ย่าเเท้ๆผมก็เป็น1ในนั้นนะครับ ปกติตั้งแต่พ่อผมยังเด็กยันวาระสุดท้าย เท่าที่ผมจำได้คือเป็นแม่ลูกที่ไม่ลงลอยกันอย่างยิ่ง เพราะตอนพ่อเด็กๆย่าทิ้งพ่อให้ย่าอีกคน (น้าสะใภ้พ่อ) ดูเเลตั้งแต่เด็กยันโต นานๆทีมาหาพ่อแบบไม่ค่อยดีเท่าไรมาเเบบเหมือนฝ่ายปกครองจ้องจับผิดว่า ไปก่อปัญหาอะไรหรือเปล่ามากกว่าจะคุยกันดีๆเหมือนแม่ทั่วไป ย่าผมจะเป็นมาดคุณนายที่ดูเเลเด็กไม่เป็นเลยทิ้งไว้ เลยเรียกน้าสะใภ้ว่าเเม่ได้เต็มปากมากกว่าเเม่เเท้ๆของตัวเอง
ตั้งเเต่ผมจำความได้คือ ย่าเป็นคนที่ทำอะไรเพื่อเงินณ. ตอนนั้น จนเเม้เเต่เเม่ผมก็ไม่ชอบย่าแม้เเต่ย่าอีกคนก็ยังไม่ขอยเพราะโดนย่าผมดูถูกเรื่องของความจน เวลาย่าเจอพ่อผมก็เจอกันทีไรมีปากเสียงกันตลอดมานานหลาย10ปีเท่าที่ผมจำได้ หลังจากพ่อผมตายจากไปแล้ว ย่าแทบกลับมาปรับความเข้าใจกับพ่อไม่ได้อีก
สุดท้ายสิ่งที่เขาพอทำให้ลูกเขาได้คือการบวชชีเพื่อลูกช่ววหนึ่งเเล้วืำบุญไปให้บ่อยๆ จนย่าเปลี่ยนไปราวกับคนละคนในตอนนั้น เเละไปทางที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ขนาดเเม่ผมเองถึงกับเปลี่ยนมุมมองยันย่าอีกคนแทบไม่เชื่อต่อให้ผมกับแม่ไปยืนนันด้วยตัวเอง ผมว่าถึงจะสายไปแล้วแต่ก็นังพอมีส่วนที่พอทำได้นะสำหรับย่าเขา ผมอาจไม่ได้ตอบในเเง่ของ ความรักของคน2คนนะแต่ผมมองว่าอันนี้ถือว่าเป็นอีกเคสนึงที่อยากเเบ่งปัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
