่าง เช่น ผมชอยกินสเต็กมีเดียมเเร เเต่โดนยังคับให้กินสุกเลยจนใช้ไม้ตายว่า มีเเต่คนโง่เท่านั้นที่กินอยากเป็นคนโง่เหรอ (ครับพูดจริงๆครับ) เป็นต้น มันตะคล้ายๆไจเเอ้นใน
โดเรม่อนที่มอบอะไรให้แล้วปฏิเสธความหวังดีของไจเเอนยังไงอย่างงั้น